สังเวชนียสถาน 4 ตำบล ตอนที่ 7

เมืองสาวัตถี วัดเชตวันมหาวิหาร

Morning call ตี 5,  อาหารเช้าที่โรงแรม 6 โมง,  check-out,  ล้อหมุน 7 โมง

เมืองสาวัตถีนี้ แม้ว่าจะไม่ใช่ 1 ใน 4 ตำบลสถานที่ตั้งแห่งสังเวชนียสถาน แต่เป็นเมืองสำคัญ เพราะสมัยพุทธกาลนั้นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ประทับอยู่ ณ เมืองนี้นานที่สุดถึง 25 พรรษาโดยทรงจำพรรษาในวัดเชตวันมหาวิหารนานถึง 19 พรรษาทีเดียว  นอกจากนี้ ยังมีบุคคลสำคัญๆ และเหตุการณ์สำคัญๆ ต่างๆ ที่ปรากฏกล่าวไว้ในพระสูตรอีกมากมาย

เช้านี้คณะพวกเราเข้าชมวัดพระเชตะวันมหาวิหาร อันอนาถบิณฑิกเศรษฐีได้ทุ่มเงินทองซื้อที่ดินจากเจ้าชายเชตกุมารเพื่อสร้างวัดถวายแก่พระพุทธเจ้า

พระอาจารย์นำพวกเรากระทำทักษิณาวัตรรอบพระคันธกุฏีของพระพุทธเจ้า

สถานที่กว้างใหญ่มากกกก มีร่องรอยการปลูกสร้างกุฏีให้กับพระเถระรูปอื่นๆ ที่มา อีกมากมายจำพรรษาที่วัดแห่งนี้ (นู๋เมี่ยงไม่รู้ว่าจุดไหนคือกุฏิหลังไหน ของพระเถระรูปใด) ทำให้นู๋เมี่ยงเห็นถึงความมุ่งมั่น ศรัทธาของท่านมหาเศรษฐีฯ เป็นอย่างมาก

ณ คันธกุฏีนี้ ทีมพระอาจารย์นำพวกเราเวียนประทักษิณ และนั่งสวดมนต์ บทมงคลสูตร และบำเพ็ญจิตภาวนาชั่วระยะหนึ่ง

จากนั้นก็โยกย้ายเดินไปที่ต้นอานันทโพธิ์ ซึ่งมีอายุยืนยาวนานถึง 2600ปี ต้นโพธิ์นี้เป็นการปรารภของพระอานนท์ว่า เมื่อคราวใดที่พระพุทธองค์เสด็จออกไปโปรดเวไนยสัตว์เมืองอื่นๆ ประชาชนชาวเมืองสาวัตถีต่างระลึกนึกถึงพระองค์ ฯลฯ ... พระอานนท์จึงขอให้ทรงพระอนุญาตให้สร้างเจดีย์เพื่อรำลึกถึงพระพุทธองค์ พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าต้นมหาโพธิ์ที่พระองค์ได้อาศัยเมื่อครั้งตรัสรู้นั้น จัดว่าเป็นเจดีย์ได้เช่นกัน

- ด้านหลังที่เห็นคือต้นโพธิ์พระอานนท์ -

ด้วยเหตุนั้นพระอานนท์จึงขอให้พระโมคคัลลานะแสดงฤทธิ์เหาะไปยังโพธิมณฑล ท่านใช้จีวรรองรับลูกโพธิที่หล่นจากขั้ว ไม่ให้ตกถึงพื้นดิน

หลังจากได้นำลูกโพธิ์มาดีแล้ว ได้จัดพระเจ้าปเสนทิโกสน อนาถบิณฑิกเศรษฐี นางวิสาขา และเหล่าผู้มีศรัทธา ต่างร่วมพิธีปลูกต้นมหาโพธิที่หน้าประตูวัดเชตวันวิหารนั้นเอง

ต้นโพธิ์นี้จึงได้ชื่อว่า “อานันท์โพธิ์” ด้วยเหตุประการฉะนี้

ออกจากเชตะวันมหาวิหาร รถบัสก็พาพวกเราไปเยี่ยมบ้านท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีกันต่อค่ะ พวกเราไปกันที 2 คันรถบัส อย่างงี้ต้องเรียกว่า บุกขึ้นบ้านเข้าไปเล้ย

