Cr. รูปภาพจากน้อง Luntom_jang

เป็นเด็กไทย ต้องแกร่ง ขึ้นรถเมล์
อย่าคิดเท่ ไม่จับ ยามรถเลี้ยว
ต้องเกาะเบาะ เกาะราว ให้มั่นเชียว
อย่าคิดว่า ตัวเชี่ยว เดี๋ยวล้มไป

ยามรถเมล์ จอดเลยป้าย ใจต้องร่ม
ต้องฝืนข่ม ไม่ด่า เกินวัยใส
ต้องยืนนิ่ง กดกริ่ง ถี่ถี่ไป
เดี๋ยวเขาก็ เข้าใจ เราจะลง

ยามมีศึก สองโรงเรียน มาต่อสู้
เราต้องรู้ วิธี หลบลูกหลง
อย่ามัวยืน เซ่อใบ้ ทำมึนงง
เดี๋ยวเราลง ไม่ทัน เราก็ตาย

ยามฝนตก น้ำท่วมขัง ทั่วกรุงเทพ
เราต้องเมพ ต้องกระโดด ให้ไกลหลาย
แต่ถ้าหาก ไม่ชัวร์ หรือกลัวอาย
ก็เดินได้ ลุยไป ให้ถึงกัน

ยามตอนเช้า ที่คนมา มหาศาล
ไม่ต้องขาน เรียกชื่อ ให้มุ่งมั่น
รถเมล์จอด เลยป้าย ตามให้ทัน
แล้วเบียดกัน ที่บันได กอดกลมเกลียว

ถ้าหากอยาก ซิ่งไป ให้ไวสุด
ตอนเช้ารุด ขึ้นสายแปด ได้มีเสียว
เป็นรถเมล์ มรณะ เหมือนบินเชียว
ถึงที่หมาย แป๊บเดียว ในพริบตา

ทั้งหมดล้วน ถือเป็น ประสบการณ์
ให้เชี่ยวชาญ พึ่งตนเอง พึ่งลำขา
แม้ไม่อยาก ฝากชีวิต และชีวา
กับสิ่งที่ เรียกว่า รถเมล์ไทย...