[2][The Amercan's Dreams] First touch.


หลังจากที่นั่งเมื่อยตูดและส่องแอร์สาวสวยเกาหลีไปเป็นรอบที่สิบสาม ในที่สุดกัปตันก็ประกาศอะไรซํกอย่าง ซึ่งมองไปที่จอแล้วมันก็น่าจะหมายความว่า ใกล้จะแลนด์ดิ้งแล้ววว เย่! 
ผมรีบเปิดกล้องใต้เครื่องบินทันที เพราะอยากเห็นตอนแตะพื้นและกะว่าจะถ่ายเก้บไว้(ซึ่งคุณภาพระดับกล้องมือถือกากๆที่ถ่ายมาก็ไม่เห็นอะไร แล้วยังเสียโอกาสมองออกไปข้างนอกอีก - -") 

ตอนเริ่มไต่ระดับลงนี่ต้องอ้อมออกไปทางทะเลเพื่อจะตีวงมาลงที่ JFK ตอนเอียง แอบเห็น เทพีเสรีภาพแว้บนึงด้วยย(เหมือนมาต้อนรับเลย) 
และแล้วก็แตะพื้นจนได้ touch นิ่มมากครับ สงสัยเครื่องลำใหญ่ ไม่เหมือนบินในประเทศเรา หลังจากที่ลดความเร็วได้แล้ว เครื่องก็เริ่มวิ่งไปตามทาง เพื่อไปยัง terminal ที่เราจะลง ปรากฏว่า นานมากครับ กว่าจะถึงนี่ไกลมาก ประมาณสิบห้านาทีกันเลยทีเดียว มีข้ามสะพานด้วย 

ระหว่างนี้ผมก็เตรียมและเชคเอกสารที่ต้องกรอก เพื่อยื่นเข้าประเทศ เช่นพวกพาสสปอร์ตและบัตรผ่านแดนที่แอร์สุดสวยแจกให้เขียน 
หลังจากที่เครื่องจอดสนิท ผมก็อยู่เป็นเกือบสุดท้ายเพราะไม่ชอบคนเยอะ ไม่อยากเบียดคนอื่น ระหว่างนั้นก็สังเกตได้ว่า "คนไทยเกือบครึ่งเลยนี่หว่า" ฮ่าๆ ดูอบอุ่นสุดๆ 
ที่ผมเอ้อระเหยไม่เร่งอะไรเพราะในแผนคือ วันนี้จะหาที่นอนที่นิวยอร์คก่อนคืนนึง แล้วเช้าค่อยนั่ง Amtrak ไป Harrisburg PA วันนี้เลยชิวๆได้
เดิน ชิวมาเรื่อยๆ จนมาถึงที่ตรวจคนเข้าเมือง ภาพที่เห็นคือ คนจำนวนกว่าสามร้อยคน ต่อแถวกันอยู่ในไอ้ที่กั้นๆซึ่งขดๆอยู่ประมาณสี่ตลบ - -" นึกในใจว่า ถ้าวันนี้เดินทางไป Harrisburg เลย แม่งต้องมีตกรถไฟกันมั่งละวะ 
   สรุป ขั้นตอนการรอตรวจ ตม. นี่ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงกันเลยทีเดียว แลนด์ดิ้งตอนเที่ยงๆ กว่าจะเสร็จก็เกือบบ่ายสอง นอกเหนือไทม์แพลนสุดๆ เจ้าหน้าที่ ตม. ไม่ใช่ฝรั่งจ๋าไปซะทุกคนนะครับ ไม่ต้องกลัว ผมเจอน้าคนเอเชีย(จีนละมั้ง) พูดจาเสียงดัง หน้าตาไม่รับแขกเหมือนใครเพิ่งไปปลุกมาทำงาน ถามเรื่องจะไปไหน? อยู่ที่ไหน? ดูวีซ่าหน่อยดิ? มีเบอร์นายจ้างป่าว? โอเค ยินดีต้อนรับ(เสียงแม่มไม่ยินดีต้อนรับกูเลย) 
ยืนรอเพื่อนแป๊ปนึงก่อนจะไปเอากระเป๋า เมื่อมันมาก็ได้ความว่า คุยกะ ตม. นานไปหน่อย(มึงจะถูกคออะไรกันตอนนี้วะ)
ไปยืนรอกระเป๋าที่สายพานครับ สรุปไม่เจอ เพราะโดนคัดไปที่ตรวจ ต้องเปิดให้ตรวจ เจ้าหน้าที่เป็นฝรั่งหญิงสองคน น่ารัก (แต่ยึดมาม่า กรู - -") ของที่โดนยึดไปก็มี มาม่าโปรตีนไข่(ซึ่งชอบมากและไม่เข้าใจว่ายึดทำไม เค้าตอบว่ามีไข่ - -") น้ำพริกของเพื่อน(แม่งรั่วออกมาจากถุง และน่าจะถูกตีเป็นอาวุธชีวภาพได้ ฮ่าๆ) มีอะไรอีกจำไม่ได้แล้วครับ แต่โดนไม่เยอะ
เมื่อทุกอย่างโอเคแล้ว ก็รับกระเป๋ามาและ มุ่งหน้าเดินทางสู่อเมริกา เป็นครั้งแรกจริงๆแล้วว ว



Create Date : 10 ตุลาคม 2555
Last Update : 10 ตุลาคม 2555 17:24:44 น.
Counter : 929 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

เด็กชายพุงห่วงยาง
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



พิชครับ
New Comments