วันแรกกับก้าวแรก 11.12.2018 .. บันทึกก้าวแรกอย่างเป็นทางการฮะ กับที่ทางใหม่ ใช้เวลาออกมาทำงานนานพอสมควร เดินทางหลายต่อ ไปและกลับ ขาละสองชั่วโมงกว่า ๆ เล่นเอาหมดพลังงาน .. ตอนแรก คาดว่าจะทำอาหารเช้าชงกาแฟให้แม่ก่อนออกบ้าน กลายเป็นว่าแม่ยังไม่ตื่น และไม่อยากปลุก มีแต่แซนวิสที่ทำทิ้งไว้เมื่อคืน ให้แม่กับป้าแบ่งกัน ส่วนตัวเอง ตะลีตะลาน รีบออกบ้านตั้งแต่ฟ้าสาง ชงกาแฟใส่ขวดเดินจิบไปเรื่อยจนถึงวินหน้าหมู่บ้าน ให้ได้เหงื่อนิดๆ ไม่ถึงกับร้อนหรือลำบากอะไร พี่มอไซด์วินโบกมือถาม ผมโบกมือตอบ ผูกใจกันเรียบร้อย กลับมาถึงเมื่อหัวค่ำ ฝนโปรยละอองเบาๆ ให้ได้ชื้น เดินเข้าไปทักแม่ ได้บ่นกันนิดหน่อยตามประสา คนที่นี่สองทุ่มก็ปิดบ้านเงียบแล้ว คนเมืองแบบผม 😅 อ่ะนะ ผมนึกภาพ คนไม่มีรถนี่เค้าเดินทางวันฝนโปรยยังไงกัน เมื่อคนอื่นทำได้ ผมก็ต้องผ่านไปได้ล่ะน่า มันจะเท่าไหร่เชียว .. เคยคิดเอาไว้ว่า ถ้าคล่องตัวกว่านี้ จะขยับจากมอไซด์คันน้อย ก้าวขาไปหารถใหญ่หน่อย แต่ราคาก็ใช่ย่อย แพงเอาการ แม้ลูกค้ารายใหญ่ ที่ผมนำเข้าหมวกสวย ๆ ของเหล่าไบเกอร์ จะออกปากให้รถบิ๊กไบค์ในราคาพิเศษมา ผมก็ยังเกรงใจ กลัวแรกคือจะผ่อนไม่ไหว กลัวสองรถล้มแล้วจะงัดไม่ไหวเอา กลัวสาม ผมอาจจะกลายเป็นปลาซิวให้พี่สิบล้อลากไปกิน .. .. ส่วนเมื่อคืนที่ผมนอนไม่หลับ คาดว่าในใต้สำนึกคงกังวลใจ ในอีกหลายเรื่องหลายอย่าง แม้รอเวลาให้นิ่งตะกอน นอนนิ่งอยู่หลายนานแล้วก็ตาม แต่ผมยังคิดไม่ออก ยังมองไม่เห็นทางที่จะก้าวไป ผมไม่ได้จะเร่งร้อนอะไร ผมเชื่อในเรื่องของเวลา เมื่อจะใช่มันก็จะใช่เอง เมื่อจะจบมันก็จะจบด้วยตัวเอง ไม่ต้องขวนขวาย แกว่งเท้าไปหาตะปู จะรีบเจ็บเท้าไปทำไม บอกใจ แค่อดทน รอ เท่านั้นเอง เท่านั้นเองจริง ๆ .. จะห้าทุ่มล่ะ คิดถึงเพื่อนขาประจำที่ชอบมาเวลานี้ ผมแอบอมยิ้มอยู่ฮะ และก็จะไปนอนแล้ว ฝันดีนะคุณ มีความสุขกันถ้วนทั่วนะ ประชากรโลกของผม
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [