Bloggang.com : suckoja - Toradora! : episode 14

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Toradora! : episode 14

- เช้าหลังจากวันงานเทศกาลโรงเรียน มีรุ่นน้องชายหญิงคู่หนึ่งเข้ามาขอบคุณไทกะที่ทำให้
ทั้งคู่ได้มีความสุข เมื่อไทกะกับริวจิมาถึงห้องเรียน โนโตะกับฮารุตะก็โผจะเข้ามาแตะตัว
ไทกะทำเอาไทกะหลบแทบไม่ทัน เมื่อเห็นว่าคนอื่นๆในห้องก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน ริวจิจึง
สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น อามิก็เดินเข้ามาขยำหัวของไทกะเพื่อพิสูจน์ข่าวลือ ไทกะจึงใช้นิ้ว
สวนขึ้นไปเสียบจมูกของอามิ แถมยังเช็ดขี้มูก(ของอามิ)กับกระโปรง(ของอามิ)อีกต่างหาก
ริวจิจึงหันไปถามโนโตะเลยได้ความว่า ผู้ชมที่มาดูงานมวยปล้ำในวันเทศกาลโดยเฉพาะกลุ่ม
ที่ถูกไทกะลงไปเล่นงานด้วยตัวเองนั้น ได้เจอลาภลอยกันหมดทุกคน ทั้งจู่ๆถูกสารภาพรัก ทั้ง
จู่ๆก็ได้รับมรดกมหาศาลจากปู่ทวดที่ห่างกันไปไกล ความสุขแพร่กระจายไปทุกรูขุมขน นั่นเป็น
ที่มาของ "ตำนานเสือฝ่ามือนำพาโชคลาภ" นั่นเอง พอฮารุตะจะขอจับอีกรอบ เขาก็ถูก
ไทกะหวดกระเป๋าเข้าให้ พร้อมกับที่ไทกะประกาศว่าจะไม่ให้ใครมาแตะต้องตัวเธอได้เป็น
อันขาด แต่พอเห็นมิโนริเธอก็กระโดดเข้าไปโผกอดโดยทันที เมื่อริวจิมาลองตรองดูถึงเรื่อง
นี้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับไทกะในวันงานเทศกาลในมันช่างห่างไกลจากความสุขเหลือเกิน ถ้าเธอทำ
ให้ใครคนอื่นมีความสุขได้มันก็ช่างเย้ยหยันความเป็นจริงของเจ้าตัวสิ้นดี ขณะเดียวกันก็มีข่าว
ลือแว่วเข้าหูถึงเรื่องความซวยของริวจิที่ถูกคิตามูระแย่งไทกะไปครองในวันงานเทศกาล
ไทกะที่ได้ยินแล้วกลับดีใจในเรื่องที่เธอถูกคิตามูระแย่งตัวไปได้แทน ก่อนที่จะละเมอเพ้อพก
ไปมากกว่านี้ริวจิจึงตัดบทเธอด้วยการมอบข้าวกล่องให้เธอกลับไปนั่งโต๊ะของตัวเองซะ
ไทกะยังพูดต่ออีกว่าเดี๋ยวคนไร้คู่แต่งงานจะเข้ามาโฮมรูมแล้ว อ.ยูริที่ยืนอยู่ข้างนอกถึงกับ
คอตกกับสิ่งที่เธอได้ยิน
- ถึงพักกลางวัน เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆยังคงจ้องมองไทกะอยู่ ทำให้ไทกะโมโหจนรีบสวาปาม
กับข้าวเข้าไป ยิ่งคิตามูระเข้ามาบอกเธอว่าอย่าไปเชื่อถือข่าวลือในงานเทศกาลให้มากนัก
แล้วไทกะคิดเข้าขางตัวเองเธอก็เลยกินติดคอจนริวจิตกใจ แต่ก็ไม่ยอมรีบดื่มน้ำเพราะเธอ
บอกว่าจะไม่ดื่มอะไรนอกจากน้ำส้ม ริวจิที่เซ็งสุดขีดก็ยอมออกมาซื้อให้โดยดี เขาเจอกับอามิ
ที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่หน้าตู้ขายน้ำด้วย พอถามว่าคุยอยู่กับใคร อามิก็ได้ทีย้อนว่าริวจิอยากรู้
