ทุกๆคนที่รู้จักหนูอัณณาจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อัณณาพูดเก่งมากกกก หม่ามี้เองก้อรู้สึกเหมือนกัน เพราะลองเทีียบพฤติกรรมของหนูอัณณากับเด็กน้อยรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว พบว่าหนูอัณณาจะช่างพูด ช่างคุย ช่างถาม มากกว่าเด็กอื่นๆค่ะ เด็กบางคนเค้าจะเฉยๆ ถามคำตอบคำ แต่อัณณาเนียะจะถามเยอะ พูดเยอะ มีอยู่ครั้งนึงนั่งรถกลับจากบ่านอาม่าที่บางไผ่ เชื่อมั๊ยคะอัณณาพูดไม่หยุดปากเลยค่ะ พอเค้าพูดเราก้อตอบมั่ง ถามมั่ง คุณนายก้อ Respond ต่อไม่มีหยุดปากเลยอ่ะ จนอาม่าตกใจ กลัวหลานคอแห้ง 5555 หลายคนบอกว่า ก้อหนูอัณณาพูดเก่งเหมือนอิแม่มันน่ะแหละ....อันนี้ขอยอมรับจ้า...ไม่กล้าเถียงเลยอ่ะ
OK นอกจากจะพูดมากแล้วนะคะ ยังความจำดีมากอีกด้วย อันนี้หม่ามี้เคยทดสอบ เพราะหม่ามี้เชื่อว่าอัณณาฟังเข้าใจ 100% แล้ว ถ้าบอกให้ทำ Something แล้วไม่ทำ แปลได้อย่างเดียวว่า "ไม่อยากทำ" หรือ "ดื้อ" นั่นเอง ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจนะคะ ทำไมหม่ามี้ถึงเชื่อแบบนั้นเหรอคะ? ก้อเวลาอัณณาไม่ดื้อเนียะจะทำตามที่บอกได้ครบหมดเลยอ่ะค่ะ โดยเฉพาะตอนอยากจะอกไปข้างนอก ไปเล่น ไป 7-11 เนี่ยะ...โอ๊ย...สารพัดจะทำตามที่บอกให้ทำ บางทีมีแถมด้วยค่ะ ขอยกกรณีตัวอย่าง Conversation ระหว่างหนูอัณณากับ "เหยื่อ" ที่จะต้องพาอัณณาออกไปเล่น ดังนี้ค่ะ
Scenario 1 Daddy vs. อัณณา
Daddy: อัณณา...ป๊าพาออกไปเดิน 7-11 เอามั๊ยคะ
อัณณา: อาว
Daddy: งั้นอัณณานับหนึ่งถึงสิบให้ป๊าฟังก่อนได้มั๊ย
อัณณา: หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด เก้า สิบ One Two Three...Ten (สรุปคือมีแถม)
Daddy: (ได้แต่ฮา)
Scenario 2 กิ๋มแดง vs. อัณณา
อัณณา: อุ้มๆ ไปๆ นอกๆ (หนูอัณณากำลังรบเร้ากิ๋มแดงให้พาออกไปเดินเล่นนอกบ้านค่ะ)
กิ๋มแดง: (ลังเลมากเพราะฝนตกปรอยๆยังไม่ยอมหยุด) อัณณาจะไปได้ยังไงล่ะลูก ฝนมันตกอยู่นิดนึง
อัณณา: (หันมาหาอาม่าด้านหลัง) ม่า ม่า (เรียกอาม่า เสียงดังเชียว) หมวกๆ
กิ๋มแดงกะอาม่า: (ยิ้มแบบมันจะเอาให้ได้อ่ะ ฝนตกมันก้อรู้ว่าต้องใส่หมวก...เฮ้อ!)
Scenario 3 กู๋เหน่ง vs. อัณณา
(ท้าวความนี้ดนุง คือกู๋เหน่งจะกลับมาจาก office ค่อนข้างตรงเวลาทู้กวัน เพราะใช้บริการรถไฟฟ้ามาหานะเธอ ทำให้อัณณาสามารถกะเวลาได้ถูกว่า อ๋อ...หลังจากที่หม่ามี้ให้เคารพธงชาติตอนเย็นพร้อมทำท่าเด้งก้นไปมาแล้ว สักพักกู๋เหน่งก้อจะเดินเข้าซอยมา อัณณาก้อจะรู้ว่าถึงคราวต้อง Make Conversation กับกู๊กู๋แล้วค่ะ ตอนเล็กๆอัณณายอมให้กู๋เหน่งอุ้มโดยดี ติดจะชอบด้วยซ้ำนะคะ เพราะได้ออกไปข้างนอก หม่ามี้ว่าเพราะกู๋เหน่งอุ้มเก่ง ใจเย็นแล้วก้อใจดีด้วยค่ะ เด็กจะชอบ พอโตขึ้นมาหน่อยอัณณากลับเล่นตัวกับกู๋เหน่งคนเดียวค่ะ คือไม่แน่ใจว่าคุณนายเห็นว่ากู๋เหน่งรักและเอ็นดูเลยเล่นตัวอ่ะป่าวอ่ะคะ พักหลังไม่ค่อยอมให้อุ้ม ต้องให้กู๋เหน่งงอนง้อมากๆเลยค่ะ)
กู๋เหน่ง: อัณณา...มาเร็วกู๋อุ้มเอามั๊ยเอ่ย (กู่เหน่งเสียงนุ่มมาก...ขอบอก)
อัณณา: อือ...(ทำท่าเฉยๆ)
กู๋เหน่ง: ไปเที่ยวกันไงล่ะ ไปข้างนอกมั๊ย?
