|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ความพลัดพรากอันเป็นธรรมดาของชีวิต
ความทุกข์อันเกิดจากการพลัดพรากนั้นมีอยู่ด้วยกัน 2 กรณี
1. การ "จากเป็น".....คือการพลัดพรากด้วยเหตุแห่งการโดนทิ้ง
2. การ "จากตาย".....คือการพลัดพรากด้วยเหตุความตายอันเป็นธรรมดาแห่งชีวิต
ซึ่งทั้งสองกรณีนั้นมีความเหมือนและความต่างอยู่ในตัว....ในความเหมือนกันนั้นคือ "เจ็บ" เหมือนๆ กัน..."ปวดร้าวจิตใจ" เช่นเดียวกัน
แต่ในความต่างกันก็คือ....ความเจ็บปวดที่ได้รับจากการโดนทิ้งอันเป็นการ "จากเป็น" นั้นมันมีทั้งความเจ็บจากการพลัดพรากส่วนหนึ่ง...และความเจ็บปวดจากการที่ถูกลดทอนคุณค่าจากคนที่ตนรักอีกส่วนหนึ่ง....ซึ่งเป็นความเจ็บปวดที่ทำให้คนที่โดนทิ้งรู้สึกว่าตนเองเป็นคนที่ไร้ค่าสำหรับคนๆ นั้น....
แต่การ "จากตาย" นั้นความเจ็บปวดในส่วนนี้จะไม่มีเนื่องจากเป็นความพลัดพรากจากกันโดยที่ความรักของคนทั้งสองยังผูกพันเอ่อล้นอยู่เต็มหัวใจ....ไม่มีการถูกลดทอนคุณค่าจากคนที่ตนรัก
แต่ทว่าการ "จากเป็น" นั้นแม้นว่าจะดูเจ็บปวดกว่าการ "จากตาย" แต่ธรรมชาติก็ได้ให้เครื่องมือในการตัดอาวรณ์มาพร้อมกับความเจ็บปวดนั้น....นั้นคือ...."ความมีเหตุผล".....ซึ่งคือความมีสติที่ทำให้คนที่โดนทิ้งคิดขึ้นได้ว่า "คนที่ตนรักนั้นเป็นคนไม่ดี ทอดทิ้งเราไป หลายใจไปมีใหม่"....
ดังนั้น เมื่อเค้าทิ้งเราเพื่อไปมีคนใหม่มันจึงไม่มีเหตุผลใดในการที่เราจะอาวรณ์ในรักอีกต่อไป.....ไม่มีเหตุผลใดที่เราจะมาทุกข์ใจเพื่อคนๆ นี้อีกต่อไป......ซึ่งเหตุผลตรงนี้คือเครื่องมือในการตัดใจอาวรณ์ไปจากคนๆ นั้น....แต่เมื่อตัดใจอาวรณ์ไปแล้วจะชิงชังกัน....จะโกรธเกลียดกัน....จะแค้นเคืองกัน....หรือจะเข้าใจในสัจธรรมแล้วอโหสิกรรมให้แก่กันไป ก็สุดแท้แต่กุศลในใจของคนผู้นั้นในการที่จะไม่ขอผูกพันจองเวรต่อกันไปอีกในครั้งคราวหน้า
***********************************************************
ในส่วนของความเจ็บปวดที่ได้รับจากการพลัดพรากนั้น...ก็สามารถแยกได้เป็นสองกรณี....คือ
1. ความเจ็บปวดจากเคราะห์กรรมที่ได้รับ
2. ความเจ็บปวดจากการคลึงเคล้าบีบเค้นใจตนเอง
อันธรรมดาการพลัดพรากไม่ว่าจะด้วยเหตุใดล้วนแล้วแต่นำมาซึ่งความเจ็บปวดทั้งสิ้น....แต่ความเจ็บปวดอันเกิดจากการพลัดพรากนั้นย่อมมีอยู่จำกัดตามเหตุแห่งการพลัดพรากนั้นๆ เสมือนหนึ่งว่าคุณสะดุดหกล้ม...ความเจ็บปวดที่คุณได้รับก็คือความเจ็บจากการกระแทกพื้นด้วยความรุนแรง ซึ่งมันก็ส่งผลความเจ็บปวดเพียงเท่าที่เกิดจากการกระแทกพื้นเท่านั้น.....แต่ความเจ็บปวดนั้นจะทวีความรุนแรงและยาวนานต่อไปเพียงใด มันอยู่ที่คนผู้นั้นจะจัดการอย่างไรกับบาดแผลทางใจที่ได้รับมา....ตรงนี้ต่างหากที่ทำให้ความเจ็บปวดของแต่ละคนไม่เท่ากัน...
