วังเวียง ตอนที่ 1 ฝันให้ไกล ไปให้ถึงวังเวียง สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาเขียนblog ดองเค็มอีกแล้ว ทริปวังเวียง 11-15 ก.ค. 57 ค่ะ เป็นภาคต่อจากหนองคาย-เวียงจันทน์ เมื่อปี 55 ค่ะ เนื่องด้วยคราวนั้น เป็นการหัดนั่งเครื่องบินครั้งแรกของเรา เป็นการไปประเทศเพื่อนบ้านครั้งแรกของเรา เราอยากไปวังเวียงมากๆ แต่ด้วยเวลา งบที่จำกัด และแฟนไม่เห็นด้วยค่ะ อ้อนแล้ว ดราม่าแล้วก็ไม่ไป T_T อีกอย่างคือ ยังไม่มีพาสปอร์ตทั้งสองคน ต้องไปทำ เสียเงินอีก เสียเวลาอีก สุดท้ายเลยได้ไปแค่หนองคาย-เวียงจันทน์ก่อน ซึ่งกลับมาแล้วก็เป็นทริปที่สนุกเหมือนกันนะ ปีนี้โอกาสดี หน้าฝน มีวันหยุดยาวเข้าพรรษา วันอาสาฬหบูชา ไม่ไปตอนนี้ก็ไม่รู้จะไปตอนไหนแล้ว ปกติ เราจะเที่ยวไกลๆ เพราะ "จองตั่วโปร" ได้ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน เพราะเรา "ตั้งใจ" จะไป ก็ต้องไปให้ได้  "ฝันให้ไกล ไปให้ถึงวังเวียง" ทริปนี้มีเวลาเตรียมตัวประมาณ 1 เดือน เริ่มจากรอลุ้นโปร Airasia Nokair แต่ไม่มีโปรหลุดมาตรงกับวันที่เราจะเดินทางเลย ก็ทำใจไว้ละว่าแกได้นั่งรถทัวร์หวานเย็นแน่ สุดท้ายนกแอร์ออกโปร 737บาท เจอขากลับ แต่เป็นวันที่ 15 เอาว่ะ ค้างอุดรเล่นๆสักคืนก็ได้ 10 ก.ค. 57 เรามาพร้อมกันที่หมอชิต 2 เพื่อรอขึ้นรถทัวร์ของชาญทัวร์ ราคา 525 บาทค่ะ (ควรจองล่วงหน้าด้วยนะคะ เกือบเต็ม!!ไปเทศกาลนี่เนอะ)   รถชาญทัวร์นี่เบาะก็นั่งสบายค่ะ มีแท็บเล็ตที่ดูได้บ้างไม่ได้บ้าง มีขนม ข้าวกล่อง น้ำ ให้ทานค่ะ ไม่มีการแวะทานข้าวนะคะ ก็นั่งไปยาวๆเลย  ทุ่มนิดๆ พร้อมออกเดินทางจ้า ที่เลิศสุดคือ มีปลั๊กไฟจ้า ฟินมากๆๆ 11 ก.ค. 57 ใช้เวลาเดินทางประมาณ 10 ชั่วโมง ถึง บขส.อุดรราวๆ ตีห้าครึ่ง มาถึงก็หาที่ล้างหน้า แปรงฟันนะ เพราะว่าเน่ามาตั้งแต่เมื่อคืน แบบว่าทำงานเสร็จก็วิ่งหน้าตั้งมาหมอชิตเลย พอทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็มาตรงเคาน์เตอร์ขายตั๋ว กว่าเจ้าหน้าที่จะเริ่มงานก็ 7 โมง  เราก็เดินดูป้าย ดูเวลาอะไรไปเรื่อยๆ  ตอนที่เราไปก็หมายมั่นไว้เลยนะว่า เฮ้ย เราจะนั่งรถตรงๆไป อุดร-วังเวียงเลยนะ อันนี้เจ๋งสุดล่ะ สะดวกสุด 320 บาทเท่านั้น ต้องแสดงพาสปอร์ตตอนซื้อด้วยนะ ท่ามกลางเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกหลายสิบคน แบบนั่งรอเจ้าหน้าที่ตั้งนาน สุดท้ายเจ้าหน้าที่มา บอกว่า "วันนี้ไม่มีรถInterbusไปวังเวียงนะจ้า"  เหตุผลคือ "ไม่มี" ไม่มีเหตุผลอ่ะจ้า ไม่วิ่งก็ไม่วิ่ง โอเค จบป่ะ???!!!! แล้วบอกว่าวันนี้มีแต่รถมินิบัส ไปได้แค่ 10 คนเท่านั้น ซึ่งเต็มทันที่ที่พูดจบจ้า เราก็เหวอนิดนึง คือ ไม่ได้เตรียมข้อมูลสำหรับการนั่งรถไปต่อๆเอง แต่ก็เคยได้ยินมาว่าไปต่อรถที่เวียงจันทน์ได้นะ เลยขอตั้งหลักแปบ...   มีนักท่องเที่ยวบางส่วนที่ผิดหวังจากรถInterbus จะรวมกันเหมารถไปด่านเอง เราเลยคิดว่าจะไม่เหมานะ เพราะอยากประหยัด เอางี้แล้วกัน พาตัวเองไปเวียงจันทน์ให้เร็วที่สุดก่อนเถอะ ก็เลยนั่งรถจากอุดร-ไปเวียงจันทน์นี่ละ 80 บาท เที่ยวแรกเลยจ้า...