มีหญิงหม้ายผู้หนึ่ง มีอาชีพทำเหล้าขาย โดยหมักข้าวให้เป็นเหล้า มีชายชราผู้หนึ่งผ่านมา และพักอยู่ในหมู่บ้านนั้นเป็นเวลาหลายเดือน ชายชราผู้นี้จะมาดื่มเหล้าของหญิงหม้ายทุกวัน โดยมิได จ่ายเงินให้ แต่หญิงหม้ายก็ไม่ติดใจก็ยังคงตักเหล้าให้ทุกวัน

วันหนึ่งชายชรามาบอกกับหญิงหม้ายว่า "เราจะเดินทางต่อไปแล้ว เราขอบใจท่านมากที่ท่านให้เหล้าเราทุกวัน ต่อจากนี้ไปท่านไม่ต้อง เสียเวลาหมักข้าวทำเหล้า เราจะทำบ่อน้ำให้ท่าน บ่อนี้จะเป็นเหล้าอย่างดี" ว่าแล้วชายชราก็เดินจากไป

วันรุ่งขึ้นหญิงหม้ายก็เห็นบ่อน้ำเกิดขึ้นทีในบริเวณบ้าน และเมื่อตักน้ำในบ่ออกมาก็ปรากฏว่าเป็น เหล้ารสดีมาก ผู้คนก็มาซื้อเหล้าของหญิงหม้ายเป็นจำนวนมาก ทำให้หญิงหม้ายร่ำรวยมีความสุชสบายมากขึ้น

สามปีผ่านไป ชายชราผู้นั้นได้เดินทางผ่านมาที่หมู่บ้านนั้นและได้แวะที่ร้านเหล้าของหญิงหม้าย หญิงหม้ายเห็นชายชราก็ดีใจรีบขอบคุณชายชรา ที่ช่วยทำให้ร่ำรวยมีความสุข ชายชราจึงถามว่า "เหล้าจากบ่อรสเป็นอย่างไรบ้าง" หญิงหม้ายตอบว่า "รสดีมากค่ะ เสียแต่ไม่มีเศษข้าวหมักให้หมูเท่านั้นเอง"

ชายชราหัวเราะแล้วบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ให้มีเศษข้าวหมักให้หมูก็แล้วกัน" ว่าแล้วบ่อเหล้านั้นก็หายไป
หญิงหม้ายก็ต้องกลับไปทำเหล้าด้วยการหมักข้าวต่อไป



คนเราไม่เคยพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่กันเลยนะ
โลกมันถึงได้วุ่นวายไม่เลิกอยู่อย่างนี้



ปฐมบท นิทานรอบกองไฟ