มาต่อแล้วจ๊ะ หลังจากเดินกินลมชมวิว บนสะพานข้ามแม่น้ำแคว จนพอใจแล้ว กำลังจะเดินกลับสายตาก็เหลือบไปเห็น ตึกขาวอยู่ด้านขวามือ มีป้ายติดไว้ว่า พิพิธภัณฑ์สงคราม ก็ให้สนใจทันที ยังมีเวลาเหลือขอแวะไปหน่อยนะ  ชวนใครๆ ไม่มีใครไปด้วย ทุกคนจะไปเดินช้อปปิ้งกันที่ริมฝั่ง ไม่เป็นไร  ใกล้ๆ แค่นี้ ไม่หลงแน่ ไปคนเดียวได้  ภาพนี้จากถ่ายจะบนสะพาน  คะเนดูก็ไม่น่าไกล

มีป้ายบอกตลอดก็เดินตามป้ายไปเรื่อยๆ เดินไม่ไกลนะ แต่ถ้าเดินตามปกติ อาจไม่สะดุดตา นักท่องเที่ยวหลายคนจึงเลยผ่านไป

ก่อนเข้าไป มีป้ายบอกไว้อย่างนี้ สุดยอดจริงไหม เดี๋ยวมาบอก  ขอไปชมก่อน

เข้ามาแล้วก็จะเจอหัวรถจักร ขบวนรถไฟ อยู่ที่ด้านหน้าเลย  

รถไฟสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ญี่ปุ่นใช้ขนยุทธปัจจัยในสงครามไปพม่า-อินเดีย

ตัวอาคารที่อยู่ด้านใน อืม...อาจจะเพราะตัวอาคารออกแบบเป็นแบบนี้มั้ง เลยทำให้นักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติ ถ้าไม่อ่านป้ายอาจไม่คิดว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ คิดว่าน่าจะเป็นอะไรเกี่ยวกับจีน สักอย่าง

เลยผ่านตัวอาคารด้านบนไปก่อนนะ จะมีช่องขายบัตร จำราคาไม่ได้แล้วว่าเท่าไหร่ รู้แต่ว่าไม่แพง เขามาด้านในก็จะมีอีกตึกหนึ่ง ด้านหน้า มีรูปปั้นทหาร คาดว่าเป็นทหารญี่ปุ่น ในเครื่องแบบ แบบต่างๆ

ข้างในค่อนข้างมืดหน่อยนะคะ  ไม่มีแอร์ ก็จะอ้าวๆ นิดหนึ่ง  

ตอนที่ไปทั้งชั้นเดินอยู่คนเดียว ชมภาพไป จินตนาการไป ก็ให้อารมณ์ไปอีกแบบ

ส่วนตัวชอบชมพิพิธภัณฑ์ ชอบเรื่องราวประวัติศาสตร์ ถึงจะรู้สึกร้อน แต่ก็ไม่ร้อนรน กลับรู้สึกสงบ

ถ้าคนไม่ชอบก็อาจจะรู้สึกว่าน่าเบื่อ ไม่มีอะไรน่าดู ของแบบนี้มันอยู่ที่ใครชอบแบบไหนเหนอะ

  อย่างให้เหมียวไปเที่ยวงานมอเตอร์โชว์อย่างเงี่ย เหมียวไม่ชอบ แต่หนุ่มแถวๆ นี้ชอบไปกันจัง

ต่อไปก็เป็นส่วนจัดแสดงอาวุธ มีทั้งปืน ดาบ ระเบิด  วัตถุทำลายล้าง มีหลายหลาก  

แต่ภาพถ่ายมาได้ไม่ชัดเลยคะ ก็เลือกมาเฉพาะที่พอจะได้ เหมียวถ่ายจากกล้องนิ้งหน่อง เลยได้มาเท่าที่เห็น

เสื้อเกราะกันกระสุนของทหารอเมริกัน รูปทรงดูทันสมัย ก็คล้ายๆ ที่เราเห็นในปัจจุบันเหมือนกัน 

แต่คุณภาพคงพัฒนาไปไกลแล้ว

รูปนี้มองไม่ออกเหมือนกันว่าคืออะไร

โลงแก้ว บรรจุกระดูกเชลย กระดูกคนจริงๆ ผู้คนเหล่านี้เคยมีชีวิตอยู่จริง ได้พบ ได้เจอ กับความโหดร้ายของสงคราม เกือบทุกคน ต้องจากครอบครัว  มีหลายชีวิตที่คงเฝ้ารอเขากลับไป  

ไม่รู้ว่าตอนจากไปเขาไปแบบไหน  แต่ตอนที่เดินผ่าน ก็ได้อธิษฐานขอให้ดวงวิญญาณทุกดวง 

ได้พบกับความสงบ ไปสู่ภพภูมิที่ดี 

หีบใส่ศพทหารอเมริกัน ในสงครามเกาหลี

ภาพสะพานข้ามแม่น้ำแคว ในตอนถูกระเบิด

ขึ้นมาด้านบน อารมณ์เปลี่ยนไปฉับพลัน กลายเป็นจัดแสดงหินแร่ต่างๆ ต้องเดินย้อนกลับไปใหม่ 

