bloggang.com mainmenu search
ชะโงกทัวร์ ...เวีนนนา...ออสเตรีย




ชะโงกทัวร์ เวียนนา




photo Vienna10_zps7a613fcf.jpg




นานมาแล้วตั้งแต่ปี ๑๙๙๖….เกือบ ๒๐ ปีมาแล้ว ครั้งแรกในชีวิตที่ได้มาเหยียบแผ่นดินประเทศออสเตรีย ตั้งแต่เขายังใช้เงินตระกูล ชิลลิ่ง ราคาเท่ากับเงินบาทไทยสมัยนั้น พี่สาว...ที่อยู่สวิสฯ ต้องผ่าตัดสมอง แม่บุญลางานโรงแรมที่ทำแต่ก่อนมาดูพี่ ๑ เดือนเต็ม แบบไม่รับเงินเดือน ก่อนจะเข้า รพ.พี่สาวแอบไปซื้อตั๋วรถไฟ city nightline ไปลงที่ Salzbourg, Austria ให้ เพราะรู้ว่าหากให้แม่บุญรู้ แม่บุญไม่ยอมไปแน่นอน ก็ใครจะไป..แม่..ให้มาดูแลพี่ ไมได้ให้มาเที่ยว




photo Vienna1_zps2ef0016b.jpg





photo Vienna2_zpse765c1cb.jpg




พี่สาวเขาเห็นแม่บุญกลัว...เพราะต้องฉายเดี่ยว เขาพูดแบบไม่ใยดีว่า เด็กอายุยังไม่ถึง ๒๐ เขายังเดินทางคนเดียวได้ เธออายุจะเข้า ๓๐ ปีแล้วจะมากลัวอะไร ? ว่าแล้วก็พาไปส่งที่สถานีรถไฟซูริคตอนบ่ายแก่ ๆ ครั้งนั้นนึกในใจว่า ไปตายเอาดาบหน้า รถไฟแบบนั่งเอนนอนสะดวกสบายสมกับเป็นรถไฟระหว่างประเทศ ไปถึงเมืองแห่งเสียงดนตรี Salzbourg
ตี ๔ กว่า ที่สถานีรถไฟอันหนาวเหน็บ ทั้งฝน ทั้งหิมะ กระหน่ำตกลงมา แม่บุญยืนอยู่อย่างเดียวดายบนชานชาลา ในใจแอบนึ่งแช่งพี่ตัวเองที่ส่งมาลำบาก



photo Vienna3_zps9b834187.jpg






photo Vienna4_zps769cc5cb.jpg






เดินเลาะหาโรงแรมแถว ๆ สถานีรถไฟ มีแต่แพง ๆ จำได้ว่าเป็นโรงแรมโนโวเทล เงินที่ติดตัวมาเพียงน้อยนิดขืนนอนก็หมดตัวกันพอดี ตกลงเลยไปนั่งรอที่ห้องผู้โดยสาร รอจน ๘.๓๐ น. ที่เจ้าหน้าที่การท่องเที่ยวมานั่งประจำที่ จากนั้นก็เข้าไปถามว่า จะหาที่พักราคาไม่แพงได้ที่ไหนบ้าง? นั่งรอคิว พอดีสาวผมดำ ท้วม ๆ เธอถามข้อมูลบางอย่างแม่บุญได้ทีเลยถามเธอว่า เธอพักที่ไหน ? เธอบอกว่าพัก youth hotel แม่บุญถามต่อว่า ขอไปพักด้วยได้ไหม ? เพราะไม่รู้จะไปพักที่ไหน พึ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก สาวชิลี...เธอบอกภายหลัง พยักหน้าให้ตามเธอไป




photo Vienna5_zps344d2397.jpg





photo Vienna6_zpsa15904b2.jpg






โรงแรมที่ว่าอยู่ด้านหลังสถานีรถไฟ เดินลากกระเป๋าไปไม่นานก็ถึง สาวชิลีเลยถามเจ้าหน้าที่ให้ว่า แม่บุญ...ไม่ใช่สมาชิก พักได้ไหม ? เธอพยักหน้าบอกว่าได้ แต่จ่ายแพงกว่าสมาชิก ๓๐๐ ชิลลิ่ง ต่อคืน รวมอาหารเช้า ทำไมจะไม่เอา แม่บุญรีบตกลงทันที ตกลงเราเลยได้พักห้องเดียวกัน มีเด็กสาวอเมริกันอีก ๓ คนเป็นเพื่อนร่วมห้อง เตียงเป็นเตียง ๒ ชั้น แม่บุญนอนเตียงล่าง เพื่อน..นอนเตียงบน ครั้งนั้นแม่บุญพึ่งเคยเที่ยวคนเดียวเป็นครั้งแรก ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว แต่สาวชิลีเธอใจดีมาก หนีบแม่บุญไปด้วยทุกที ๓ วันที่เรากิน เราเที่ยว และนอนด้วยกัน จนกลายเป็นเพื่อนกันในที่สุด








เรามาจากกันตอนที่เธอจะไปเที่ยวเมือง Innsbruck แต่แม่บุญจะไปเวียนนา...เมืองหลวง เราจึงต้องลากันที่สถานีรถไฟ และติดต่อกันทางเมล์ จนในที่สุดเธอไปเที่ยวเมืองไทยแวะไปเยี่ยมแม่บุญ ครั้งนั้นแม่บุญยังทำงานโรงแรมซึ่งมีเครือข่ายที่สมุย เลยได้ราคาพนักงาน จองห้องไว้ ๗ วันพาเพื่อนเที่ยวเสียฉ่ำใจ จนเธอบอกว่า เป็นครั้งแรกที่ได้นอนโรงแรมระดับสี่ดาว...




photo Vienna7_zpsc72d8a47.jpg






photo Vienna8_zps371551a2.jpg




มาว่ากันต่อ เมื่อไปถึงเวียนนา ที่สถานีรถไฟสมัยนั้น มีคนมาถามว่าจะหาที่พักให้ แม่บุญตกลงทันที ได้ที่พักเป็นโรงแรมขนาดกลางไม่ไกลจากสถานีรถไฟ จำได้ราง ๆ ว่า เจ้าของเป็นชายและหญิงกลางคน ห้องที่พักไม่มีห้องอาบน้ำ เวลาจะอาบต้องไปขอกุญแจ ขอผ้าขนหนู ห้องที่พักไม่มีกลอน ก่อนนอนต้องลากกระเป๋าเดินทาง โต๊ะ เก้าอี้ในห้องมาขวางทางเอาไว้ ทรมานบันเทิงกันตั้งแต่เริ่มต้นเที่ยวก็ว่าได้




photo Vienna9_zpsea2afae9.jpg





photo Vienna11_zps7dffd371.jpg





photo Vienna25_zps0f151888.jpg





อยู่ได้สองวัน ไปเที่ยวพระราชวังเชินบรุนนด์ ไปเที่ยวที่ไหนอีกจำไม่ได้ วันที่สามที่ตั๋วครบกำหนดกลับ เช้คเอ้าท์ออกจากโรงแรม เอากระเป๋าไปฝากในตู้เก็บของที่สถานีรถไฟ แล้วก็ออกเดินเที่ยวในเมือง เหนื่อย..เลยหยุดพักซื้อกาแฟร้านแมคโดนัลล์มานั่งดูผู้คนเดินไปมา

ใกล้ ๆ แม่บุญ มีผู้ชายอายุอานามไม่มากนัก ถามว่าแม่บุญมาจากไหน และจะไปไหน เลยบอกว่ามาเที่ยวและกำลังจะกลับ รอเวลารถไฟ เขาถามต่อว่า ไปเที่ยวมาทั่วหรือยัง บอกไปว่ายัง..เพราะมันกว้างใหญ่ไม่รู้จะไปยังไง เขาถามต่อว่า เธอเชื่อใจฉันไหม ?


ทำไมหรือ ? แม่บุญถามกลับ


เธอยังมีเวลาอีกตั้งครึ่งวัน มานั่งเฉย ๆ ทำไม ฉันจะพาไปเที่ยวเอง ตามฉันมาก็พอ


พอได้ยินดังนั้น แม่บุญไม่รอช้า รีบพยักหน้าหงึกหงัก ลืมคำสั่งกำชับของพี่สาว ที่บอกไว้ก่อนเดินทางว่า....อย่าไปไว้ใจใครง่าย ๆ นะ เดินทางคนเดียวแบบนี้


เออน่า..นี่มันกลางวันแสก ๆ คงไม่มีใครคิดเอาฉันไปทำมิดีมิร้ายหรอก อีกอย่างท่าทางโลโซแบบนี้ เขาคงสมเพชมากกว่า เลยจะพาเที่ยว ...แก้วกาแฟถูกโยนทิ้งขยะอย่างรวดเร็ว พร้อม ๆ กับที่ขาก้าวตามหนุ่มแปลกหน้าไปทันที



photo Vienna17_zpsaad4e43a.jpg





photo Vienna18_zpsf896f692.jpg





เขาพาไปดูพิพิธภัณฑ์ พาไปดูอีกหลายแห่ง แต่ละที่เขาพาไปส่งแล้วนั่งรอด้านหน้า ให้แม่บุญไปดูข้างใน พอออกมาก็พาไปดูที่อื่นต่อ ( ตอนนั้นแม่บุญใช้กล้องถ่ายภาพเป็นฟีมล์สีล้างอัดแล้วเก็บไว้ที่เมืองไทย ) จนสมควรแก่เวลาเขาพากลับมาส่งที่ร้านแมคโดนัลล์ ซื้อแฮมมาสองอันแบ่งให้แม่บุญกินด้วยพร้อมน้ำเสร็จสับ ให้เงินคืนก็ไม่ยอมรับ มีแต่ยิ้ม แม่บุฐเลยขอที่อยู่ บอกว่าจะส่งโปสการ์ดมาให้จากเมืองไทย แกให้มาจึงรู้ว่าเป็นชาวอาหรับที่ลี้ภัยมาอยู่ที่นี่ และไม่ค่อยพูดถึงตัวเองมากนัก ตกลงเขาก็ส่งแม่บุญขึ้นรถไฟกลับซูริค...โดยไม่ได้หวังอะไรตอบแทนเลย




photo Vienna19_zps0b7918c6.jpg




กลับมาถึงสวิสฯ เล่าให้พี่สาวฟัง เธอแทบจะกินหัวแม่บุญเรื่องที่ไม่เชื่อคำสั่งเธอ เลยถามกลับว่า แล้วฉันกลับมาหรือเปล่า ปลอดภัยทุกอย่างเธอถึงยอมอย่างอ่อนใจ...ในความดื้อของแม่บุญ นี่เป็นเรื่องราวของชะโงกทัวร์ครั้งแรกที่เวียนนา เป็นการเดินทางคนเดียวที่ไม่เคยลืมเลย...




photo Vienna20_zpsa92ab2d3.jpg




ชะโงกทัวร์ครั้งที่สอง คือครั้งนี้ รถมาถึงเวียนนาเอาบ่ายแก่ ๆ รีบหาอะไรที่มันกินง่ายที่สุด มิเชลบอกว่ามีเวลาถึงเที่ยงคืนเท่านั้น วันนี้วันอาทิตย์ร้านรวงปิดหมด มีทางเดียวคือนั่งรถทัศนาจรรอบเมือง ที่วิ่งกันให้ควัก เราสองคนจ่ายเป็นสองทริป คือสีเหลือง ดูเมืองรอบนอก และพระราชวังเชิร์นบรูน และพิพิธภํณฑ์อีกสองแห่ง ส่วนสีแดงวิ่งรอบเมืองด้านในดูสถานที่สำคัญ ๆ




photo Vienna21_zpsc9a6d077.jpg




ตกลงกันตามนั้นก็รอจนได้เวลารถสีแดงออก นั่งรถไป ถ่ายภาพไปจากบนรถ มันไม่ได้อารมณ์เลย แต่จะทำไงได้ เวลามีจำกัด จากนั้นก็ลงไปเปลี่ยนนั่งรถสีแดงที่พาทัวร์รอบเมืองด้านนอก ทั้งหมดใช้เวลาไป สองชั่วโมง จากนั้นก็เป็นการเดินดูเมืองกันเอง ระหว่างทางพยายามนึกถึงเมื่อครั้งมาที่นี่ครั้งแรก ดุเหมือนว่าอะไร ๆ มันจะเปลี่ยนไปหมด ร้านค้าแบรด์เนมทั้งน้านนนน...หลุยส์วิตตองดูจะเลิศกว่าเพื่อนที่เช่าตึกทั้งหมดเปิดขายผลิตภัณฑ์ แถมปิดอย่างแน่นหนา ใครคิดจะขโมยคงจะต้องคิดมากอยู่สักหน่อย แม่บุญเดินดุแล้วก็เฉย ๆ ไม่นึกอยากจะได้ เพราะถึงถือไป เงินในกระเป๋าไม่มี แถมยังต้องโหนรถเมล์ มันก็แค่นั้น ทำให้คนเขาเห็นสมเพชมากกว่า ใช้ไอ้ที่ไม่มียี่ห้อมาจนอายุปูนนี้ ไม่ต้องระมัดระวังมากนัก สบายใจกว่ากันเยอะ เก็บตังค์ไว้เที่ยวดีกว่า...แม่บุญเอ่ยกับมิเชล ที่พยักหน้าเห็นดีเห็นงามด้วย




