เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิของอินเดียตอนเหนือ แหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมที่ไม่ควรพลาดเมื่อขึ้นไปทางเหนือคือเมือง Shimla ซิมล่า ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐหิมาลาจันประเทศ และเป็นเมืองตากอากาศช่วงหน้าร้อนของคนอินเดีย และเหมาะสำหรับคู่รักมาฮันนีมูนช่วงปลายปี 

อากาศที่ Shimla เย็นสบายช่วงหน้าร้อนและบางปีอาจหนาวมากจนหิมะตกหนักช่วงฤดูหนาว จากที่ตั้งเมืองบนเขาจะมองเห็นทัศนียภาพของเทือกเขาได้เกือบ 360 องศา สำหรับนักท่องเที่ยวที่จะเดินทางไปก็ต้องฟิตร่างกายนิดหน่อย เพราะตัวเมืองบนเขาจะไม่อนุญาตให้รถวิ่ง รถบัสจะจอดแค่ด้านล่าง แล้วนักท่องเที่ยวก็ต้องลากหรือแบกกระเป๋าเดินขึ้นไปพักโรงแรมที่อยู่ด้านบน บางโรงแรมกว่าจะขึ้นไปถึงก็แทบหมดแรง แต่พอเห็นวิวจากโรงแรมแล้วก็คุ้ม หายเหนื่อย

จากโรงแรมจะลงมาตลาดและจตุรัสชมวิวก็ต้องเดิน เดิน เดิน และเดิน ขึ้นเขาลงเขากันทั้งวัน ในตัวตลาดจะเป็นขั้นบันไดบนเขาให้เดินซอกแซกชมตลาด ทั้งอาหาร ขนม เสื้อผ้ามีมากมายให้เลือก ถึงจะอยู่บนเขาสูงแต่ก็มีให้เลือกซื้อหาเต็มที่ 

การเดินทางที่สะดวกและเร็วสุดคือนั่งรถทัวร์ขึ้นไปจากเมืองต่างๆ เส้นทางที่ไปก็สมบุกสมบันพอดู อย่างเส้นทางไปปายบ้านเรานี่น้องๆเขาเลย ถ้าใครเมารถก็ต้องพกยาไปด้วย เพราะจากพื้นราบขึ้นไปที่ Shimla ถนนจะคดเคี้ยวเลี้ยวแล้วเลี้ยวอีก เมื่อขึ้นไปถึงแล้วก็ลงจากรถมานั่งพักสักหน่อย เพื่อปรับร่างกายให้เข้ากับความกดอากาศต่ำ และเตรียมตัวลากกระเป๋าขึ้นเขาต่อไปอีกสัก 10-15 นาที เพื่อตามหาโรงแรมที่จองไว้ ถึงแล้วก็นอนพักเอาแรง วันรุ่งขึ้นก็ออกลุยตัวเมืองกันเลย 

หนังการท่องเที่ยวอินเดียดีๆที่อยากให้คนไทยได้ดู

วันนี้ขอเล่าแบบรวมๆก่อนว่าเที่ยวอินเดียยังไง เวลาใครมาถามว่าอยากไปเที่ยวอินเดีย แนะนำให้หน่อยสิ เรามักจะบอกเสมอว่าไกด์ที่ดีที่สุดในอินเดียก็คือนักเรียนไทยที่นั่น ถ้าคุณมีเพื่อนเรียนอยู่ ก็ให้เขาพาเที่ยวเลย เขาจะพาคุณไปกินร้านอร่อยๆ เที่ยงเมืองเที่ยวตลาด ตามซอยที่มีอะไรน่าดูเยอะ แค่นั่งรถเที่ยวในยูก็สนุกแล้ว เพราะมหาวิทยาลัยแต่ละเมืองใหญ่มาก บางที่มีรถเมล์วิ่งด้วย เด็กไทยแทบทุกคนต้องมีมอเตอร์ไซค์หรือสกู๊ตเตอร์ แต่อาจไม่มีใบขับขี่นะ อุอุ คอยใส่หมวกหรือเอาผ้าปิดหน้าให้ดูเหมือนแขก แอบตำรวจไง

เที่ยวในเมืองที่เพื่อนเรียนแล้วก็จะออกไปตามเมืองท่องเที่ยวที่นิยมกัน เช่น ชัยปุระ อักรา จ๊อดปูร์ เดลลี กัวอา เคราลา สิกขิม แคชเมียร์ ธรรมศาลา เลห์ ลาดัก และอื่นๆอีกมากมาย เวลาจะเที่ยวต้องวางแผนล่วงหน้าว่าจะไปโซนไหน เดินทางยังไง ระยะทางไกลแค่ไหน บางเมืองเห็นในแผนที่นึกว่าอยู่ใกล้กัน แต่ที่จริงเดินทางอาจ 6 ชั่วโมง เพราะอยู่บนเขา บางเมืองต้องไปด้วยรถไฟ ก็ต้องดูว่ารถไฟถึงกี่โมง เช้าหรือกลางคืน จะได้จองที่พักไว้ก่อน เรื่องจองรถไฟนี่ถ้าเป็นต่างชาติก็ยุ่งเอาการ ที่นั่นคนใช้รถไฟเยอะมาก เขาจะมีส่วนของชาวต่างชาติแยกด้วย เพื่ออำนวยความสะดวกให้ ตั๋วต้องจองล่วงหน้าเป็นเดือน เช็คเที่ยวรถไฟ จำนวนคน ชื่อหญิงชายให้พร้อม พอเราอยู่ต่อหน้าเจ้าหน้าที่จองตั๋วแล้ว จะงุ่มง่ามไม่ได้ ต้องบอกทุกรายละเอียด และถ้าเขาตอบว่าเต็ม ก็ต้องมีแผนสำรองว่าจะเอาวันไหนทันที ถ้าเราช้าก็อาจโดนเสียบคิว 

ผ่านเรื่องจองตั๋วแล้วก็ถึงวันเดินทาง มีตั๋วอยู่ในมือแล้วยังไม่จบนะ เราต้องไปถึงสถานีรถไฟก่อนเวลามากๆ เพราะต้องไปตามหาว่าขบวนเราเข้าชานชาลาไหน แต่ละชานชาลาขนาดกว้างมาก ต้องเดินขึ้นลงสะพานข้ามกันเลย ถ้าเดินผิดมีเหนื่อยแน่ แล้วจะมีคนมาคอยถามว่าช่วยแบกของไหม คำแนะนำคือ อย่าให้เขาช่วย ถ้าเขาแบกไปแล้ว เราวิ่งตามไม่ทันแน่นอน กระเป๋าจ๋า 55 เมื่อเจอชานชาลาแล้วยังมีต่อ เราต้องไปดูบอร์ดมองหาชื่อเราและเพื่อน เพื่อดูว่าโบกี้เบอร์อะไร แล้วไปคอยให้ตรงเบอร์ เพราะรถไฟอินเดีย ขบวนยาวมากกกก ถ้าขึ้นผิดโบกี้ต้องไปเดินเบียดชนแขกบนขบวนอีก และเมื่อรถไฟมาแล้วให้รีบวิ่งขึ้นไปตรงเก้าอี้ของเรา ถ้าขึ้นไปไม่ทันเจอแขกนั่งอยู่ที่เรา ก็โชว์เบอร์ตั๋วแล้วให้เขาลุกทันทีอย่ามีเหนียมอาย อยู่ที่นั่นนึกเสมอว่า ด้านได้อายอด  

และแล้วประสบการณ์ที่คุณจะจำไม่มีวันลืมก็จะเริ่มขึ้น หน้าตาไทยๆอย่างเราๆนี่จะมีแขกคอยจ้องอยู่ตลอด ไม่ต้องไปถามว่าจ้องทำไม ให้เขาจ้องจนพอใจ เขาจะฟังเราคุยกันเหมือนเขาอยากรู้เรื่องม๊ากกก เราก็อย่าไปสนใจ คิดว่าเขาเป็นต้นไม้ เวลาผ่านไปสักสองนาที จะมีเสียงลอยมาว่า ไจ ไจ ไจ และทุกๆสองนาทีก็จะเป็นแบบนี้ ทั้งวันทั้งคืน ถ้าคุณเพิ่งไปถึงอินเดียใหม่ๆ อย่าเพิ่งลองไจ มันคือชาร้อนใส่นมแบบอินเดียและผสมมาซาล่าด้วย อร่อยแต่อาจยังไม่ถูกกับท้องของคนมาใหม่ พอเที่ยวไปสักสองวัน ทีนี้เริ่มมีภูมิละ ลองได้

