เมื่อวาน รู้สึกตัวเองได้ว่า ป่วย
เรื่องราวกว่าสิบชั่วโมงที่วิ่งผ่านตัวผมไป เหมือนคมมีด
..
ผม รู้สึกตัวเองว่า ใจ มันไม่อยากอยู่ตรงนั้นแล้ว
..
ใครคนหนึ่ง แม้เราจะอยู่ด้วยกันไม่นาน
เธอพูดถึงผม อย่างที่ผมไม่เคยเห็นตัวเอง
"เขา" เป็นคนไม่พูด แต่จะคอยมอง แล้วทำให้อย่างเงียบ ๆ
ขณะที่เรา ต้องสังเกตเองว่า เขาอยากให้เราทำอะไรให้
..
อืม
ผมชอบความใส่ใจ รู้สึกถึงการให้โดยไม่ต้องร้องขอ
..
ผมไม่ชอบร้องขออะไรใคร
ผมกลัว การเอ่ยปาก จะทำใครลำบากใจ
หากใครที่ผม เอ่ยปากขอแล้ว ..
การส่ายหน้ากลับมาให้
มันเป็นบาดแผล ที่บาดลึก และ เจ็บปวดยิ่งกว่า
..
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [