วันนี้มีงานเลี้ยงส่งรุ่นพี่บัณฑิต MTA#3 ที่ LAB MTA ก็ทำอาหารบุฟเฟ่ต์ทานกัน ปิ้งย่างอร่อย ๆ นั่งปูเสื่อที่โถงหลังตึก LAB กินกันง่าย ๆ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง ในวันนี้ก็มีคณะอาจารย์แล้วก็นักศึกษา MTA รุ่น 1 2 3 4 5 และ 6 มาร่วมกิจกรรมกัน ก็เป็นการจัดเลี้ยงส่งพี่รุ่น 3 ที่จะรับปริญญากันในวันศุกร์ที่จะถึงนี้แล้ว

บรรยากาศในงานก็ซึ้งค่ะ กินกันอิ่ม เล่นกันสนุก แล้วก็เศร้า ซึ้งมีความสุขกันครบรส ถามว่า..เอ๊ะ!แล้วไปพูดภาษาอังกฤษกับชาวต่างชาติตอนไหน ?? ก็ตอนหลังจากนี้นี่แหละ..

คือช่วงนี้ที่มหาลัยมีนักศึกษาแลกเปลี่ยนจากประเทศฝรั่งเศส 4 คนมาทำโปรเจคจบของเขาที่นี่ ก็คือมาอยู่มหาลัยเรา ทำงานกันที่แลปห้องชั้น 2 (อุตส่าห์มาไกล แล้วมามหาลัยไกลปืนเที่ยงอีก แต่ก็ได้อารมณ์คนละแบบกับเมืองหลวงนะเออ ^^) ก็เป็นนักศึกษาชาย 3 คนและหญิง 1 คน ไม่อยากจะเม้าท์ว่าทั้ง 3 คนหล่อมากกกกก 55555 ส่วนผู้หญิงเธอไม่จัดว่าสวย เธออวบๆแต่เธอดูน่ารัก ดูเป็นมิตรมาก ๆ ^^

ท่านคณะบดีเชิญทั้ง 4 คนลงมาร่วมงานเลี้ยงข้างล่าง มารำวงเวียนครก ทั้ง 4 คนเธอก็รำวงเวียนครกนะเออ ฮ่าๆ น่ารักมาก มีผู้ชายคนนึงพี่แกเกือบจะฮิปฮอปกลางวงแล้ว แต่เพลงไม่เอื้ออำนวยก็เลยไม่ได้โชว์เสตป ^^

พอเต้นกันเหนื่อย พวกเขาก็มายืนข้างๆโต๊ะวางอาหารบุฟเฟ่ต์ แล้วพอดีว่ามีถ้วยพริกน้ำปลาวางอยู่หลายถ้วย เขาก็เหมือนสงสัยกันว่ามันคืออะไร กินได้มั้ย เราเห็นเขายืนคุย ยืนมอง ชี้ ๆ มาที่ถ้วยพริกน้ำปลาหลายหนแล้วแหละ เราก็เต้นอยู่ใกล้ ๆ โต๊ะนั้นก็เลยมองเห็นตลอด  ในใจก็อยากเข้าไปถามนะว่ามี 'อะไรให้ช่วยมั้ย?' หรือว่า 'พวกคุณกินอะไรกันมาแล้วยัง?' แต่ก็เป็นคนภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง แม้จะฝึกทักษะดีขึ้นกว่าแต่ก่อนบ้างแล้วก็ตาม ก็ยืนลังเล พูดกับเพื่อนอยู่ว่าจะเข้าไปถามเขาดีมั้ย ? หรือยังไงดี ก็คือลังเลอะ ไม่กล้า 5555 แต่ก็แอบลุ้นว่าเขาจะเอาพริกน้ำปลาไปกินเปล่า ๆ รึเปล่าเหมือนกัน

จนกระทั่งเราก็ยืนจ้อง ๆ นะ เราว่าใครสักคนจะเดินเข้ามาถามมั้ยว่า "ไอ้เนี่ย" มันคืออะไร ถ้ามีคนมาถามฉันจะตอบ! (ตอบได้ไม่ได้นั่นอีกเรื่องนะ 555) และแล้วก็มีฝรั่งคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม ประมาณว่ามองตาแล้วแหละว่าเรามองอยู่ ก็ถามเลย  พี่แกก็ชี้ ๆ ไปที่ถ้วยพริกน้ำปลาแล้วก็พูดเป็นภาษาอังกฤษมารัว ๆ ...ในใจตอนนั้น...'ชิหายละ..ฟังไม่รู้เรื่องเลย' ก็ลองนึกถึงภาษาอังกฤษสำเนียงฝรั่งเศสดูสิคะ ลำพังภาษาอังกฤษฉันก็ฟังไม่ออกจะตายละ มาเจอสำเนียงฝรั่งเศสที่รัว ๆ อีก เอ้อ...แทบหงายเงิบ!