ว่าเขามีเขียนว่า พิพิธภัณฑ์ธรณีวิทยา หรือเปล่า

นางสาวไทยก็มา  งงดิ เกี่ยวไรกัน ฝรั่งเดินตามหลังมาสองสามคน ถามกันใหญ่ 

เธอเหล่านี้คือใครกัน คงต้องเกี่ยวพันกับสงครามเป็นแน่เท้

คือว่า อยากดูประวัติและเรื่องราวเกี่ยวกับสงคราม จึงเดินจากสาวงามมาอย่างรวดเร็ว

เครื่องแบบชุดนี้ รู้สึกจะเป็นของทหารญี่ปุ่น

มีหลายชุด หลายแบบ  อาจจะเป็นของทหารยศต่างๆ กัน

ด้านหน้า คงเป็นวิทยุสื่อสารในสมัยนั้น

ครีบหางจรวด

ของใช้ส่วนตัวของเหล่าทหาร  มีจัดแสดงเป็นจาน ชาม ชุดทองเหลืองแบบหรูๆก็มีนะ

ทหารระดับบัญชาการ ถึงอยู่ในภาวะทำศึกสงคราม การใช้ชีวิตก็อาจจะไม่ได้ลำบากนัก

กล่องข้าวนี้ คงเป็นของเหล่าพลทหาร

นาฬิกา และ จักรเย็บผ้าเยอะมากเลย  ไม่รุู้ว่าใช้ของที่ใช้ในสงครามหรือเปล่า ชักไม่แน่ใจ

แต่ภาพนี้ตั้งจถ่ายขวดน้ำ เป็นขวดแก้วขนาดใหญ่ ใหญ่เท่าๆ กับที่เป็นขวดแบบในปัจจุบัน 

เฮลิคอปเตอร์ ไม่รู้ประวัตินะคะ จริงๆ คงมีบรรยายไว้ที่เสา 

กลับมาด้านล่าง จะย้อนกลับไปที่ตึกมังกร ให้งงอีกเป็นคำรบสอง 

มีของหลุดจำนำ มาจำหน่าย ในพิพิธภัณฑ์ด้วย มาไง

เข้ามาในตึกมังกรแล้ว เจอพระพุทธรูป แบบพม่า ก็ไหว้ขอพรก่อนนะ

ตอนไหว้พระ เหมียวก็ขออภัยที่ล่วงเกินต่อสถานที่ แม้ไม่ได้เอยออกทางวาจา แต่ทางใจ 

ก็ติติงไปหลายอย่าง  เพิ่งมานึกได้เมื่อเห็นป้าย ว่าเราเป็นเพียงแขกที่ผ่านมาและผ่านไป

เมื่อเข้ามาในสถานที่ของคนอื่น ต้องเคารพสถานที่ 

ขึ้นมาด้านบน เป็นส่วนจัดแสดงอาวุธปืน มากมาย หลายแบบ และเยอะมากๆ 

กุญแจเมืองจันทบุร - ตราด และอาวุธที่ใช้ทำสงคราม 

อันนี้คาดน่าจะเป็นสงครามของไทยเราเอง เพราะอาวุธส่วนใหญ่เป็น ดาบ หอก

ดาบของเจ้าฟ้ากรมหลวงจักรเจษฎา

ชั้นบนสุด จะเป็นการจัดแสดงเครื่องถม  เครื่องประดับ และ เครื่องทองต่างๆ 

หลายชิ้น ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ก็สวยงาม ประณีต เป็นของโบราณ ล้ำค่ำ

สุดท้าย เป็นความรู้สึกส่วนตัว ที่มีต่อการเที่ยวชมในครั้งนี้นะคะ เหมียวไม่รู้ว่าพิพิธภัณฑ์นี้ขึ้นกับหน่วยงานของรัฐหรือเปล่า  หรืออาจจะเป็นคนท้องถิ่นดูแลกันเอง  

การจัดแสดงจึงอาจจะดูเปะปะ มีหลายอย่างที่ขัดใจ ไม่คิดว่าควรจะรวมอยู่ในตัวพิพิธภัณฑ์ น่าจะแยกออกมาไว้ด้านนอกให้ชัดเจน  

คำอธิบายเกี่ยวกับสิ่งจัดแสดงยังน้อย บางชิ้นไม่มีบอกไว้ หลายชิ้นไม่มีภาษาอังกฤษ นักท่องเที่ยวต่างชาติหลายคน ที่มาชม เมื่อไม่รู้ว่าคืออะไร มันก็ขาดอรรถรส 

ข้อดี ก็คือพิพิธภัณฑ์อยู่ในทำเลที่ดีแล้วคะ เดินจากสะพานข้ามแม่น้ำแคว มานิดเดียว

อยากให้เป็นแบบว่าใครไปเที่ยวสะพานข้ามแม่น้ำแคว ก็อยากไปชมพิพิธภัณฑ์ด้วย