หนีร้อนไปที่เกาะเสม็ด

เอาบันทึกความทรงจำที่เคยโพสไว้ในบอรด์ trekkingthai
ที่อ่านกี่ครั้งก็ยังรู้สึกดีดีไม่มัวันเลือน เอาเป็นว่าเชิญชมดีก่าคับ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


อยากจะเอารูปมาให้ดูตั้งแต่เปิดบอร์ดแล้ว แต่ไม่มีเวลาซะที
ในที่สุดก็ได้ฤกษ์งามยามดีผีปรากฏโฉมให้เห็นกันแล้วจ้า

ปล.รูปจขกท อาจจะหน้าเด็กไปมั่งเพราะตอนนั้นมันปี เมษา49




การเดินทางของเราเริ่มจากนั่งรถเมล์ไปลงเอกมัย
เข้าช่องซื้อตั๋วของเชิดชัยทัวร์(รึปล่าว??)
ราคาไปกลับ น่าจะ300กว่าๆ เรานั่งรอในรถจนอิ่ม
(ของกินกะซื้อขึ้นมากินระหว่างการเดินทางแท้ๆT^T)

ในที่สุดรถก็ออกตัวซะทีโดยที่ยังเหลือไส้กรอกไว้ให้กิน
เฮ้อ.........



แฟนคลับของผมเองกั๊บ




ผ่านมาได้สัก2-3ชั่วโมงกว่า ตื่นขึ้นมางงกะชีวิตว่าอยู่ที่ไหนแล้วนิ
มองไปทางไหนก็เจอแต่ทุ่ง ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะออกทะเลซะที
แต่เหมือนว่าโออิชิรสมะนาวเริ่มจะทำงานเข้ากะแล้ว
เลยขอตัวที่จะไปฉี่ให้เสร็จสรรพ
แต่ทว่า ..............
ดูเหมือนคนขับคงรู้ว่ามีคนเข้าห้องน้ำก็เลยเหยียบคันเร่งด้วย
ความสนุกสนานเป็นการใหญ่ทั้งที่พื้นผิวถนนยังกะดาวอังคาร
ผมเพิ่งรู้วันนี้นี่เองว่าการฉี่ในรถบัสมาลำบากสาหัสเพียงใด
เหมือนลอยอยู่กลางอากาศควบคุมทิศทางหางเสือไม่ได้
ความมุ่งมั่นตั้งใจที่ผ่านมาในชีวิตคงไม่อาจเทียบเท่าเวลาสั้นๆแค่นั้นได้
สุดท้าย ผมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไปครับ
เสียหายไปสองจุดบริเวณต้นขาแต่ละจุดดูแล้วไม่เล็กเลย
...
...
.....
เปียกก่อนถึงทะเลอีกตรู




ถึงเรื่องมันจะเลวร้ายเพียงใดสุดท้ายแล้ว
มันก็เหมือนกับสายลมพัดผ่านไปเท่านั้นเอง
เหมือนดั่งกางเกงของผมที่รอยอัปยศเหือดแห้งหายไป
ก่อนลงจากรถซะอีก(แต่กลิ่นโออิชิยังอยู่นะ)
.
.
รถมาจอดถึงที่หมาย
เราเดินข้ามมาฝั่งตรงข้ามเดินดุ่มๆเข้าไปซื้อตั๋วเรือเที่ยวไป-กลับ
(ค่าตั๋วไม่แน่ใจว่า50-100 บาท)




นั่งรอเรือไปพลางกับถ่ายรูปเป็นระยะๆ
ทุกครั้งที่ผมดูปฏิทินมันชวนให้คิดตลอดว่าคนเราปีๆนึง
ต้องทำงานกันมากขนาดเลยหรอ
ใครกันเป็นคนกำหนดว่างานจะต้องทำเท่านี้เลิกเท่านี้
จะไปดักเอากางเกงโปะจมูกมันหน่อย





ดูรูปนี้ทีไรรู้สึกอิ่มใจทุกที



ในที่สุด เรือก็แล่นมารับเราซะทีหลังจากที่คันก่อนหน้า
โดนฝรั่งตัวโตแห่มาทั้งตำบลขึ้นจนเต็ม
จริงๆแล้วผมเป็นคนเมาคลื่นครับ
แต่ครั้งนี้มากับแฟนคลับเลยต้องเก๊กฟอร์มแมนซะหน่อย

แฟนคลับ - ไหวปะเนี่ย ??