หม่ามี้: อัณณา..ไปเที่ยวกับกู๋เหน่งเอามั๊ยคะลูก กู๋พาไปดูรถไฟ (ฟ้า) ไงคะ?
อัณณา: อือ..(ทำท่าเฉยต่อไป)
กู๋เหน่ง: ไป 7-11 ไงล่ะ ไปดูเจ้าหญิงซิลิโกะ (อัณณาชอบจับซองสาหร่ายซิลิโกะมากค่ะ สมัยเด็กกว่านี้ เดี๋ยวนี้เหมือนจะเฉยๆแล้วค่ะ)
หม่ามี้: (คะยั้นคะยอคุณลูกสุดฤทธิ์ เพราะเกรงใจกู่เหน่งอ่ะ) อัณณา..ไปกับกู๊กู๋ไงลูก ไปซื้อขนมปังไงคะ (อัณณาชอบไปขยำและสูดกลิ่นขนมปังใน 7-11 มากค่ะ อันนี้แม่มันกลัวพนักงาน 7-11 เค้าจะเืคืองเอามาก แต่เค้าคงให้อภัยเพราะอัณณาน่ารักอ่ะ...อันนี้อิแม่มันคิดเองอ่ะค่ะ)
อัณณา: (ทำท่าอยากไปแล้วตอนนี้แต่ยังไม่ยอมให้อุ้มค่ะ พอกู๋เหน่งเอื้อมมือมา เจ๊ก้อปัดมือกู๋เหน่งค่ะ)
กู๋เหน่ง: งั้นกู๋พาไปหาเจ๊มิ้นท์ (เด็กผู้หญิงคนโปรดของอัณณษค่ะ อัณณาชอบเจ๊มิ้นท์มาก เพราะเจ๊มินท์มีตุ๊กตาเยอะค่ะ) แล้วก้อไปกินไอติมกันไง ไปมั๊ยเอ่ย?
อัณณา: อาว มิน (หมายถึงเจ๊มินท์) ติม (หมายถึงไอติม)
หม่ามี้: (ปาดเหงื่อ...ลูกตู...ต้องรอจนเค้า Offer ของกิน ถึงจะยอมไป...เอากะคุณนายอัณณาสิ)
Scenario 4 เหล่าเจ๊ก vs. อัณณา
(ท้าวความนี้ดนุง คือเหล่าเจ๊กเป็นคนโปรดของอัณณาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ จะยอมให้เหล่าเจ๊กอุ้มไปนู่นไปนี่ตลอด บางคนเนียะอัณณามีปฎิเสธบ้าง แต่กับเหล่าเจ๊กเนี่ยะไม่เคยปฏิเสธเลย ยกเว้นตอนที่อัณณาอยู่กับ Daddy หรือ หม่ามี้ เหล่าเจ๊กจะมาช่วยอุ้มอัณณาตอนที่อาม่าเอาหนูไม่อยู่ หนูกรี๊ดกร๊าดโวบยวาย หรืออยากเปลี่ยนบรรยากาศจากในบ้านเ็ป็นนอกบ้าน เหล่าเจ๊กเลยเป็นคนโปรดมากกกกกของเจ๊อัณณาของเรา)
เหล่าเจ๊ก: อัณณา...โวยวายอะไรลูก เบื่อเหรอ...มา...เหล่าเจ๊กพาไปเที่ยวไป
อัณณา: เจ๊กๆ (อัณณาเรียกเหล่าเจ๊กว่าเจ๊กๆค่ะ) ไปๆ
เหล่าเจ๊ก: ไปเที่ยวกันข้างนอก เหล่าเจ๊กยังไม่มตังค์เลย ดูสิ (ล้วงกระเป๋าเสื้อ) ไม่มีตังค์เลย จะซื้อของได้ไงล่ะลูก
อัณณา: (วิ่งตื๋อท่าอาราเร่ไปหาอาม่าหลังบ้าน) อาม่า อาม่า ตังค์ (ล้วงเป๋าม่าเอาตังค์ แล้วก้อวิ่งไปหาเหล่าเจ๊กหน้าบ้าน)
อาม่า: (งงอ่ะ What just happened?)
