|
 |
 |
 |
 |
|
ความเป็นไปของชีวิต...ที่เหลืออยู่


หลังจากที่บ้านของเราได้สูญเสียสมาชิก น้องมินนี่ ลูกสาวแสนน่ารักไปตั้งแต่วันที่ 10 พ.ย. 48 ตอนนี้สมาชิกที่เหลือคือ นายไข่ปอก กะ นายปื๊ด (หูตั้ง ณ ฟอร์จูน) ซึ่งเป็นชายวัยหนุ่มทั้งคู่ เลยไม่ค่อยจะลงรอยกัน เพราะเมื่อก่อน มินนี่จะเป็นเพื่อนเล่นกะทั้ง 2 ตัว
ทุกวันนี้ นายไข่ปอก มักจะไปนอนเอาหัวรอดไปใต้ประตูรั้วของที่บ้าน เหมือนรอใครบ้างคนอยู่เสมอ คงจะเหงา และคิดถึงกัน เพราะเค้าเป็นพี่น้องกัน อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดเลย สงสารเค้าจับใจเลย...
ส่วนนายปื๊ดนี่ ไม่ได้รับรู้อารายสักเท่าไหร่ คอยชวนนายไข่ปอกเล่นด้วยเสมอ แต่เหมือนไปแหย่ให้เค้าโกรธซะมากกว่า เลยทะเลาะกันบ่อยๆ
ความวุ่นวายทั้งหลายเลยตามมา 
Create Date : 08 ธันวาคม 2548 | | |
Last Update : 8 ธันวาคม 2548 14:24:46 น. |
Counter : 596 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
บทเรียนครั้งสำคัญในชีวิต รักแท้ดูแลไม่ได้... ลาก่อนมินนี่

จากกระทู้นี้ที่ตั้งไว้ที่ห้องจตุจักร //www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J3871266/J3871266.html
ขอเล่าเหตุการณ์นี้เป็นอุทาหรณ์ เพราะว่ามันบทเรียนครั้งสำคัญในชีวิต การสูญเสียครั้งนี้ เกิดจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเราเอง
ที่บ้านเรามีหมาอยู่ 3 ตัว ชื่อ ไข่ปอก มินนี่ และนายปื๊ด (อดีตเจ้าหูตั้ง ณ ฟอร์จูน) ปกติวันไหนที่ฝนตก หรืออากาศเย็นเราก็จะลงมานอนกับลูกชาย และลูกสาวทั้ง 3 เป็นปกติ เวลาที่เค้าปวดฉี่ ก็จะมาสะกิด มาปลุก ไม่ถ่ายเรี่ยราดในบ้าน
แต่เมื่อคืนวันที่ 8 พ.ย. ที่ผ่านมา อากาศเริ่มเย็นก็ลงมานอนกะพวกเค้าตามปกติ ที่นี้พอสักตี 1 ไข่ปอกก็มาปลุก จะออกไปฉี่ข้างนอกบ้าน ก็เดินลุกไปเปิดประตูให้เค้าเหมือนเคย ด้วยความที่ง่วงนอนมากๆ เพราะกินยาแก้หวัดเข้าไปก่อนนอน ก็เลยเดินงัวเงียจะกลับมานอนต่อ แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นที่พื้นบ้าน มีกองอารายดำๆ เป็นหย่อมๆ ก็เลยเปิดไฟดู
โอ้ แม่เจ้า!!! นี่มันเกิดอารายขึ้นในบ้านเราเนี่ย มีกองอาเจีย + กองอึ + กองท้องเสียแบบสีคล้ำๆ กลิ่นคาวๆ หลายกองมากๆ ช็อคเลย ในใจคิดว่า นี่เรากำลังฝันอยู่รึป่าว ลองหยิกตัวเองดู ก็เจ็บนี่หว่า แล้วมันเกิดอารายขึ้นกับเจ้าหมาของเรานี่
ตอนที่กำลังยืนงงๆ อยู่นั่นเอง มินนี่ น้องหมาเพศเมีย ที่จะขี้อ้อน ขี้ประจบ ก็เดินตัวแข็งๆ ออกมา น้ำลายเต็มปากเลย เราพยายามจะงง้างปากมินนี่ ดูว่ามินนี่กินอารายเข้าไปรึป่าว ปากของมินนี่ แข็งมากๆ แกะไม่ออกเลย ตัวเค้าเย็นมากถึงมากที่สุด ดูนาฬิกาก็ประมาณตี 2 แล้ว ร้านหมอที่ไหนจะเปิดบ้างนะ ใจไม่ดีเลย ห่วงมินนี่มาก เครียดด้วย
เช้าวันที่ 9 พ.ย. เช้านี้มีงานด่วน ลาไม่ได้ด้วย เลยต้องจำใจมาทำงาน และก็หวังว่าน้องชายของเราที่ป่วยเป็นไข้หวัดจะหายและพามินนี่ไปหาหมอได้ แต่ปรากฎว่า น้องชายก็ยังไม่หาย พอเที่ยงเลยลางานกลับมาเลย ทนไม่ได้แล้ว พอถึงบ้าน ก็รีบพาเค้าไปหาหมอทันที ซึ่งมันก็ประมาณบ่าย 2-3 โมงแล้ว
คุณหมอตรวจอุจจาระดู และเจาะเลือดไปตรวจด้วย ปรากฎว่า มินนี่ถ่ายเป็นเลือด เหมือนกับว่าเลือดไหลไม่หยุด และผลตรวจเลือดเบื้องต้น คุณหมอบอกว่า ค่าตับมินนี่ 320 ซึ่งสูงมากๆ ปกติเค้าจะไม่เกิน... (เท่าไหร่นะ จำไม่ได้แล้ว ตอนนั้นกำลังมึนๆ ค่ะ) ค่าไตก็ต่ำมาก
บอกว่าน่าจะเป็น 2 สาเหตุ คือ ถ้าไม่เป็น โรคลำไส้อักเสบ ก็อาจจะโดนสารเคมีที่มีพิษเข้า
มินนี่เป็นหมาที่มีความอดทนมากๆ เวลาพาเค้ามาหาหมอ โดนฉี่ยา กี่เข็มๆ ก็ไม่เคยร้องเลย และไม่ดิ้นด้วย คุณหมอได้ให้น้ำเกลือกับมินนี่ ฉีดยาห้ามเลือด และก็ได้ฝากไว้กับทาง โรงพยาบาลสัตว์ก่อน บอกกับมินนี่ว่า ตอนเย็นๆ จะมาเยี่ยมหนูนะ ตอนนี้ถึงมือหมอแล้ว ไม่เป็นอารายแล้วนะลูกนะ
พอตอนเย็นก็พาแม่เราไปเยี่ยมด้วย เค้าก็ดีใจมาก แต่ทำได้แค่ ส่งสายตาที่ดูแล้วรู้ว่าเค้าดีใจมากๆ ที่ได้เจอเรากะแม่ พยายามกระดิกปลายหางได้นิดหน่อย แต่ดูแล้วเค้ายังไม่มีแรงที่จะขยับตัวเองเลย ก็พูดคุยกันอยู่สักพักนึงก็บอกเค้าว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเย็นๆ จะแวะมาเยี่ยมนะ
เมื่อคืนเราก็นอนไม่ค่อยหลับ เป็นห่วงมินนี่ยังไงไม่รู้ แล้วก็หลับไป ฝันว่า มินนี่มาหา มาบอกว่า หนูจะไปอยู่บนสวรรค์แล้วนะ ไม่ต้องห่วง เราก็บอกว่า จะไปได้ไง ก็บ้านมินนี่อยู่ที่นี่นะ แล้วก็ตื่นมาตอนเช้า
โรงพยาบาลสัตว์ เปิด 9.30 ก็ทำงานยุ่งๆ อยู่ เลยได้โทรไปตอนประมาณ 10 โมงกว่าละ พอถามเค้าว่า มินนี่เป็นยังไงบ้างคะ เค้าก็ตอบกลับมาเสียงใสมากๆ บอกว่า อ๋อ มินนี่เหรอคะ เค้าตายแล้วนะคะ เมื่อคืนนี้เองค่ะ เราเฝ้าดูอาการเค้าให้ทั้งคืนเลยค่ะ แหมกำลังจะโทรไปบอกพอดีเลย น้องก็โทรมาซะก่อน
.................................................
มินนี่จ๋า พี่ผิดเองที่ไม่รู้ว่าควรจะช่วยเหลือหนูได้ยังไงในเบื้องต้น ไม่รู้จิงๆ ว่าอาการแบบนี้ คือสาเหตุของโรคอาราย สรุป คุณหมอเค้าบอกว่า มินนี่ได้รับสารพิษอย่างเฉียบพลัน ถ้าเราพยายามทำให้มินนี่อาเจียนตั้งแต่แรก โดยใช้ไข่ขาวหรือน้ำเกลือกรอกปากเค้า มินนี่อาจจะได้รับสารพิษน้อยลง โอกาสรอดชีวิตก็จะสูงขึ้น....
"เพราะฉากทุกตอนไม่เคยจางหาย แม้จะผ่านเนิ่นนานเท่าไร และทุกฉากทุกตอนนั้นคอยตอกย้ำ สิ่งที่ฉันเป็น ตั้งแต่เสียเธอไป
ว่าฉันเป็นคนนอกเหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ ดูแลไม่ได้ จะรู้แค่มันก็สายเกินไป ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน
บอกหน่อยที่ไหนพอจะมี ประตูให้ฉันย้อนไปคืนวัน ที่ฉันมีเธออยู่ จะขอดูแลอีกครั้ง
ฉันมันคนนอกเหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ ดูแลไม่ได้ จะรู้แค่มันก็สายเกินไป ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน"
ลาก่อนมินนี่ ขอให้หนูเดินทางไปบนทางสายรุ้งอย่างปลอดภัย ไม่เจ็บ ไม่ปวดอีกต่อไปนะลูกนะ ยังไงพี่ก็ยังรักมินนี่อยู่ตลอดไปนะ...

Create Date : 08 ธันวาคม 2548 | | |
Last Update : 8 ธันวาคม 2548 14:04:51 น. |
Counter : 527 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
 |
 |
|
|