หากคุณเอาแต่ทุรนทุรายร้องไห้ฟูมฟาย....ไม่ยอมลุกขึ้นไปทำความสะอาดบาดแผลและก้าวเดินต่อไป....คุณก็จะเป็นคนที่อมทุกข์ตลอดเวลา.......หรือที่แย่ไปกว่านั้นนอกจากจะไม่ยอมลุกขึ้นเดินต่อแล้วกลับมานั่งเคล้าคลึงบีบเค้นขยี้บาดแผลให้มันเจ็บปวดมากขึ้น...ให้มันรวดร้าวมากขึ้น....มันก็จะเป็นการเพิ่มความเจ็บปวดยาวนานให้แก่ตนเองโดยที่ไม่มีใครทำคุณ....แต่เป็นตัวของคุณที่ทำตนเอง
ดังนั้น......ความเจ็บปวดจากการพลัดพรากทุกคนได้รับไม่ต่างกัน.....แต่จะทวีความเจ็บมากน้อยเพียงใด หรือเจ็บยาวนานแค่ไหน มันอยู่ที่วิธีรักษาบาดแผลทางใจของแต่ละคน.....ใครมีสติคิดได้ไวก็ไม่ไปนั่งเคล้าคลึงความเจ็บปวดของตนเอง....ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาแล้วก้าวเดินต่อไป.....แต่ถ้าใครขาดสติคิดไม่ได้ก็จะนั่งเคล้าคลึงขยี้บาดแผลให้มันเจ็บปวดรวดร้าวต่อไปไม่จบสิ้น.....อันเป็นการกระทำทุกขเวทนาให้แก่ตนเองโดยแท้
**************************************************************
สิ่งที่ผมเขียนขึ้นมาทั้งหมดก็เพื่ออยากจะบอกทุกคนให้รู้ว่า....ความสุขสมหวังอิ่มเอมที่กำลังได้รับอยู่นั้น มันมีความทุกข์อันเกิดจากการพลัดพรากแฝงมาด้วยเสมอ.....ไม่วันใดก็วันหนึ่งเราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น....ไม่ "จากเป็น" ก็ "จากตาย" มันเป็นสัจธรรมของชีวิตที่ไม่มีใครหลีกหนีได้
ไม่ว่าความสุขก็ดี ความทุกข์ก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นนามธรรมจับต้องกักเก็บไว้มิได้....มันผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านออกไป........แม้เราจะไม่อยากให้ความสุขนั้นจากไปแต่มันก็ต้องจากไปตามวาระของมัน....และแม้ว่าเราจะไม่อยากให้ความทุกข์เข้ามาเยือนแต่มันก็ต้องมาเยือนตามวาระของมัน.....ทุกสิ่งทุกอย่างมีการผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านออกไปหาได้มีความจีรังไม่.....มีแค่ความพอใจ ไม่พอใจ ที่มากระทบอารมณ์เราอยู่ตลอดเวลา
เราจึงควรมีสติเตือนตนอยู่ตลอดเวลา....ยามสุขก็อย่าให้สุขจนลืมทุกข์ ยามทุกข์ก็อย่าให้ทุกข์จนลืมตัว....ประคองตนอยู่ด้วยความไม่ประมาท
ดังนั้น....หากวันนี้ใครยังสุขสมกับคนที่ตนรักก็ขอให้ทะนุถนอมปรองดองรักใคร่กันให้ดี.....ทำดีต่อกันให้ถึงที่สุด....โทษผิดเล็กน้อยอันใดอย่าให้ได้มีต่อกันเลย....หากแม้นพลั้งพลาดทำผิดต่อกันในสิ่งใดก็ให้อภัยและขออโหสิกรรมต่อกันไปในคราวนั้น....เพราะเราไม่รู้ว่าธรรมดาแห่งการพลัดพรากจะมาเยือนเราเมื่อใด.....จึงอย่าให้มีโทษผิดอันใดติดค้างคาใจต่อกันแม้เพียงเล็กน้อย.....เพราะมันจะทำให้เราเฝ้าโทษตัวเองไม่จบสิ้นแม้เราจะทราบดีว่าเค้าคงไม่ติดใจในเรื่องดังกล่าว แต่ความรู้สึกผิดนั้นอาจอยู่ในใจเรานานเท่านานตราบเท่าที่เรายังไม่ได้ขออภัยต่อกันในสิ่งนั้น....