กระผม - ระดับนี้พายุมาพี่ก็ไม่กลัวน้อง



5นาทีผ่านไป

กระผม - ไม่ไหวที่จะเคลียร์ ขอตัวไปให้อาหารปลาก่อนแล้วววว





เห็นฝั่งแว้ววว ฮูเล่ยยยยยย์




หลังจากลงเรือมาแล้ว เราก็เดินเดินเดินเดินเดิน
ไปตามถนนหนทางที่เค้าทำไว้ ที่ไม่ได้ขึ้นรถไม่ใช่อะไรหรอก
คือว่ากลัวไม่รู้ว่าเค้าจะพาไปหย่อนลงที่ไหน
และอีกอย่างการเดินไปทำให้เราได้เห็น
มุมมองที่แตกต่างออกไปจากปกติ
เห็นขยะเกลื่อนกลาดบ้าง เห็นป้ายประท้วงจากชาวบ้าน
ที่ทางการจะผลักดันให้เป็นท่าเรือเฟอร์รี่
เพื่อที่จะได้ชารจ์เงินจากนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้น
อืม รู้สึกว่าตัวเองพูดมากเกินไปละ.....




กินผลไม้เมืองร้อนดีก่า




เดินมาจนถึงหาดทรายแก้วเล่นเอาซะเหนื่อยไม่น้อยเหมือนกัน
คงเป็นเพราะอากาศตอนเที่ยงๆด้วยละมั้ง
เราสองคนเดินหาที่พักกันบริเวณหาดทรายแก้วนี่เเหละ
ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี
แต่.......(อีกแล้ว)

ที่พักเต็มทุกที่!!!!!
ไม่ว่าจะไปที่พักไหนก็ตามเจอแต่คนส่ายหัวจนนึกว่าอยู่อินเดียด้วยซ้ำ
สอบถามเจ้าของห้องพักที่นั่งนับเงินเเถวนั้นได้ความว่า
เป็นเพราะวันเสาร์ - อาทิตย์ และอยู่ในช่วง hi season
จึงทำให้ที่พักทุกที่เต็มเอี๊ยด เราหันไปมองบริเวณรอบๆหาด
ก็คงเป็นอย่างที่เค้าว่าจริงๆ ฝรั่งตัวโตที่แห่กันมาทั้งอำเภอกำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานโดยที่ปล่อยให้เจ้าบ้านเดินหาที่พักต่อไปอย่างเงียบๆ




ขนาดหมามันยังมีที่พักที่ซุกนอนเลย





เอ่อ......ทำไมมันมานอนเยอะจังวะ
นี่จะมาเยาะเย้ยที่ฉันไม่มีที่นอนเหมือนพวกแกใช่ไหม




เดินวนซ้ายเวียนขวาไปมาอยู่นานสองนาน
ก็เจ้อะกะที่พักบังกะโลแห่งนึงตรงบริเวณอ่าวไผ่
ชื่อ อ่าวไผ่ ฮัท (ถ้าจำไม่ผิดนะ) สอบถามราคากะพนักงาน
ได้ความว่า ห้องแอร์1300 ห้องพัดลม 600
ด้วยความที่เดินจนขาแตกเราก็เลือกที่นี่ทันที
เพราะก่อนหน้าจะเจอที่นี่ เราไปพบกับห้องพักอีกที่นึงมา
โดยสายตาแล้วมันไม่น่าจะเรียกว่าห้องพักเลยด้วยซ้ำ
ลองคิดดูแค่เปิดประตูก็ติดขอบเตียงแล้ว ไหนจะ
ห้องน้ำที่ยืนได้อย่างเดียวห้ามกระดิกตัว
ไม่งั้นจะเลยออกมาจากห้องน้ำอีก





ความสวยงามของเกาะเสม็ดจะเพิ่มขึ้น
เมื่อได้เดินเคียงข้างกันกับคนที่เรารักประมาณ 47%




เช้าถัดมา
เราสองคนมานั่งร้านส้มตำฝั่งตรงข้ามกะที่พัก
อาหารมากหน้าหลายตาแถมราคาก็ไม่เเพงเวอร์เกิน
จึงทำให้เราสั่งมากินกันอย่างราชาโดยเฉพาะเบียร์
ซึ่งก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจะต้องเมาแต่เช้า
ทำยังกะเบียร์มันจะบูดเย็นนี้ไปได้

ปล. มัวแต่กินจนลืมถ่ายรูปอาหาร รู้ตัวอีกก็เหลือแต่ซาก




มุมโปรดกั๊บ




วันๆเราก็เดินเล่นไปหาดนู้นหาดนี่
เหนื่อยหน่อยก็นั่งจิบเบียร์โดยมีตัวอักษรเป็นกับแกล้มชั้นดี