เรื่องของอามิด้วยหรือ ริวจิเลยตอบไปง่ายๆว่าก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก พอบอกอามิไปว่า
เขามาซื้อน้ำส้มไปให้กับไทกะ อามิเลยชิงกดกาแฟดำออกมาซะก่อนแล้วจากไปปล่อยให้ริวจิ
ยืนงงอยู่เพียงลำพัง ครู่ต่อมาไทกะก็วิ่งมากระโดดดร๊อปคิกใส่ริวจิโทษฐานที่ทำให้เธอรอจน
ต้องไปดื่มน้ำก๊อก ขณะที่เถียงกันอยู่ก็มีคนหยินกระป๋องกาแฟดำที่หล่นลงไปเมื่อครู่ขึ้นมาขว้าง
ใส่หน้าของไทกะเต็มๆ ผู้ที่ขว้างนั้นเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งที่หวังจะช่วยเก็บน้ำกระป๋องให้เพื่อจะได้
ขอร้องไทกะ ไทกะพอจับความได้ว่าหมอนี่เป็นคนที่แอบซุ่มดูเธอมาได้ซักพักแล้ว เขาบอกว่า
เขามีคนที่ชอบมากและอยากจะสร้างความสุขด้วยกัน แต่ไทกะก็หยิบกระป๋องขึ้นมาด้วยความ
โมโหพร้อมบอกว่าเดี๋ยวจะส่งนายไปสวรรค์ให้แทน เด็กคนนั้นก็รีบวิ่งหนีหายไปเลย ไทกะจึง
ตัดบทด้วยการลากริวจิไปเลือกรูปถ่ายงานเทศกาลโดยไม่ฟังคำทัดทานของริวจิที่ยังไม่ได้กิน
ข้าวกลางวันเลย เมื่อมานึกดู ริวจิก็คิดว่าเขานั้นแตะต้องตัวของไทกะอยู่ตลอด ตามหลักแล้ว
เขาน่าจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุด ยิ่งได้เห็นรูปของไทกะกับคิตามูระจับมือกันเขาก็ดีใจแทนให้
พร้อมบอกไทกะว่าอย่าลืมจดรูปนี้ลงไปในใบสั่งอัดรูปด้วย เมื่อมิโนริเห็นทั้งคู่เธอจึงเข้ามาบอก
ว่าอย่าลืมภาพอกส่วนล่างของอามิ ทำเอาริวจิรีบมองหาเป็นการใหญ่ เลยโดนไทกะแขวะซะ
หลังจากไทกะไปแล้ว มิโนริก็ท้าดวลดูหมายเลขรูปถ่ายที่เขาเลือกโดยบอกของเธอก่อน กว่า
ริวจิจะเข้าใจมิโนริก็ดูจากมือของเขาไปแล้ว เป็นภาพที่ทั้งคู่จับมือเข้าเส้นชัยพร้อมกันทำให้
ทั้งคู่เขินกันไปทีเดียว ทั้งคู่จึงแก้เขินโดยการบอกว่าจะซื้อเพื่อเก็บเป็นที่ระลึกไว้
- หลังเลิกเรียนมิโนริยังคงมองที่ใบสั่งอัดรูปของตัวเองอยู่ อามิจึงเดินเข้ามาทักว่าทุกคนนั้น
ยังเด็กอยู่จริงๆที่ตื่นเต้นไปกับรูปถ่ายของตัวเอง ตัวเธอนั้นทำงานถ่ายแบบมีรูปถูกตีพิมพ์ลง
นิตยสารขายไปทั่วประเทศแล้วก็เลยรู้สึกเฉยๆกับเรื่องนี้ เพราะท้ายสุดมันก็แค่รูปถ่าย ขา
กลับบ้าน อามิเห็นอ.ยูริยืนหมดอาลัยอยู่คนเดียว เธอจึงไปทักทายเรื่องที่อ.ยูริสวมชุดยี่ห้อดัง
คอเล็คชั่นฤดูหนาว เธอจึงอวยต่อว่าพอใส่ชุดแบรนด์เนมแล้วก็ทำให้อ.ยูริดูมีราศีเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
ทำให้อ.ยูริดีใจสุดๆที่มีคนเข้าใจเธออยู่ อามิจึงรำพึงกับตัวเองว่าตัวเธอนี้ช่างเป็นผู้ใหญ่เสีย
จริง ส่วนทางด้านไทกะกับริวจินั้น ไทกะเสนอว่าอยากกินเนื้อ ริวจิจึงบ่นเรื่องความสมดุลทาง
โภชนาการ ไทกะเลยแหย่เรื่องที่ริวจิได้จับมือกับมิโนริ ทำเอาเจ้าตัวเขินใหญ่ จังหวะนี้เด็ก
รุ่นน้องคนเดิมก็ลงมาหมอบอยู่แทบเท้าไทกะ ไทกะที่เห็นการกระทำนี้แล้วเข้าใจว่าหมอนี่ต้อง
