ท่วงทำนองของหัวใจ... ไปพร้อมกัน
จรดปลายนิ้วลงพรมบนคีย์
หวังให้เสียงดนตรีเสนาะหวาน
แต่ด้วยความที่ไม่ชำนิชำนาญ
มือเลยไม่สอดประสานรับคู่กัน
คนที่นั่งฟังอยู่เลยแอบยิ้ม
ไว้ที่ริมมุมปากอย่างนึกขัน
ก่อนจะลุกขึ้นยืนในฉับพลัน
แล้วมายืนข้างเธอนั้นลอบมองดู
เมื่อเห็นเธอท้อแท้และเหนื่อยล้า
จึงเคลื่อนกายเข้ามาหน้าใกล้หู
โน้มตัวลงคางเกยไหล่ยอดพธู
เป็นผู้อยู่เบื้องหลังชี้นำไป
มือหนาอุ่นวางลงบนมือเล็ก
คอยนำเด็กให้เรียนรู้ตามผู้ใหญ่
ท่วงทำนองจะสื่อคล้องประสานใจ
เมื่อก้าวไปอย่างค่อยค่อยไม่ปล่อยมือ...
สวัสดียามเช้าครับน้องแตง
ฉากหวานๆ
กับบทกลอนหวานๆ
เข้ากันมากๆเลย
โหวต Literature Blog ครับ