- บุกบ้านท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี -

เยื้องตรงข้ามบ้านอนาถบิณฑิกเศรษฐีที่เห็นอยู่ลิบๆ นั่นคือบ้านเดิมของอหิงสกะ หรือองคุลิมาลค่ะ แต่ไม่เปิดให้เข้าไปชมด้านใน

- บ้านเดิมพระองคุลิมาล -

นั่งรถต่อไปอีกหน่อยเพื่อไปนมัสการสถานที่ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์เพื่อกำหลาบเหล่าเดียรถีย์ค่ะ ต้องค่อยๆ เดินขึ้นเนินสูงและค่อนข้างชัน (ถ้าหน้าฝนคงขึ้นลำบาก)

ตอนเดินขึ้นต้องมีสมาธิ มีสติทุกย่างก้าวค่ะ  มิฉะนั้นอาจจะไม่ได้ขึ้นไปโดยดี แต่จะเป็นเราเองที่ได้แสดงปาฏิหาริย์กลิ้งลงไปแทน

กราบบูชาระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งพระพุทธเจ้าทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ณ ที่แห่งนี้

11:30 น. คณะพวกเราเดินทางมาถึงวัดไทยเชตวันมหาวิหาร เพื่อหยุดพักรับประทานอาหารกลางวันที่นี่ค่ะ ก่อนลาจากวัด ก็ได้ถวายปัจจัยให้กับทางวัด

ออกจากเมืองสาวัตถีมุ่งสู่เมืองพาราณสี

นั่งรถตั้งแต่เที่ยงครึ่ง ยัน 6 โมงเย็นยังไม่มีวี่แววว่าจะถึงโรงแรมที่พักเสียที แวะลงเก็บดอกไม้ ยิงกระต่ายข้างทางไปหลายตัวแล้ว

ยังไม่ 6 โมงดี แต่ฟ้าดูมืด อากาศหนาววว รถบัสจอดให้พวกเราลงมารับอาหาร appetizer เพื่อรองท้องดับความหนาวกันไปก่อน

มาม่าต้มยำกุ้ง ไม่ได้กินมานานแล้ว นานๆ กินที อร่อยดี

นั่งรถไปกันต่อค่ะ ไม่รู้ว่าระยะห่างระหว่างเมืองสาวัตถีไปพาราณสีมันกี่กิโลเมตร แต่ใช้เวลาเดินทางนานครึ่งค่อนวัน

4 ทุ่มการเดินทางของวันนี้สิ้นสุดลงเสียที เมื่อรถบัสพาพวกเรามาถึงโรงแรม Clarks Yaranasi

- โรงแรม Clarks Yaranasi (ภาพถ่ายโรงแรมตอนเช้า)-

เพลียจัง อยากรับกุญแจแล้วเข้านอนเลย แต่ไหนๆทางโรงแรมก็ยังรอตั้งโต๊ะอาหารรองรับพวกเราอยู่  นู๋เมี่ยงก็ยังกินต่อได้หรอกนะ เป็นอาหารเย็นมื้อดึกที่ตักอาหารเข้าปากทานแล้วเหมือนอยู่ในความฝัน (ง่วง)

- อาหารเย็น รอบดึก -

พระอาจารย์มักจะคอยสอดส่อง เดินถามไถ่สุขภาพของพวกเราว่าสบายดีไหมทานได้หรือเปล่า ฯลฯ ด้วยความเป็นห่วงพวกเราตลอดการเดินทาง  นู๋เมี่ยงก็ไม่อยากให้พระอาจารย์ต้องพะวงในเรื่องนี้ ก็เลยพยายามตักๆ เอาไว้ทานได้ค่ะ ไม่มีปัญหา (อร่อย)

อิ่มแล้ว หนังท้องตึง .... นกขมิ้นเหลืองอ่อน ค่ำนี้จะนอนไหนเอยยยยเอ๋ย... นอนที่นี่ เอยยย

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

บันทึกจากภาพความทรงจำ

จันทร์ 13 มกราคม2557

Create Date : 13 มกราคม 2557		1 comments
Last Update : 13 มกราคม 2557 15:45:27 น.
Counter : 6025 Pageviews.
Share Tweet