การจะแอบดูกระโปรงของไทกะ เธอจึงตบะแตกวิ่งไล่ฆ่าเด็กคนนี้ ริวจิที่เห็นท่าทีของไทกะ
ว่ากลับเป็นเหมือนก่อนงานเทศกาล ก็พอจะเข้าใจถึงความหมายจากเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วง
งานเทศกาล
- เมื่อริวจิตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอาเนื้อราคาแพงหรือหมูราคาถูกดี อามิที่มาเจอเขาโดยบัง
เอิญในซูเปอร์มาร์เก็ตเห็นว่าริวจคิดไม่ตกเธอจึงแนะนำให้ไปแตะตัวไทกะเผื่อจะได้
ตกถังข้าวสารตามข่าวลือบ้าง เมื่อริวจิสงสัยว่าถ้าตำนานนี้เป็นเรื่องจริง จะมีทางไหนที่ทำ
ให้เขาสามารถสร้างความสุขให้กับไทกะได้ อามิเลยบอกเขาว่าไทกะในตอนนี้น่ะเป็นคนที่
โชคดีมากแล้ว พร้อมแนะให้ริวจิเลือกปริมาณเหนือคุณภาพแทน เพราะไทกะคงกินเข้าไปโดย
ไม่คิดอะไรมากอยู่แล้ว เมื่อออกมาจากซูเปอร์ ริวจิจึงให้หมูอามิไปสองแพ็คพร้อมแนะนำว่า
หน้าตาอามิน่ะดูหมองคล้ำลงไป โดยเฉพาะตอนอยู่ที่ตู้ขายน้ำ น่าจะเป็นเพราะขาดวิตามินบี
2 ริวจิยังคงบอกต่อว่าเขาคิดว่าอามินั้นคงเอาแต่กินอาหารสำเร็จรูป ทำตัวเป็นเด็กไปได้
อามิที่แปลกใจกับคำพูดนี้มองเขาเดินจากไปด้วยสายตาประหลาดใจปนทึ่ง
- หลังจากที่พูดคุยกับประธานแล้ว คิตามูระก็มานั่งอยู่ริมบันไดคนเดียว เมื่อไทกะได้เห็นเธอ
จึงลงมาทักทายเขา คิตามูระที่ดูสับสนจึงเอื้อมมือจะมาจับแขนไทกะ ด้วยความเชื่อเรื่อง
ตำนานของไทกะ พอเห็นสีหน้าคิดไม่ตกของคิตามูระ ไทกะเลยเดาว่าประธานโหดคนนั้น
คงแกล้งอะไรคิตามูระอีกล่ะสิ แม้คิตามูระจะปฏิเสธแต่ปฏิกิริยาก็ฟ้องว่ามีความนัยในเรื่องนี้
ไทกะเลยเสนอตัวให้คิตามูระจับเธอตรงไหนก็ได้ พอรู้ตัวว่าพูดอะไรไม่งามออกไป เธอก็
อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี แต่คิตามูระก็บอกว่าเขาไม่เป็นอะไรแล้ว ส่วนคู่โทมิเอะคุงกับ
ซากุระจังนั้นก็ลงเอยกันโอเค
- เมื่อกลับมาถึงบ้าน ไทกะตกใจกับปริมาณอาหารที่เยอะผิดปกติแล้วสงสัยว่าวันนี้เป็นวันพิเศษ
อะไร ริวจิจึงแก้ตัวว่าเพราะเขาไม่ได้กินข้าวกลางวันมาเลยหิวเป็นพิเศษ พอเริ่มคุยเข้า
หน่อยก็หลุดความจริงออกมาว่าเขาจะแสดงฝีมือให้ไม่แพ้ภัตตาคารที่ไทกะไปกินกับพ่อของเธอ
เมื่อเห็นว่าตัวเองเผลอหลุดพูดถึงพ่อของไทกะออกไป ไทกะจึงบอกเขาว่าเธอน่ะไม่เป็นอะ
ไรแล้ว เมื่อถึงเวลากินข้าวเย็น ยาสึโกะที่ได้ยินเรื่องตำนานของไทกะแล้วจึงคว้าตัวไทกะ
มาลูบหัว เธอรู้สึกมีความสุขขึ้นมาทันทีเพราะการได้ลูบหัวไทกะแบบนี้ การได้ทานอาหาร
พร้อมหน้ากับครอบครัวแบบนี้ เธอก็กลายเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกไปแล้ว ทุกคนจึงต่าง
คิดกันไปว่าถ้าตำนานของไทกะนั้นเป็นจริง สิ่งใดกันที่พวกเขาอยากจะขอให้บังเกิดขึ้น

