|
|
ยังจำความฝันวัยเด็กได้ไหม
ยังจำความฝันวัยเด็กได้ไหม
ผ่านชีวิต มา อีก ไม่กี่ปี ชีวิต จะก้าวเข้าเลข 3 แล้ว
กลับมานั่งทบทวนตัวเอง ว่า ได้เคยผิดพลาดอะไรมาบ้าง
และมันเป็นจุดหักเห แห่งชีวิต
ครั้งที่ 1
ตอนเรียนป. 3 พ่อ กับแม่ ย้ายบ้านมานครปฐม ถามว่า รู้ สาเหตุ ณ เวลานั้นหรือไม่
คำตอบคือไม่รู้เลย งงและ โกรธ ป๋ากับแม่มาก ที่ทิ้งให้เราเป็นเด็กนักเรียนประจำ ในตอน ป.4 และป.5
ด้วยสิ่งที่ผ่านมา มันสอนให้เรา เห็นแก่ตัว และ เลือกความเป็นส่วนตัวมากกว่า ครอบครัวในบางครั้ง (อันนี้ชั้นยอมรับ)
ครั้งที่ 2
สมัยจะจบ ป. 6 สอบติดเตรียมอุดม พัฒนาการ แต่ว่า เกรดตอนเรียนต่ำมาก และช่วงนั้น ยาม้า (สมัยนั้นเรียกอย่างนั้น)
กำลังระบาดหนัก บวกกับ ตอนช่วงนั้นไปอาศัยอยู่กับอาที่ย่านคลองเตย ป๋ากับแม่ เห็นเรียนตก ก็กลัว เลยดึงกลับไปอยู่
ที่นครปฐม ได้มีโอกาสได้อยู่กับน้องชาย ที่เราไม่เคยได้เลี้ยงเค้ามาเลยในตอนเด็ก ได้ เล่นด้วยกันกับมันก็ปาไปตอนมัน
3 ขวบแล้ว จำได้ว่าต่อยมัน แรง ๆ ไปครั้งหนึ่ง มาย้อนคิดถึง วันนั้น ทำตัวเป็นพี่ที่เลวมาก (เค เฮียขอโทษมึงนะ)
ได้เรียนในโรงเรียน สิรินธร ราชวิทยาลัย และมีแฟน คนแรกที่นี่ คิดแล้วก็ เสียดายที่รัก ครั้งนั้น มันสั้นนัก
ครั้งที่ 3
สอบติด สาธิต ม.ศิลปากร คนสอบ 4000 กว่าคน จำได้ชัด เอาเข้า 10 คน สอบได้สำรองที่ 3 แม่ กับป๋า ดีใจกันมาก
ไอ้เราก็ยืด ไปด้วย ทว่า ด้วยความที่เราเป็นคนที่เข้ากับคน แบบสนิทสนมจริง ๆ ยาก อาจจะเป็นเพราะครั้งที่เรียนประจำ
ทำให้เราเก็บตัว พอสมควร ทว่าที่นี่ก็มีคนพิเศษ ต่างโรงเรียนเช่นเดียวกัน นะ รู้จักเพราะเข้ามาเรียนพิเศษที่กทม. ตอนม. 5
เนี่ยล่ะนะ จำได้ ฟิสิกส์ อ.ไพ ซ.จรัญสนิทวงศ์ (ซอยเท่าไรไม่แน่ใจตัวเลข) ชีวิตช่วงนี้ รู้สึกเพื่อนน้อย เพราะคนที่เรียนที่นี่้
มันน้อย จริง ห้องเรียนมีแค่ 2 ห้อง วิทย์กับศิลป์ แล้วเราเองก็เข้ามาทีหลังกะเค้าด้วย แล้วดันมีแฟนข้างนอกอีกอ่ะนะ
แต่ด้วยอาจารย์ที่สอน ให้ได้ดี ทำให้ได้สอบโควตา เยอะแยะ จนได้ติด โควตา ที่คาดไม่ถึง
ครั้งที่ 4
สอบโควตา ด้าน การแพทย์ได้ แต่ ว่า ตรวจสอบร่างกายไม่ผ่าน เพราะพบว่าตัวเรา ตาบอดสี ไม่รุณแรง
เสียใจและช็อคมาก เพราะไม่เคยคิดว่า ชีวิต กว่า 17 ปีที่ผ่านมาจนถึงวันตรวจ เราไม่เคยคิดว่าเราไม่ปกติ
ที่บ้านร้องไห้กันหมด แม่กับป๋า ช็อคมาก ๆ ด้วยเหตุนั้น ทำให้เรารู้ว่าเราต้องสอบติดที่่อื่น อะไรก็ได้ให้ได้
และก็ได้ ที่ลาดกระบัง สถาบันที่ทำให้ชั้นเป็นคนในวันนี้
ครั้งต่อไปยังไม่มา
ก็ไม่รู้ว่าครั้งต่อไปจะรุนแรงมากขนาดไหน แต่ทว่าแต่ละครั้งที่เกิดจุด หักเหในชีวิต
มันทำให้ชั้น ย้อนถามตัวเองเสมอ ......
ชั้นต้องการจะเป็นอะไรในตอนเด็ก ...
แล้วชั้นเดินมาตามทางนั้นไหม...
และปัจจุบัน ชั้น บอกตัวเองว่ามีความสุข
หรือ ชั้นมีความสุขกับสิ่งที่เผชิญอยู่จริง ๆ
คิดไม่ออก
คิดบวกดีกว่า
ชีวิต คงจะดีกว่านี้ได้อีก นะ
| Create Date : 28 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 17 สิงหาคม 2556 9:04:26 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 457 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: CrackyDong  วันที่: 28 มีนาคม 2551 เวลา:4:59:43 น. |
|
|
|
| โดย: อยากด่าว่ะ IP: 58.9.123.111 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:12:05:27 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ทำงานสาย คอมฯ
เป็น ผู้ควบคุมเวลาการส่งงาน ของ บรรดา ศิลปิน คอมพิวเตอร์ทั้งหลาย
เป็นกันชนให้เจ้านายกับลูกน้อง
เป็นกันชนให้ลูกค้า กับ ทีมงานของเราเอง
ลูกพระจอมเกล้า ฯ แห่ง คณะวิทย์ ลาดกระบัง
ลูกพระพิฆเนศร แห่งวังสนามจันทร์ สาธิต ม.ศิลปากร
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เวอะมาอ่านค่ะ