Scenario 5 เหล่าอี๊ vs. อัณณา
(ท้าวความนี้ดนุง
คือเหล่าอี๊จะใจดีกับอัณณามาก ทำกับข้าวเผื่ออัณณาตลอดเลย อัณณาชอบกินหมี่ผัดค่ะ เหล่าอี๊จะผัดแบบของเด็กให้อัณณาเสมอค่ะ แล้วก้อมีกับข้าวของผู้ใหญ่เผื่อหม่ามี้ อากง อาม่า และอี๊ติ๊กเสมอค่ะ ถ้าเหล่าอี๊ว่างจากงานประจำของเหล่าอี๊แล้วก้อจะมาช่วยดูแลอัณณาตอนที่อาม่าอาจต้องไปทำธุระส่วนตัว ต้องไปเตรียมข้าวให้อัณณา ไปเอาเน้งๆมั่ง แล้วแถมยังมาป้อนข้าวอัณณาเสมอๆเลยค่ะ เหล่าอี๊ป้อนเก่งมาก ไม่ถึง 20 นาทีหมด อิแม่มันป้อนทีละชั่วโมง เจอฤทธิ์อัณณาเข้า หม่ามี้จึงขอคารวะใน Skill การป้อนข้าวของเหล่าอี๊มากๆจ้า)
เหตุเกิดเมื่ออัณณาเดินกลับมาจากข้างนอกกะอาม่า อาม่ากะเหล่าอี๊ยืนคุยกันหน้าบ้านไปตามประสาผู้หญิงถึงผู้หญิง (คำนี้อัณณาพูดได้ค่ะ เรียกว่าหญิงๆ...ตลกดีค่ะ...อันนี้อิแม่มันสอน) พอเบื่อเข้าอัณณาก้อเริ่มโวยวาย ทำให้อาม่าเดินไปไขกุญแจบ้านจะเข้าบ้านล่ะ
อัณณา: (เดินไปจูงมือเหล่าอี๊) อี๊ๆ ไปๆ ในๆ (คงจะหมายความว่า เหล่าอี๊เข้าไปข้างในกัน...ทำนองนี้ล่ะคะ)
เหล่าอี๊: อ้าว...อัณณาจะให้เหล่าอี๊เข้าไปนั่งในบ้านเหรอลูก (อัณณายังคงดึงเหล่าอี๊ต่อไป...ทั้งอาม่า อาเหล่าอี๊ และอัณณาตอนนี้เข้าบ้านแล้ว)
อัณณา: (วิ่งตื๋อท่าอาราเร่ไปยกเก้าอี้ไม้ตัวเล็กมาให้เหล่าอี๊...ตอนนี้ยกขึ้นแล้วค่ะ เมื่อก่อนยกไม่ขึ้น เจ๊ก้อดันเอา) จ๋อๆ (แปลว่านั่งค่ะ..มารยาทดีจริงๆลูกช้าน)
เหล่าอี๊: จ้าๆ นั่งๆ ลูก
อัณณา: (ยังไม่ยอมหยุด Demanding นะเจ๊) ตักๆ (ขอนั่งตักเหล่าอี๊อ่ะ)
เหล่าอี๊: จ้าๆ นั่งตักลูก (อัณณาเดินไปลากอุปกรณ์ของเล่นสารพัดสารเพของเจ๊ออกมา พร้อมกับไปนั่งตักเหล่าอี๊ทันที เหมือนกลัวเหล่าอี๊เปลี่ยนใจ)
อัณณา: (เจ๊อัณณาได้คืบจะเอาศอกต่อไป) ผัดๆๆๆๆๆ (คือเรียกร้องให้เหล่าอี๊เล่นผัดกับข้าวแบบสมมุติกับอัณณาอ่ะค่ะ)
เหล่าอี๊: (หัวเราะ) ดูสิ จะเล่นผัดกับข้าวกับเหล่าอี๊อีกละ (แล้วเห่าอี๊ก้อลงมือเล่นกับอัณณา)
อัณณา: (ยังไม่หมด ยังจะเอาต่ออีกเจ๊) อาม่าๆ จุ้ยๆ น้ำๆ water (คุณนายพูด 3 ภาษาจริงๆค่ะ สงสัยกลัวอาม่าไม่เข้าใจอ่ะ)
อาม่า: (งงกับพฤติกรรมหลานอ่ะ) เอ้าๆ น้ำลูกน้ำ
เป็นไงล่ะคะ ฤทธิ์มากสุดๆค่ะหนูอัณณา
หม่ามี้ขอปิดท้ายด้วยคลิปทดสอบความเข้าใจในการสื่อสารของอัณณาโดยการให้เค้าช่วยหยิบของให้หม่ามี้นะคะ น่ารักมากๆเลยค่ะ