หาทางไปจากตรงนี้ก่อน ระหว่างยืนรอรถจะออก ก็เจอกับพี่ผู้ชายคนหนึ่ง (หรือน้องก็ไม่รู้นะ 555+) เป็นคนเวียงจันทน์เลย ถามว่าเราจะไปไหนกัน เราบอกว่าไปวังเวียง แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะไปยังไง รู้แค่จะไปหาต่อรถแถวตลาดเช้า เขาเลยบอกว่าต้องต่อรถไปขนส่งสายเหนือก่อนนะ ที่นั่นจะมีรถไปอยู่ อย่าไปเหมาอะไรนะ เพราะว่าจะแพงมาก  โอเค คนพื้นที่เขาแนะนำมา เราก็ขอบคุณเขา ดีกว่าไปคลำเอาเอง เอาละ ได้เวลาก็ไปตามที่เขาบอกแหละ เราเชื่อคนง่าย 555+ ไปเวียงจันทน์ละน้า ถ่ายรูปคู่พาสปอร์ตนิดนึง แบบว่าเห่อ ได้ใช้ครั้งแรก ไปถึงด่านไทย ด่านลาว นี่ก็ชิลๆนะ เพราะเคยวิ่งหัวฟู ไปๆมาๆ แล้วรอบนึง เลยไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไร แต่แปลกใจนิดนึง วันนี้เสียค่าผ่านด่านลาวแค่ 1,000 KIP 5 บาทเองอ่ะ เป็นเรทของคนไทยและชาวต่างชาติในวันธรรมดา นอมอลมากๆ อินี่เสียตังค์ถูกก็แปลกใจ เสียตังค์แพงก็บ่น 555+ เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเพราะคราวก่อนใช้Border Pass เลยแพง ตอนนี้ใช้ Passport เลยถูกกว่านั่นเอง พอข้ามด่าน เราก็มาถึงตลาดเช้าจ้า ลงจากรถปุ๊บ ก็จะมีคนมาถาม ไปไสๆ... ตอบไปเลยว่า บ่.... เรามุ่งหน้าไปหารถเมล์สีเขียว ที่พี่หนุ่มลาวคนนั้นบอก ว่าไปสายเหนือก่อน ณ จุดนี้มีแวะซื้อยาดมด้วยนะ 555+เตรียมพร้อมสุดๆอ่ะ  คันนี้เลยจ้า บรรยากาศคล้ายๆรถยูโรบ้านเรานะ ค่ารถ 20 บาท จำเงินกีบไม่ได้ 4,000 KIP เห็นจะได้ ตอนนั้นยังไม่ได้แลกเงินเลยจ้า จ่ายเงินไทยโลด ระหว่างรอคนเต็มออกๆ  เราก็นั่งอ่านโฆษณาในรถไปด้วย อืม..ออกแบบมาเพื่อผู้ชายโดยเฉพาะ ศิริรวมเวลารอคนเต็ม กับรถวิ่งไปขนส่งสายเหนือนี่ก็เกือบชั่วโมงนะ ก็นั่งๆหลับๆมาเรื่อย ไม่ต้องกลัวหลงเลยนะ คนลงเยอะ แล้วก็เด่นชัดเป็นสง่ามากว่านี่ขนส่งนะจ้า พอมาลงก็เคว้งคว้าง มองหารถไป เจอป้ายไรก็ถ่ายๆไว้ก่อน เผื่อได้ใช้ในคราต่อไป  ที่ถ่ายมานี่เกี่ยวกับวังเวียงตรงไหน ?? แฮ่ ใช้ปากถามเถอะ โน่นจ้า เดินออกไปข้างหลังโน่น คิวรถอยู่ตรงนู้น  เจอล่ะ รถตู้ รถมินิบัส เรียกว่ารถอะไรก็ช่างเถอะ มันออกเรื่อยๆ แบบเต็มออกๆ คนละ 200บาท ใช้เวลาราวๆ 5-6 ชั่วโมงนะ อื้มมม... ก่อนออกไปไกล พี่คนขับแวะเติมน้ำมัน เราก็เลยถือโอกาสเข้าห้องน้ำเลย  ที่มาของคำว่าผู้หญิงยิงเรือ....เกี่ยวมั้ยนั่น??!! ภายในรถก็โอเคนะ นั่งได้ 10 คน คนไทยทั้งนั้น มาจากหลายๆที่ ก็มีพูดคุยกันบ้าง บ้างก็เป็นนักท่องเที่ยวแบกเป้ ไปถึงฮานอย คุนหมิงทางรถมาละ บ้างก็แค่อยากมาถ่ายรูป กินบรรยากาศเท่านั้น ก็ว่ากันไป คุยไว้เถอะ เพราะเดี๋ยวต่อไป เราอาจจะได้เจอกับเขาอีกก็ได้ และขอบอกว่าได้เจอจริงๆ 555+ ถนนหนทางค่อนข้างดีนะ ไม่ได้โหดร้ายอะไรมากมาย ก็เหมือนวิ่งขึ้นเขาทั่วๆไป มีวิวเขียวๆ ภูเขา อะไรให้ได้เห็นอยู่เนืองๆ เขียวๆ ชอบมาก (ภาพวิวนี่เราถ่ายตอนขากลับนะ  ขาไปนี่นั่งรถตู้ แบบว่าถ่ายยากมาก) ประมาณ 4 โมงเย็น เราก็ถึงจุดหมายปลายทางของเรา  นี่คือภาพแรกที่เราได้เห็น อ๊ากกกก แค่นี้ก็ฟินแล้ว....นี่หรือวังเวียง นี่หรือที่เราดั้นด้นมา รวมทั้งหมด 16-17 ชั่วโมง กรี๊ด มาถึงแล้ว ยังไงต่อ...?? รอชมตอนต่อไป ตอนนี้เหนื่อยแล้ว ซะงั้น.. Create Date : 10 ธันวาคม 2557 Last Update : 15 ธันวาคม 2557 20:55:19 น. 0 comments Counter : 5003 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet