• ท่องเที่ยว
• แมว
• ต้นไม้
• โปสการ์ด

เที่ยวภูเก็ตพร้อม Tsunami แผนไปเที่ยวเกาะเฮ ภูเก็ต คราวนี้ ได้เฮจริง ๆ ไปกันทั้งหมดหกคน ซื้อทัวร์ดำน้ำเกาะเฮแบบวันเดียว ลงเรือที่อ่าวฉลอง เวลาประมาณ 8-9 โมง ขนของไปหมดเลย ไม่อยากทิ้งไว้เพราะกลัวของหาย มีโน้ตบุ้คเพิ่งซื้อของนุ้ยด้วย ตั้งแปดหมื่น ไปด้วยเรือเร็ว สิบห้านาทีถึง อากาศดีมาก แดดดี น้ำทะเลสวย หนุกหนาน พอเท้ากำลังจะเหยียบน้ำได้รับโทรศัพท์จากพ่อปุ๊กกี้ว่ามีแผ่นดินไหวที่ภูเก็ต เอ้ย ไม่มี๊ น้ำสงบนิ่ง อากาศดี๊ดี แล้วก็ลงไปเตรียมตัวดำน้ำตามชายฝั่ง จนท นำทัวร์ บอกว่าให้ดำบริเวณที่มีทุ่นสี่เหลี่ยม นอกทุ่นจะมีเรือเข้าออกเดี๋ยวไม่เห็น มองไปตรงหาด แต่ละสี่เหลี่ยมตรงใกล้ ๆ มีแต่คนดำน้ำ มีมาเรียนดำน้ำ สกูบ้ากันด้วย เลยคิดว่าจะไปตรงไกลๆ หน่อยไม่มีคนดี เลยเดินไปริมชายหาด วางกระเป๋าไว้ตรงเก้าอี้ผ้าใบริมหาด เดินไป ๆ มีคนมาบอกว่า ตอนนี้น้ำลด ดำน้ำไม่ได้ เดี๋ยวเหยียบปะการังหักหมด พวกเราเลยว่า เออ ดำไม่ได้ก็เดินดูเอาก็ได้ มองไปในทะเล เฮ้ย ระดับน้ำลดต่ำจริง ๆ หนะแหละ เห็นปะการัง โผล่พ้นน้ำขึ้นมาเลย พอเดินไปมองใกล้ ๆ ยังนึกเลยว่า เอ แล้วมันโผล่พ้นน้ำ โดนแดด ขนาดนี้ มันไม่ตายเหรอ ก็เลยคิดกันว่า จะไปดำน้ำตรงแถวอื่นที่น้ำไม่ลดมาก หันหลังเดินกลับขึ้นฝั่ง เฮ้ย น้ำระดับตาตุ่มขึ้นมาถึงเอวภายในเวลาเสี้ยววินาที มองไปเห็นปลากระโดดกันใหญ่ เลยรีบขึ้นฝั่งพอดีคนทางเกาะบอกว่า อย่าเพิ่งเล่นเลย น้ำขึ้นเร็วขนาดนี้เกิดมาไม่เคยเห็น เลยเดินแบบงง ๆ กลับไปตรงกระเป๋า สักพักน้ำก็ลด แล้วก็เอ่อขึ้นมาอีก คราวนี้สูงกว่าเดิมสิ มีเรือมาส่งนักท่องเที่ยวชาวจีนพอถึงหาดก็ส่งภาษา ตื่นเต้นใหญ่เลย แต่ฟังไม่รู้เรื่อง ชักเริ่มแปลก ๆ พอเดินไปอีกคราวนี้พัดเตียงผ้าใบลอยไปเลย คนรีบวิ่งกรูกันเก็บของ ทีนี้ก็วิ่งกันใหญ่สิคะ เพราะในกระเป๋ามีโน้ตบุ้คด้วย วิ่งไปบริเวณที่เดินมาแต่ทีแรก ไปไม่ได้แล้วเพราะน้ำเอ่อมาท่วมหมดเลย ต้องวิ่งผ่านทางรั้วลวดหนาม ไปเก็บกระเป๋า ตอนนี้ แตกเป็นสองกลุ่ม ไอ้พวกวิ่งไปดูกระเป๋าก็วิ่งหายไป ไอ้พวกที่ตามมาก็นึกว่าหายไปในน้ำหรือเปล่า วิ่งไปเรียกกันไป พอไปถึง กระเป๋าเก็บโน้ตบุ้คเปียกน้ำตรงก้นไปแล้ว ทีนี้ก็ยังหายไปอีกคนนึง โอ้ย ทั้งวิ่งทั้งเดินหากัน แถวนั้นคนก็ตื่นกันใหญ่ ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวชาวจีน กับต่างชาติผมทอง พอเจอกันครบ ๆ ก็เริ่มเก็บของสะพายไว้กับตัว ถามคนที่เกาะว่า เกาะนี้มีเขาไหม คือเตรียมปีนเขากันแล้วหละ น้ำมันก็ขึ้น ๆ ลด ๆ อยู่ ชาวบ้านที่ขายของบนเกาะก็รีบวิ่งเก็บของหน้าตื่น บอกว่าเกิดมาไม่เคยเห็น ยิ่งทำให้นักท่องเที่ยวอย่างเราตื่นเข้าไปใหญ่ จนท ทัวร์มาบอกแตงโม สับปะรด และน้ำโค้กให้กิน เลยกินกันใหญ่ นึกในใจว่า กินไว้ก่อนวุ้ย เผื่อต้องอยู่บนเขาอดข้าว อดน้ำ น้ำทะเลแถบชายฝั่งเป็นสีดำ และมีฟองคล้ายโฟมขาว ๆ ลอยฟ่อง ในที่สุดเค้าก็บอกว่าต้องกลับแต่ต้องรอก่อนเพราะทางฝั่งอ่าวฉลองที่เราลงเรือก็พังเป็นแถบ ๆ จะเอาเรือใหญ่มารับ ให้รอพร้อม ๆ กัน ไอ้ระหว่างรอนี่ก็ฟังข่าววิทยุไปด้วย มีรายงานว่ามีคนตายที่เกาะพีพี แล้วข่าวแต่ละแหล่งก็สับสน บางข่าวว่าจะมีแผ่นดินไหวอีกครั้ง บางข่าวว่าไม่มีแล้ว แต่ให้ระวัง after shock ตื่นเต้น ๆ เรารอจนกินข้าวกลางวันกันเสร็จ นักท่องเที่ยวค่อย ๆ ทยอยขึ้นเรือ จนพวกเราเกือบเป็นกลุ่มสุดท้าย กลุ่มเรามีชาวต่างชาติ ที่งง ๆ อยู่อีกสองคน เป็น หนุ่มสาวคู่หนึ่ง กับลุงแก่ ๆ จากเดนมาร์กอีกหนึ่ง เรานั่งเรือเร็วกลับ ระหว่างทางเจอเรือที่ไม่มีคนแต่ไม่ได้แวะดู พอถึงอ่าวฉลอง เห็นเรือจม สะพานไม้พังไปเลย ไม่ได้ดูอะไรมากมาย เพราะต้องรีบ เดี๋ยวคลื่นมาอีกระลอกนึง พอขึ้นฝั่ง เค้าก็ให้ขึ้นรถกระบะพาไปส่งศูนย์สุขภาพ แล้วบอกว่าจะมีรถมารับ เรานั่งรอกันที่ศูนย์สุขภาพคิดเรื่องแผนที่จะไปสุราษฏร์ แต่ว่าคงไปไม่ได้เพราะข่าวมาว่า สะพานสารสินร้าว เดินทางไปไหนไม่ได้ เลยคิดกันว่าจะเข้าเมืองไปนอนในโรงแรมภูเก็ต แต่ดันไม่มีรถพาไป มีแต่พาขึ้นเขาหน้าเกิด เลยต้องขึ้นไปกะเค้าด้วย เพราะเค้าขนชาวต่างชาติที่อยู่รร แถวป่าตอง ซึ่งเป็นพื้นที่อันตรายกลับไปไม่ได้แล้ว ไปนั่งอยู่ริมทางขึ้นข้าง ๆ พงหญ้า รออยู่จนเกือบจะเย็นแล้ว ยังนึกอยู่ว่าจะได้ลงไปเมื่อไหร่ เพราะนอนบนนั้นคงจะแย่แน่ หนาว ยุงกัน ไฟไม่มี อาหารและน้ำอีกหละ เลยโทรติดต่อเพื่อนที่อยู่ภูเก็ต ให้เขาเอารถมารับลงไป เพื่อนพาไปบ้านพี่ชาย ที่เกาะสิเหร่ ระหว่างทางไปต้องผ่านสะพานข้าม เห็นเรือประมง ลอยมาอัดเต็มสะพานเลย มีข่าวว่าสะพานร้าว พอไปถึงบ้าน พี่ชายเค้าก็ว่านี่มานอนเฝ้าระวังอยู่เพราะทางด้านหลังเป็นป่าชายเลน นั่งอยู่สักพัก เพื่อนบอกว่าให้เก็บของรีบไปกัน เพราะสะพานร้าวจริง ๆ เดี๋ยวขาดแล้วไปเกาะใหญ่ไม่ได้ เลยรีบแจ้นเก็บของกัน ไปนอนบ้านในเมืองภูเก็ตเก็บเสื้อผ้าบางส่วนไปบริจาค นอนได้คืนนึงกะว่าตอนเช้า จะไปบขส ไปสุราษฏร์ แต่ว่าข่าวว่าคนแน่นมาก เพราะชาวบ้านไปนอนจอดรถระหว่างทางเพราะหนีคลื่นยักษ์เยอะมาก และเขาสกที่จะไปก็มีคนหนีขึ้นไปเต็ม เลยตัดสินใจกลับกรุงเทพกัน โทรบอกพวกที่รออยู่ที่สุราษฏร์ โชคดีมากที่จองตั๋วนกแอร์ได้ กลับตอนเย็น ช่วงเช้าเลยไปช่วยงานที่ศาลเจ้าในเมืองภูเก็ต ช่วยหั่นผัก เพื่อผัดหมี่ เตรียมใส่กล่องไปให้ผู้ประสบภัย พอตอนเย็นก็เลยมาสนามบินภูเก็ต คนเยอะมาก แล้วพวกเราก็กลับมาได้อย่างปลอดภัย ถือว่า เราโดนน้อยมาก ๆ เมื่อเที่ยบกับคนที่ไปเกาะพีพี หรือ ที่อื่น ๆ ในภูเก็ต   Create Date : 28 ธันวาคม 2547     Last Update : 11 พฤษภาคม 2548 20:24:29 น. Counter : 424 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• unclepiak
• นายรำพึง
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com