สภาพชีวิตบนรถไฟทำให้เราเข้าใจคำว่าอินเดียมากขึ้น ทั้งลูกเด็กเล็กแดง คนแก่เฒ่า การแต่งตัว การกิน การแสดงออก มันอยู่ตรงหน้าเราหมด ถ้าเป็นผู้ชายอาจจะได้ประสบการณ์พิเศษเพิ่มขึ้น บนรถไฟระหว่างที่เรานั่งมาได้สักเกือบ 10 ชั่วโมงละ จะได้ยินเสียงตบมือแปะๆและเสียงกระดิ่งกรุ๋งกริ๋งๆเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนมาหยุดข้างเพื่อนผู้ชายคนที่นั่งริมเก้าอี้ เป็นสาวผิวคล้ำมากใส่ชุดส่าหรี ทาเล็บแดงปากแดง ยืนร้องเพลงให้ฟัง แต่เสียงที่ออกมาน่ะมันแหบซะซ่อนไม่มิด เพราะเธอคือกะเทยนั่นเอง เธอจะมาเป็นกลุ่มสองสามคน และจะร้องเพลงให้ฟังไม่ไปไหน จนกว่าเพื่อนจะยอมควักเงินให้ แล้วเธอจะอวยพรส่งท้าย น่าสนุกไหมล่ะ

เอาล่ะ กินนอนและอึ้งอยู่บนรถไฟมาวันครึ่งหรืออาจถึงสามวันแล้วแต่ระยะทาง ก็ได้เวลาเที่ยวจริงๆแล้ว เริ่มแรกก็มองหา Auto Rickshaw หรือตุ๊กๆแบบบ้านเรา วิ่งไปหาแหล่งจองรถจี๊ป หรือรถบัสที่จะพาเราไปถึงสถานที่เที่ยว อย่าลืมต่อราคาทุกครั้ง และถ้าแขกไม่ยอม ให้ทำท่าว่าไม่ง้อ เดินหนี แล้วเขาก็จะเดินตามมาลดราคาให้เอง แต่ถ้าเขาไม่ลดก็ลองหาร้านอื่น ถ้าเป็นรถบัสขอดูสภาพรถหน่อย เคยเจอบางคันกระจกแตกแล้วเรานั่งขึ้นไปทางเหนือบนเขาสูง ระหว่างทางตอนเที่ยงคืนไปแล้วมันหนาวมาก เพราะลมมันเข้ามาทางกระจกแตกนี่ละ และเด็ดสุดเคยเจอรถบัสไปเสียตอนตีสาม ให้เราลงมารอข้างล่างเปลี่ยนรถ ต้องวิ่งไปซื้อไจร้อนๆ มาจิบแก้หนาวเลย บรื๋อออ

เมื่อรถพาเรามาถึงที่หมาย จะมีแขกกรูเข้ามาหาคนหน้าตาไทยๆอย่างเรามากมาย ให้ระวังกระเป๋าตังค์ด้วย อาจมีมือดีแอบล้วงได้ แขกที่เข้ามาจะเป็นเอเจนท์เกสท์เฮาส์ต่างๆ ดีที่สุดคือเราควรจองที่พักไว้ล่วงหน้า อย่าไปหลงเชื่อตามพวกเอเจนท์ เพราะจะเสียค่าโง่ให้ที่พัก แต่ถ้าสุดวิสัยจองที่พักไม่ได้ ก็เดินตามผู้โดยสารที่ลงรถมาด้วยกัน ตามไปเรื่อยๆก็จะเจอแหล่งที่พักแล้วเราก็เลือกเอาเอง ต่อราคาได้อีก

จากรถไฟ ไปรถบัส เข้าที่พัก แล้วก็เก็บสัมภาระ เตรียมกล้องและเงินพร้อม ก็ออกลุยกันเลย ตอนหน้าจะมาเล่าถึงสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละที่ๆเคยไปว่ามีอะไรน่าสนใจบ้าง แล้วคุณจะได้เที่ยวอินเดียแบบ Masala ไงล่ะ