บางคนพากเพียรวอนขอต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อขอโอกาสอีกสักครั้งที่บอกความในใจและขออภัยในความผิดที่ได้เคยทำต่อกัน.....แต่จะมีใครบ้างที่ได้รับโอกาสเช่นนั้น???
ฉะนั้น....จงอย่าได้ประมาทในชีวิต....อย่าได้ประมาทในความรัก....จงทำทุกวันที่รักกันให้เป็นวันที่ดีที่สุด....ทำดีต่อกันให้มากที่สุด.....เมื่อความพลัดพรากมาเยือนเราจะได้ไม่ติดใจอันใดต่อกันอีก....กิจใดควรทำต่อกันก็ได้ทำให้กันจนหมดสิ้น....โทษผิดพลั้งพลาดอันใดเคยมีต่อกันก็จะได้ปรับความเข้าใจ....และอภัยให้กัน อโหสิกรรมต่อกันไป
ขอให้สัมมาทิฐิจงมีแก่ทุกท่านที่ยังทุกข์.....
ขอให้ความมีสติจงมีแก่ทุกท่านที่ยังโศก.....
ขอให้ดำรงตนด้วยความไม่ประมาททุกคนนะครับ
หมายเหตุ.....งานเขียนชิ้นนี้ไม่มีลิขสิทธิ์....และไม่ขอรับเครดิตในการอ้างอิงใดๆ....ทำซ้ำ ดัดแปลง เผยแพร่ได้ตามอัธยาศัย
Create Date : 14 ตุลาคม 2552 |
|
27 comments |
Last Update : 17 ตุลาคม 2552 20:09:13 น. |
Counter : 3120 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: นายแจม 15 ตุลาคม 2552 8:37:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: little pea IP: 124.122.43.254 15 ตุลาคม 2552 20:02:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: veerar 19 ตุลาคม 2552 0:29:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: debry 19 ตุลาคม 2552 6:19:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: Ms.lanla IP: 114.128.208.21 19 ตุลาคม 2552 8:39:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 19 ตุลาคม 2552 11:06:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: I_sabai 19 ตุลาคม 2552 11:26:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: หน่อยอิง 19 ตุลาคม 2552 15:05:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: veerar 19 ตุลาคม 2552 18:28:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 21 ตุลาคม 2552 21:15:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: cherokee IP: 86.149.157.220 24 ตุลาคม 2552 9:16:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดวงดาว IP: 124.121.109.14 7 พฤศจิกายน 2553 8:17:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: กิ่งฟ้า IP: 10.0.2.68, 61.19.34.94 9 พฤศจิกายน 2553 10:28:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: มาเลิฟ IP: 68.227.40.253 17 พฤศจิกายน 2553 3:05:22 น. |
|
|
|
| |
|
|