เป็นเรื่องสั้นหนึ่งเรื่องของ
James Joyces ผมเคยอ่านร่วมเรื่องสั้นของคนนี้อีกเล่มตอนเป็นเด็ก dubliners (เลือกแปลบางเรื่อง) สิบกว่าเรื่อง น่าจะสัก ม. ปลาย ผมไม่ชอบเลยครับ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่ามันสนุกตรงไหน ก็เป็นแค่เรื่องชีวิตประจำวันของพวกไอริช พออ่านจบแล้วก็ "แล้วไง?" นี่ล่ะครับ มันเกิดคำถามแบบนี้ทุกที "แล้วไง?" ในงานหนังสือที่เพิ่งผ่านมา ก็เห็น The Dead (ผู้ล่วงลับ) เล่มบาง ๆ เล่มนี้ ก็ซื้อมา เผื่อมีเวลาจะลองอ่าน ด้วยความที่มันเล็กนิดเดียว วันนี้ก่อนออกไปดูหนังก็อ่าน มันยังตอกย้ำว่าเป็นเรื่องของชาวไอริชธรรมดา ๆ ที่ไม่มีอะไรตื่นเต้นแบบเดิม
แต่ คราวนี้ผมกลับชอบแฮะ รู้สึกว่าแปลดีจังจนต้องพลิกดูชื่อผู้แปล (ตอนซื้อไม่ได้ดูครับ เพราะอย่างบางซะขนาดนี้ ไม่แพง ถ้าไม่หนุกก็พอตัดใจทิ้งได้) คุ้น ๆ (ผมจำชื่อคนไม่เก่ง) ลองดูในกองหนังสือ จริงด้วย ชื่อนี้แปล The Name of the Rose เป็นคนที่ทำให้ผมตกหลุมรัก Eco จริง ๆ แล้ว The Dead ก็เป็นเรื่องที่อยู่ในชุด
Dubliners นั่นแหละครับ ยาวที่สุดในชุด บางคนว่ามันยาวกว่าที่จะเป็นเรื่องสั้น เป็น novella บ้างก็ว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ตอนนี้เห็นด้วยครับ แต่อาจเปลี่ยนใจเมื่อกลับไปอ่านเรื่องอื่น ๆ ที่เคยรู้สึกเฉย ๆ ตอนเด็กใหม่อีกรอบตอนแก่ เรื่องที่จำฝังหัวจนถึงเดี๋ยวนี้มีเรื่องเดียวคือเรื่องที่เด็กสองคนไปผจญภัยชายหาดแล้วเจอชายชรา (An Encounter)
ผู้ล่้วงลับเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนหลายคนที่มาร่วมงานเลี้ยงเต้นรำซึ่งจัดโดยป้า ๆ ตัวละครหลักของเรื่องคือคุณหลานชายของป้า ๆ ซึ่งจังหวะหนึ่งในงานก่อนกลับคุณเมียของคุณหลานชายได้ยินเพลงหญิงคนรักแห่งโอฟริม ระหว่างทางไปโรงแรม ทั้งคู่ หนึ่งนั้นคิดถึงชีวิตคู่ของตน อีกหนึ่งนั้นเพลงกลับพาหวนไปสู่อดีต สู่ผู้ล่วงลับ ดูเป็นเรื่องที่อบอุ่นแฝงด้วยความเปราะบาง อ่อนไหวดีครับ
ผมให้ 
ผู้ติดตามบล็อก : 85 คน [