22 มกราคม 2568 เมี้ยว~ ...... พี่ก้อยคะ หนูคิดว่า..... คุกกี้ : มายนัส แมวอ้อนคุกกี้ : เหมียว คุกกี้ : แมวตัวใหม่.....ฉันรู้สึกยังไงกับมายนัสที่ฉันต้องการ...ฉันไม่ได้พบว่ามายนัสจะบอกอะไรให้ฉันเข้าใจถึงการตอบรับว่ารักฉัน.....แมวตัวเก่าก่อนที่มันจะตายจากไปมันคือบุ๋มบิ๋ม... แมวอ้อนคุกกี้ : เมี้ยวๆ คุกกี้ : .....มายนัส.....ในความรู้สึกของตัวฉันเองทำไมฉันถึงยังมาหาเธอถ้าผิดหวังไปทุกที...... ฉันมันช่างบ้าจริงเชียว.....จริงๆฉันยังค้างคาใจเกี่ยวกับบุ๋มไม่หาย...จากที่วรางคณาช่วยบอกว่าหัวโตมีโอกาสในเรื่องผู้หญิงให้ความรัก....ถ้านั่นคือบุ๋มเองที่รักเขา ....แล้ว....มายนัสจะดีต่อเราด้วยเมื่อหัวโตคือคนที่เราคำนึงว่ามายนัสรัก.......เรารักมายนัสเพราะอะไร.....เรารักมายนัสมากกว่าบุ๋มแล้วถ้ามายนัสเธอนี่ไม่ใช่เนื้อคู่.......เราต้องทุกข์ไปตลอด เราควรเห็นความจริงของโลกจะดีซะกว่า.....เพราะความจริงของโลกมันไม่เจ็บใจเลย......คำตอบคือความจำเป็นสำหรับใจของฉัน.....มันยังช่วยให้ความไม่สมหวังเป็นความยินดี......อยากฟังคำบอกเล่าจากปากของบุ๋ม หัวโต มายนัส....เพราะว่าทั้งสามคนเอาแต่เงียบ.....ในขณะเดียวกันไอ้ฉันมันก็บ้าพูดมากถามมากเหลือเกิน แมว : หมาวววว คุกกี้ : ......มายนัสอยู่กับเราเพราะรัก?......มันจะจริงเพียงใด.....กรณีบุ๋มบิ๋มนี่มันคาใจทำไมเจ้าตัวจริงๆมันไม่เคยอ้อนหรือหลงรักเราได้เหมือนแมวเลยวะ วราวคณา : พี่ก้อย(กี้) สวัสดีค่ะ ยังจำเรื่องวะที่โผล่มาตอนมีแมวชื่อพี่แจ้มั้ยคะ คุกกี้ : อือ ปกติคนไม่ได้รักพี่อย่างเธอน่ะเริ่มจากแมวเกลียดแล้วเวลาผ่านไปแมววะมันมีเริ่มตีซี้มากขึ้น มันก็เรียนรู้ว่า ...... แมวอ้อนนั้นไม่จำเป็นต้องมาจากผู้หญิงมีใจ วรางคณา : ค่ะ ตั้งแต่ที่หนูช่วยใบ้ให้ว่าหัวโตเป็นที่รักไว้ พี่ก้อยอาจจะต้องยั้งใจความรู้สึกหลงไหลในตัวน้องมายนัสด้วยนะคะ คุกกี้ : ......คือมายนัสน่ะถ้ามายนัสไม่รักพี่กี้........ทำไมพี่ถึงจมปรักความรู้สึกตัวเอง วรางคณา : ลองนึกดูนะคะ ว่าพี่ก้อยคิดถึงอะไรตอนที่พี่ก้อยรู้สึกไม่มีทางออกว่าถ้าไม่สมหวังมายนัสแต่ก็ยังมีความหลังพี่บุ๋มมาตีกันในหัว คุกกี้ : ...........ปานวาด วรางคณา : เหตุผลในตัวพี่ปานวาดน่าจะเป็นเรื่องเข้าใกล้พี่หัวโต นั่นทั้งพี่บุ๋มกับน้องมายนัสต่างก็พัวพันพี่ก้อยเป็นปริศนาเพราะพี่หัวโตอดีตเพื่อนของพี่ก้อย คุกกี้ : .............