แต่ก็เดา ๆ เอานะคะว่าเขาคงสงสัยว่าไอ้เจ้าพริกน้ำปลาเนี่ยคืออะไร..กินได้รึเปล่า  เราก็นึกศัพท์ไม่ออก บอกไม่ถูกด้วยว่าภาษาอังกฤษเขาเรียก พริกน้ำปลา ว่าอะไร (มาคุยกับเพื่อนทีหลังก็ถึงนึกออกว่า Chille and Fish Sauce ) ก็เลยบอกเขาไปแค่ว่า You have to eat this with rice! ยูต้องกินนี่กับข้าวนะ เขาก็ถามอะไรอีกไม่รู้ เราก็เลยย้ำไปประโยคเดิมว่า It have to eat with rice. เขาก็เลย Ahh!

จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่จานขนม  มันคือโอริโอ้ปลอมที่น้อง ๆ เขาซื้อมาเป็นปี๊บอะ  เขาก็ถามอะไรสักอย่างอีก เราก็ฟังไม่รู้เรื่อง ก็เลยบอกว่า 'เธอกินนี้ได้นะ' แต่ตอนนั้นเราพูดเป็น 'You have to eat this.' หืมมม..เธอต้องกินนี้นะ! เอ่อ...มานึกทีหลังได้ว่า มันต้อง 'You can...' ปะวะ =...=? แต่ไม่ทันละ ฝรั่งเขา Ahh.. ก็หยิบกินไปชิ้นนึง 555 โดยที่เพื่อนอีก 3 คนมายืนดู/ยืนงงอยู่ใกล้ ๆ

ทีนี้ฝรั่งคนที่สูง ๆ หล่อ ๆ (ก็หล่อหมดนั่นแหละ 555) เขายืนอยู่ตรงข้ามอีกฝั่งของโต๊ะ มองเราคุยกับเพื่อนเขา  เราก็เลยหันไปถามเขาว่า Do you want water? เธอต้องการน้ำมั้ย ? (มันถูกไวยกรณ์มั้ยนะ?) เขาก็เหมือนฟังไม่ถนัดก็โน้มตัวลงมาเอาหูใกล้ ๆ เราก็นึกในใจว่า...หรือสำเนียงเราไม่ดีว่า water เขาต้องออกเสียงว่า ว๊อ-เธอะ ไม่ใช่ ว๊อ-เต้อ มั้ง.. ก็เลยพูดอีกทีว่า Do you want ว๊อ-เธอะ? ว๊อ-เธอะ? พูดย้ำไอ้ 'water' นี่แหละ แล้วเราก็ทำท่ายกแก้วน้ำประกอบด้วยนะ กลัวเฮียแกไม่เข้าใจ 5555 เขาก็ อ๋อ...แล้วก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ แล้วบอกว่าไม่เป็นไร ไม่เอา ^^

เราก็เลยเดินไปรวมกลุ่มเต้นกับเพื่อน ๆ ต่อ แต่ก็มีเพื่อนมาถามว่าพูดอะไร พูดว่าอะไร ก็เล่าให้ฟังตามที่พิมพ์มาข้างต้นนั่นแหละ   English Skill พี่งู ๆ ปลา ๆ มากกกกก..เหมือนจะพัฒนาขึ้นกว่าเก่า แต่ก็เหมือนไม่พัฒนานะ 5555

สักครู่...นักศึกษาฝรั่งเศสผู้หญิงก็เดินมาหา แล้วบอกว่าอยากได้น้ำ  เราฟังไม่ออกว่าพูดประโยคว่าอะไร พอได้ยินคำว่า water ก็ อ๋อ... แล้วก็หันหลังเดินไปหยิบน้ำให้ ช่วยตักน้ำแข็งกับเพื่อน ช่วยเอาน้ำให้ อะไรงี้แหละ   คือแบบ...อยากจะบอกว่าเดี๋ยวไปเอาน้ำให้ เราก็พูดไม่ถูกไง ก็เลยเดินไปบริการให้ซะเลย ไม่ต้องพูด 5555