บรรยากาศหาดทราย สายลม แสงแดด และสองเรา (ฮิ้วววววววว)
มันทำให้ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็มิอาจทราบได้
(จริงๆแล้วท่าทางน่าจะเมาเบียร์มากกว่า )
ผมตื่นมาพร้อมๆกับการตั้งโกล์เตะบอลแบ่งข้าง
ของกลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนึง
แล้วจู่ๆร่างกายผมเหมือนวิญญาณนักฟุตบอลเกาะเสม็ดเข้าสิง
จึงลงไปขอเค้าเล่นด้วย

.
.
.
ผ่านไป 15 นาที ผมรู้แล้วครับว่าเหล้ามันทำลายต่อสุขภาพเราจริงๆ




ยามเย็นย่ำฮัมเพลงเรามานั่งกินซีฟู้ดตรงที่เค้าปูเสื่อรอไว้แล้ว
สั่งต้มยำซีฟู้ด + ปลาหมึกย่าง + ยำอะไรสักอย่าง
+ เบียร์เย็นๆ กะคนที่รู้ใจ

แค่นี้ ชีวิตก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วววววววววว




ระหว่างรออาหาร




แนะนำอะไรอย่างนะครับ
หมั่นตรวจรองเท้าบ่อยๆทางที่ดีผูกไว้กะตัวเลยยิ่งดี
เพราะขนาดถอดมาวางข้างๆตัวยังหายเลย
แบบว่ากะลังเคลิ้มๆบรรยากาศ หันมาอีกที
รองเท้ากรูอยู่ไหนนนน!!!!!!
ผมหาจนแทบเลิกเสื่อทั้งร้านแล้วยังหาไม่เจอ
สุดท้ายก็เลยไปขโมยรองเท้าคนอื่นมาใส่แทน
ถ้าเป็นของคนในบอร์ดนี้ก็ขอโทษทีด้วยนะครับ
เผอิญอารมณ์มันพาไป

ปล. คู่นี้ที่หายไปครับ ไม่ใช่คู่ที่ขโมยมา




แป๊ปๆ ก็มืดซะแล้วทีทำงานมันไม่เห็นไวอย่างนี้มั่งฟระ!!
เรากลับมาที่บังกะโลอีกครั้ง คราวนี้มาพร้อมๆกับพี่สิงห์
ที่อุตส่าห์หอบมาจาก 7-11 เอง
คืนนี้ก็มาวอีกแล้วคร้าบบบบบบบบ





เช้ามาระหว่างที่เก็บของเครื่องใช้เตรียมตัวกลับ
แฟนคลับของผมก็เดินมาบอกความลับที่น่าขนลุกให้ฟังว่า
เมื่อคืนขณะที่ผมกำลังหลับอยู่นั้นเค้าตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ
ตอนประมาณตีสามตีสี่จังหวะที่เค้าเปิดไฟก็เห็นอะไร
แวบไปแวบมาตรงหางตา พอไฟติดส่วางปุ๊ปเค้าก็แทบกรี๊ดดดแตก
แต่ยังควบคุมสติไว้ได้อยู่ เพราะที่เธอเห็นนั้นเป็นขบวนจิ้งจก
ประมาณ10กว่าตัวกำลังเดินพาเหรดผ่านข้างตัวผม
บางตัวก็อยู่บนตัวผมที่หลับไปไม่ได้สติเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
(เออ..เหล้าเบียร์มันก็มีประโยชน์ตรงนี้แหละ)
ดีนะที่เธอไม่กลัวจิ้งจกเหมือนผมที่เข้าขั้นphobiaเลยไล่ไปได้ง่ายๆ
ถ้าผมตื่นเมื่อคืนนะรับรองได้เข้าโรงพยาบาลแน่ๆ
(ว่าแต่ว่ามีโรงบาลบนเกาะด้วยหรอ)





สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณคนที่ร่วมทางมากับผมตลอดทริป
แม้ว่าเราคงจะไม่ได้เดินร่วมทางเดียวกันอีกแล้วก็ตาม
แต่ผมก็จะยังเดินอยู่ข้างๆคุณเป็นเพื่อนเสมอ (เอ้า ฮิ้ววววววววว)

ขอบคุณมากนะครับโหน่ง

Create Date : 12 สิงหาคม 2551		31 comments
Last Update : 12 สิงหาคม 2551 20:30:00 น.
Counter : 5240 Pageviews.
Share Tweet