แล้วที่พี่เองจมปรักมายนัสว่าแน่วแน่ไปกับน้องเขา....... วรางคณา : มายนัสเขาไม่ได้รักพี่ก้อย พี่ก้อยเข้าใจมั้ยว่าพี่ก้อยจมปรักมายนัสนี่ว่าแน่วแน่ซึ่งก่อนหน้านี้ก็คิดถึงพี่ปานวาดเพราะหัวโต คุกกี้ : ......และใจพี่กี้มาอยู่มายนัสอย่างเดียวแล้วตอนนี้......... วรางคณา : นั่นคือ......พี่ก้อยตามพี่หัวโตมาซึ่งพี่ก้อยเข้าใจหัวใจของพี่ตรงนี้มั้ยว่าพี่ก้อยมีพี่บุ๋มอยู่เบื้องหลัง คุกกี้ : .......พี่บุ๋มเขา....แต่เดี๋ยวสิถ้าพี่บุ๋มพยายามต่อพี่หัวโตแล้ว........พี่หัวโตถ้าจะไม่เลือกพี่บุ๋ม ....กับเรื่องของพี่กี้เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน.....พี่หัวโตควรจะบอกพี่กี้สักทีนะ พี่ขอแค่ความจริงว่าพี่หัวโตมาที่มายนัสเพราะมันมากับความจริงใจที่พี่กี้ให้มายนัสเขาน่ะ วรางคณา : พี่ให้ใจมายนัสแบบที่สุดแล้วใช่มั้ยล่ะ .... มายนัสได้เจอพี่หัวโตให้ใจแบบที่สุดไงล่ะ คุกกี้ : !!!!???? วรางคณา : ยอมพี่หัวโตได้ใช่มั้ยล่ะ อะ กรณีพี่บุ๋มพี่ก้อยพบอะไร ในทุกวันนี้ คุกกี้ : คือ.....เหมือนพี่กี้ไปพัวพันมายนัสจนมีแฟนมายนัสมาพัวพันกับบุ๋มน่ะ วรางคณา : แต่พี่ก้อยไม่ต้องคิดอะไร เพราะถ้าพี่บุ๋มเขารับรู้ว่าพี่หัวโตยินยอมรักน้องมายนัส พี่บุ๋มจึงได้แฟนมายนัสมาทำการเรียนรู้จิตใจจะรักกัน......คือสื่อถึงพี่หัวโตกับมายนัสรักกัน คุกกี้ : .......ถ้างั้นพี่กี้ก็ไม่เห็นต้องคิดมากให้เจ็บปวดนี่หว่า...เพราะถ้าแค่เข้าใจให้ดีขึ้นคือหัวโตไปหามายนัสแล้วน่ะเอง?.......วรางคณา.....เอ่อ พี่อยากให้มันเป็นความจริงอย่างที่คุยกันเนี่ย วรางคณา : จ้า คุกกี้ : .......แต่พี่บุ๋มนี่กับแฟนมายนัส.....พี่บุ๋มกับพี่แจ้เขามีปัญหากันหรือเปล่า?......ถ้าแฟนมายนัสเขามาคั่นกลางแล้ว.....และแมวชื่อบุ๋มบิ๋มมันก็ทิ้งปริศนาที่มันอ้อนพี่กี้นี่......พี่กี้สงสัยว่าสังคมมีเมียน้อยกันแต่พี่กี้มีเมียหรือเปล่ายังไม่เห็นรู้ชัดจนมามีเมียน้อย....วะ..บางทีพี่กี้ยังสงสัยว่าเมียน้อยมันไม่ตรงกับชีวิตพี่......ชีวิตพี่มันตรงกับพี่เป็นผัวน้อยของผู้หญิงเขามากกว่า วรางคณา : ลองดูไปเรื่อยๆนะคะ คุกกี้ : .......หัวโตไปหามายนัสแล้ว....ถ้ามันเป็นความจริงก็ขอให้มันเป็นอย่างงั้น......วรางคณา วรางคณา : คะ? คุกกี้ : พี่บุ๋มเขามีลูกแล้วใช่มั้ย? |
บทความทั้งหมด
|