ทีนี้มันมีน้ำแดง น้ำสไปร์ แล้วก็โค้ก  เราจะให้เขาเลือกว่าจะกินน้ำอะไรก็เจือกถามไม่ถูกอีก ก็เลยหยิบโค้กมา เออ..ฝรั่งคงคุ้นเคยกับไอ้โค้กนี้แหละ เอานี้แหละให้  พอเขาเดินมาหาเราก็หยิบขวดให้เขาดูแล้วชี้ที่ขวด แล้วพูดว่า Cola?  คืออ่านตามขวดอะว่าง่ายๆ CocaCola ฉันก็พูดแค่ Cola นี่แหละ 55555 

ฝรั่งเขาก็ยิ้ม ๆ พยักหน้า  จำไม่ได้ว่าพูดว่า Yes ด้วยรึเปล่า แบบว่า..โอเค กินได้ อะไรงี้อะ  เราก็เลยรินโค้กใส่แก้วแล้วยื่นให้เขา  เขาก็รับแล้วก็ยิม แล้วก็ Thank you ^_^ เราก็ยิ้มรับ  อยากพูดว่า "ไม่เป็นไร" แต่ก็ไม่ได้พูดเพราะนึกไม่ออก (เวรกรรมมาก) มานึกทีหลังได้ว่า You're Welcome = ด้วยความยินดี แต่ก็ไม่ทันแล้ว เฮ้อออ...  แล้วก็เรากับเพื่อนก็ชี้ ๆ ไปที่ฝรั่งผู้ชายอีก 3 คน ประมาณว่าเขาจะเอาน้ำมั้ย เพราะเรากับเพื่อนตักน้ำแข็งใส่แก้วเผื่อไว้แล้วอีก 3 แก้ว  ในใจนะ..เราเรียงประโยคว่า Do he want water? แต่เออ...โชคดีที่ไม่พูดออกไป เพราะมันผิด 55555 มันต้อง Do They... ปะ? :D  แต่ก็โชคดีที่ฝรั่งคนนี้เขาเข้าใจว่าเราถามถึงเพื่อนเขา ก็ได้คำตอบว่าไม่เอา ก็เป็นอันเข้าใจ..

หลังจากนั้นก็แยกย้ายกัน  เขาก็เดินไปหาเพื่อนเขา เราก็เดินกลับมาหาเพื่อนเรา  แต่คือมันเป็นอะไรที่รู้สึกดีนะ มันเป็นประสบการณ์ดี ๆ อะ ถึงเราจะไม่ได้เก่งมาก แต่เราก็ได้สื่อสาร ได้ช่วยเหลือชาวต่างชาติเนอะ ถึงมันจะเป็นภาษาอังกฤษแบบงู ๆ ปลา ๆ ก็ตาม  แต่ก็โชคดีที่คุยกันรู้เรื่อง 5555

.

.

.

Grammar จะไม่มีผลจริง ๆ ถ้าไม่ได้ฝึกพูด ฝึกออกเสียงบ่อย ๆ  ถ้าไม่ได้ฝึกสื่อสารบ่อย ๆ มันก็เท่านั้น  เหมือนเรานี้คือชอบนึกออกเวลาพูดไปแล้ว หรือ ช้าไปแล้ว  แต่เอาเถอะ..มันต้องมีโอกาศอื่นที่เราจะได้ฝึกภาษาอีก  แต่สำหรับวันนี้ดีใจมากที่ได้พูดภาษาอังกฤษออกไป  ดีใจที่วันนี้ตัวเองกล้าพูดในขณะที่คนอื่นไม่กล้า (แต่เพื่อน ๆ ก็ช่วยลุ้น ช่วย ๆ กันอยู่ข้างหลังนะ ^^) ถ้าวันนี้เราไม่กล้าพูด กล้าลอง เราก็คงเสียดายที่ไม่ได้ทำ เพราะมัวกลัวผลลัพธ์ กลัวหน้าแตก กลัวเขาฟังไม่รู้เรื่อง กลัวฟังเขาไม่รู้เรื่อง ฯลฯ ทั้งที่พอสุดท้ายเราได้พูดออกไปแล้ว ผลมันไม่ได้ร้ายเลย รู้สึกดีด้วยซ้ำ

ปล.ดีนะที่ไม่ปล่อยให้ฝรั่งหยิบถ้วยพริกน้ำปลาไปกินกันเปล่า ๆ ไม่งั้นอาหารไทยได้เลื่องชื่อไปอีกอย่างแน่! 5555 ^______^"