ในตอนที่ไม่ค่อยมีเนื้อเรื่องเดินไปซักเท่าไหร่อย่างตอนนี้ ปรากฏว่ามันกลายเป็นหนึ่งในตอนที่
ผมชอบที่สุดในซีรีย์นี้เท่าที่ดูมาเลยครับ ผมชอบความนัยที่แฝงมากับ "ตำนานเสือฝ่ามือนำพา
โชคลาภ" ที่นำเสนอในตอนนี้นะครับ รอได้เห็นความต้องการจะพบเจอกับความสุขของทุกๆ
คน บางคนพยายามถึงขั้นเสี่ยงชีวิตเพื่อได้แตะตัวไทกะ บางคนจับได้แต่ก็ไม่จับเพราะความ
สุขที่เขาต้องการอาจไม่ใช่สิ่งที่คาดหวังเอาไว้ บางคนได้พบความสุขในรูปแบบที่ตัวเองไม่
คาดคิดเพราะทำตัวอยู่นอกกรอบมาตลอด ไม่ว่าความสุขในรูปแบบไหนจะเป็นสิ่งที่แต่ละคน
ต้องการก็ตาม คนเราก็ยังปราถนาจะพบเจอแต่ความสุขอยู่ดี ผมชอบใจการตีความแบบเรียบ
ง่ายของผู้เป็นแม่อย่างยาสึโกะมากเลยครับ ที่บอกว่าเธอมีความสุขที่สุดในโลกแล้วเพราะได้
อยู่ร่วมกันกับครอบครัวของเธอ ผมฟังแล้วก็อิ่มเอิบใจเพราะท้ายสุดแล้วคนเราก็ต้องการ
เพียงเท่านี้ล่ะครับ เราพยายามกันอย่างหนักเพื่อความสุขเล็กๆแค่นี้เพียงเท่านั้น เมื่อเรามี
กันและกันกับคนที่เรารักและห่วงใย สำหรับผม... ก็มีความสุขแล้วครับ

แล้วคุณล่ะ... ถ้าแตะตัวไทกะได้ คุณอยากจะขอให้ความสุขใดบังเกิดขึ้นครับ?

Create Date : 21 มกราคม 2552

Last Update : 21 มกราคม 2552 1:37:31 น.

3 comments

Counter : 396 Pageviews.

โห.. ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานนี่ท่านกลับมาทำแปลเต็มตัวเลยหรอท่าน ^^
Blog ผมคงได้อัพบ่อยขึ้นเพราะหลังๆนี่เบือ่ Spaces ที่เปลี่ยนนู่นนี่แล้วไม่ค่อยบอกเราเลย ไว้จะมาติดตามใหม่นะท่าน

โดย: Kaew IP: 203.99.253.12 วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:15:00:56 น.