photo Vienna12_zps7b67cac1.jpg





photo Vienna22_zps05d0e4e7.jpg




บ่ายแก่ ๆ เราแวะไปกินขนมเบเกอรี่ร้านเก่าแก่ที่ตั้งอยู่ในซอกในหลืบของเมือง เผอิญตอนั่งรถชมเมือง ไกด์เขาบรรยาย เลยจำไว้แล้วก็มาลองชิม อร่อยเหมือนที่เขาว่าไว้ มื้อเย็นเรากินข้าวในร้านเล็ก ๆ ที่เห็นคนเดินเข้าเดินออกกันเยอะ ที่แท้ก้เป็นร้านเก่าแก่ มีเมนูไม่กี่อย่างให้เลือก เราเลือกกิน schnitzel เนื้อสัตว์ชุบแป้งทอด กินกับมันฝรั่ง เหมือนที่เห็นขายกันทั่ว ๆ ไป ทั้งที่สวิสฯ เยอรมัน และที่ออสเตรีย กินแล้วก็เลี่ยน ๆ ไม่อร่อย กินกันตาย...เหมือนที่แม่เคยพูดเวลากินข้าวไม่อร่อย




photo Vienna14_zps17bff04d.jpg




photo Vienna15_zps1f49b57f.jpg




photo Vienna16_zpsb948a044.jpg





photo Vienna24_zps4da6a835.jpg





photo Vienna23_zps44a4bd98.jpg




จากนั้นก็เดินชมเมือง อากาศยามค่ำนี่เย็นน่าดู เดิน ๆ เพราะต้องรอเวลารถออก เขานัดไว้เที่ยงคืน เดินเข้าเดินออกซอกซอยต่าง ๆ ห้าทุ่ม...ไปพักขา กินขนมอร่อยขึ้นชื่อของออสเตรีย Strudel ไส้แอปเปิ้ล ที่ร้านเก่าแก่ สวยงาม พร้อมกาแฟคนละแก้ว มันอร่อยเหาะไปถึงสวรรค์จริง ๆ แป้งบางเฉียบกรอบ เข้ากันกับแอปเปิ้ลที่หั่นบาง ๆ คลุกเคล้าจนเข้ากันกับเครื่องเคราของแต่ละร้าน ชิ้นไม่ใหญ่ไม่เล็ก ๘ ยูโร แพงเนาะ...แต่ก็กินเพราะความอยาก อยากรู้ว่ามันอร่อยจริงอย่างที่เขาร่ำลือหรือเปล่า ?



photo Vienna13_zps9cfca557.jpg





กินแล้วเก็บมานอนฝันหวานว่า เอาไว้ตอนเรียนทำเบเกอรี่จะมาถามครู แล้วจะพยายามทำให้อร่อยแบบนี้ให้ได้ จากนั้นก็เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย เตรียมตัวไปขึ้นรถกลับบ้าน แต่รถที่ว่า ปล่อยให้คอยกันจนตี ๑ ถึงได้มารับ เล่นเอาหนาวกันแทบแข็งไปทั้งตัว ในที่สุดมินิทริป แบบชะโงกทัวร์ของเราสองคนก็จบลงไปด้วยความคิดว่า...จะไม่ทรมานสังขารนั่งรถเที่ยวข้ามคืนแบบนี้อีกแล้ว ...เจอกันใหม่ค่ะ..ที่ไหน ค่อยว่ากันอีกที
Create Date :11 พฤษภาคม 2556 Last Update :21 มีนาคม 2561 1:12:04 น. Counter : 4510 Pageviews. Comments :16