|
เกาะรอก-กระบี่
เกาะรอก  หากเราต้องการสัมผัสธรรมชาติอย่างแท้จริง..เราต้องทำตัวให้กลมกลืนกับธรรมชาติ
จำได้ว่าฉันเห็นทะเลครั้งแรกที่หาดบางแสน เมื่อครั้งฉันกับพี่สาวอยู่มัธยมต้น พอพี่สาวคนโตเรียนจบก็ไปทำงานที่สมุทรปราการ คุณพ่อคุณแม่ก็เลยไปส่งพี่สาวที่นั้นจำได้ว่าทะเลมันช่างกว้างใหญ่และน่ากลัว ฉันกับพี่สาวตื่นเต้นมากที่จะได้ไปทะเล แต่พอไปเจอและสัมผัสเข้าจริงๆ ณ ตอนนั้น กลับไม่รู้สึกชอบทะเลเอาซะเลยเพราะภาพความทรงจำตอนนั้นทะเลเป็นสีดำๆ คลื่นแรง ดูน่ากลัว และมีถุงขยะลอยมาตามน้ำจำได้ว่าเป็นถุงขนมปาร์ตี้ ลอยมาเกาะอยู่ที่ขาฉัน ทำให้มีอคติกับทะเลมาตลอด และไม่ปรารถนาที่จะไปทะเลอีกเลย แต่ เมื่อฉันโตขึ้น ได้ก้าวเท้าออกมาสู่โลกกว้างขึ้น ได้สัมผัสและเดินทาง ได้เห็นทะเล ที่ไม่เหมือนกับทะเลที่ฉันเคยเห็น ตอนนี้ฉันกล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่ารักทะเลรักหาดทราย รักสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ ที่คลานเล่นตามชายหาด และรักทะเลเมืองไทยมากที่สุด ฉันเห็นรูปภาพเกาะรอกครั้งแรกที่เวปไซต์แห่งหนึ่ง..เมื่อ5-6ปีมาแล้ว ซึ่งสวยมากและฝันที่จะไปซักครั้ง และแล้วเมื่อปีที่ผ่านมาฝันของฉันก็เป็นจริง ฉันรวมตัวกับเพื่อนเหมาเรือหางยาวไปเกาะรอก สามวันสองคืน โดยมีพี่ในกลุ่มเป็นคนติดต่อประสานทั้งเรื่องที่พักเรื่องเรือและเรื่องเดินทาง ส่วนฉันก็มีหน้าที่จองตั๋วเครื่องบินให้สมาชิกในกลุ่ม เราเดินทางจากกรุงเทพและไปพักที่เกาะลันตาก่อน 1คืน ใช้เวลากับการเช่ารถจักรยานยนต์ขี่รอบเกาะ ดูจุดต่างๆ บนเกาะลันตา เช้าวันถัดมาเราก็ไปขึ้นเรือเพื่อเดินทางไปเกาะรอก เราพักที่เกาะรอก 2คืน3 วัน น้ำทะเลที่เกาะรอกเป็นสีฟ้าสวยใสมาก ราวกับกระจก เรือที่ลอยลำอยู่ เหมือนกับลอยอยู่กลางอากาศ ปานนั้น(เหมือนหมู่เกาะสุรินทร์เลย) พี่คนเรือก็ใจดี พาสมาชิกไปเล่นน้ำ ไปดำน้ำดูปะการังตอนเย็นเราก็สั่งอาหารของอุทยานทานกัน เราพักเต้นท์ของอุทยานที่กางไว้ให้เรียบร้อยสวยงาม บริเวณกางเต้นท์สะอาดสะอ้าน หาดทรายขาวละเอียด ที่สำคัญ คนไม่พลุกพล่าน จะมีคนแวะมากับทัวร์ช่วงสายๆ จนถึงประมาณบ่ายสองโมง หลังจากนั้นเกาะจะค่อนข้างเงียบ 
ฉันถามเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่บอกว่า ช่วงเข้าฤดูการท่องเที่ยวจะเป็นแบบนี้ กลางวันคนจะเยอะ พอบ่ายๆ เกาะก็เงียบเหงาเหมือนเดิม ฉันคิดว่าไม่แปลกหรอกที่จะเป็นแบบนี้ เพราะเกาะอื่นๆ ที่ธรรมชาติยังคงสวยงามและอุดมสมบูรณ์ก็เป็นแบบนี้ อาจเพราะความขาดความสะดวกสบาย นักท่องเที่ยวจึงเลือกที่จะมาแบบวันเดียวกลับ มาพัก ทานข้าวถ่ายรูป ดำน้ำ แล้วก็กลับ ที่เหลือที่มาค้างบนเกาะก็เป็นส่วนน้อย เป็นกลุ่มที่อยากใกล้ชิดกับธรรมชาติสัมผัสธรรมชาติ และยอมลำบากยอมทำตัวให้กลมกลืนกับธรรมชาตินั้นเอง อย่างคืนวันนี้ มีแค่ ทัวร์ 1 กลุ่ม 7-8คนกลุ่มพวกฉัน 5 คน และก็ หนุ่มสาว อีก 1คู่ ทั้งหมดมาค้างเพียงหนึ่งคืน มีแค่กลุ่มของฉันที่มาค้างสองคืน 
วันถัดมา ฉันเลือกที่จะเดินรอบๆ เกาะ ไปยังจุดชมวิว นั่งอ่านหนังสือ และถ่ายรูปไปเรื่อยๆ มองผู้คนที่แวะเวียนมากับทัวร์ บางคนนั่งหลบแดดมองวิว บางคนชอบที่จะเดินทอดน่องไปตามพื้นทราย บางคนก็นอนอาบแดดบนหาดทราย บ้างก็นั่งก่อกองทรายเป็นรูปต่างๆ 90% ของนักท่องเที่ยว คือ คนต่างชาติ ฉันไม่แปลกใจหรอก ว่าทำไมคนไทยถึงน้อยนัก เพราะค่าใช้จ่ายในการเดินทางค่อนข้างสูง ฉันมองไกด์เรียกนักท่องเที่ยวกลับไปยังเรือ ทั้งๆ ที่พึ่งมาพักได้แค่ชั่วโมงเดียว ฉันรู้สึกเสียดายเสียดายที่คนส่วนมากใช้เวลานั่งเรือมาตั้งหลายชั่วโมง แต่ได้ใช้เวลาบนเกาะเพียงแค่ 1-2 ชั่วโมง ก็ต้องกลับ และนี้ก็คือข้อเสียที่สำคัญที่สุดองการมากับทัวร์ คือเวลาจำกัดมาก ฉันจึงเลือกที่จะจับกลุ่มเดินทางมากันเองกับเพื่อน เพื่อที่จะซึมซับและสัมผัสความงามของเกาะแห่งนี้ 
| Create Date : 02 มิถุนายน 2559 | | |
| Last Update : 2 สิงหาคม 2559 18:40:43 น. |
| Counter : 666 Pageviews. |
| |
|
 |
|
เหงา แองเจิล
จำได้ว่าเป็นเพลงที่ค่อนข้างจะฮิตในช่วงนั้นสมัยเรียนหนังสือ...จะมีเพื่อนต่างคณะคนหนึ่งดีดกีต้าร์ร้องเพลงนี้ ตอนงานเลี้ยงของชาวหอพักที่มหาวิทยาลัย...ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ยังจำเพลงนี้ได้ดี...ให้ความรู้สึกเหงาและเศร้า....มากมาย
..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [