การแย่งชิง   

นี่เป็นเรื่องแรกที่เขียนและเป็นครั้งแรกที่สร้างบล็อกของตัวเองฉะนั้นมีอะไรผิดพลาดหรือล่วงเกิน
หรือแม้กระทั่งขาดอะไรไปก็โปรดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

ผมจะเล่าเริ่มตั้งแต่การเกิดเลยละกัน ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกและเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก
คุณลองคิดดูสิว่าตัวคุณต้องแย่งกัน ต่อสู้กัน มากแค่ไหนกว่าจะออกมาเป็นคุณแบบทุกวันนี้
และตัวผมเองก็ได้มีการแย่งชิงอย่างมาก เนื่องจากที่บ้านผมมีพี่น้องอยู่ทั้งหมด 5 คน ยังไม่ใช่แค่นั้น
บ้านผมยังมีแฝดด้วย ซึ่งคนที่เป็นแฝดก็ไม่ใช่ใครอื่น "ตัวผมนี่แหละ" ซึ่งผมเป็นคนที่ 3
นี่แหละเหตุผลที่ผมคิดว่ามันมีการแย่งชิงอย่างมาก คุณลองคิดดูว่าทำไมผมถึงไม่ออกมาเป็นคนแรก
หรือว่าคนที่ 2 ผมลองมาคิดๆ ดูแล้วผมคิดว่าตอนแรกผมอาจจะไม่ใช่คนที่ 3 ด้วยก็ได้ แต่พอดีว่า
ตอนนั้นสวรรค์คงเห็นแก่ความพยายามของผม และได้มอบไข่อีกใบให้ผมเจาะและเกิดออกมา
เป็นแฝดได้แบบทุกวันนี้ เพราะไม่งั้นผมคงออกมาเป็นคนที่ 4 แน่ๆ อ้อลืมบอกไปผมเป็นแฝดชาย หญิง
ฉะนั้นเลยต้องมีไข่ 2 ใบ (ที่เค้าเรียกแฝดคนละฝาอะ) พอผมเกิดออกมาแม่ก็อยากให้ผู้ชายเป็นพี่
ตามแบบฉบับคนจีนอะนะ ผมเลยได้เกิดก่อนน้อง 2 นาทีกว่าๆ เลยได้เป็นคนที่ 3 ของบ้าน 555
สะใจ เพราะว่าในที่สุดความพยายามที่จะออกมาเป็นตัวก็สำเร็จ แต่ผมอยากบอกว่าผมอาจจะไม่ใช่คน
ที่พยายามที่สุดในบ้านก็ได้เพราะถ้าคุณรู้ว่าน้องผมเกิดมาได้ยังไงคุณอาจจะ เห็นว่าน้องผมพยายาม
มากกว่าผมตอนนั้นก็ได้เนื่องจาก เมื่อแม่ผมได้เกิดผมและน้องแฝดอีกคนขึ้นมา แม่ผมก็ได้ทำหมัน
ซึ่งพอทำหมันได้ 3 ปี โดยที่แม่ผมก็ไม่รู้ว่าอยู่ดีก็เกิดเหมือนอาการแพ้ท้องขึ้นมา ก็เลยไปหาหมอเช็ค
ดูปรากฎว่าท้องจริงๆ คือง่ายๆ หมันหลุดอะ คุณนึกภาพนะว่าแม่ทำหมันแล้วแต่ว่าน้องผมมันเป็น
1 ในกี่ตัวที่ออกมาเจอไข่ใบแรกหลังจากที่แม่ทำหมันมา 3 ปีผมละนับถือน้องผมจริงๆ
ไอ้เราก็นึกว่าตัวเองเก่งแล้วนะที่แย่งออกมาจนกลายเป็นแฝด แต่น้องผมนี่สิขนาดแม่ทำหมันแล้วมัน
ยังจะดันออกมาอีก "สุดยอด" เห็นมั้ยว่าการแย่งชิงมันมีมาตั้งแต่ก่อนคุณรู้สึกตัวแล้ว

                       น้องสุดท้องของผมเองเป็นไงละ 555

การแย่งชิงยังไม่หมดแค่นั้น เล่าย้อนไปนิดนะ คือผมอยากบอกว่าตอนเกิดมาผมหนะมีน้ำหนักน้อยกว่าน้องผม
(ถ้าจำไม่ผิดนะ)ตอนเกิดออกมาผมมีน้ำหนักประมาณ 2.8 kg น้องมีมีน้ำหนักประมาณ 3.3 มั้ง
คือในท้องแม่ผมก็โดนแย่งแล้วอะผมสงสัยว่าน้องผมต้องแอบบีบสายสะดือของผมในท้องแม่แน่ๆ เลยผมถึงได้ตัวเล็กกว่า
ไม่งั้นผมต้องตัวใหญ่กว่าแน่ๆ เพราะตอนเกิดผมยังแย่งเกิดมาเลย ฉะนั้นผมไม่น่ากินข้าวน้อยกว่าน้อง
พอเกิดมาผมกับน้องแฝดผม ก็มีอะไรก็แย่งกันตลอดทั้งการกินของใช้ เพราะตอนเด็กๆ ก็ใส่ด้วยกันได้
แต่จะมีสิ่งหนึ่งที่มักจะแย่งกันเสมอ ตั้งแต่เด็กจนโต คือ ผ้าห่มซึ่งมันจะเป็นผ้าห่มสีเขียวผืนก็ใหญ่ใช้ได้เลย
แหละ แต่ว่าเนื่องจากต้องการให้มันอยุ่กับเราตลอด ไอ้เรามันก็พวกไม่ยอมแพ้อยู่แล้วจึงได้เกิดศึกระหว่าง
คู่แฝดทุกวันตั้งตีกันบ้าง ถีบกันบ้างตามภาษาเด็กๆ เนื่องจากผ้าห่มผืนนี้มันไม่หนาและเมื่อนอนแอร์มัน
จะเย็นสบายแบบว่าถ้าเปิดแอร์จะเอามันกางออกแล้วก็ตากแอร์ให้มันเย็นๆ อะแล้วเวลานอนก็จะสบายมากๆ
แต่สุดท้ายแล้วผมก็ได้มันมาครอบครอง 555 แอบสะใจเล็กน้อย ผ้าห่มผืนนี้ผมก็ยังใช้อยู่นะเนี่ย
แบบว่าถ้านับๆ มาผมคงใช้มันมามากกว่า 15 ปีแล้วและนานๆๆๆๆๆๆ เห็นมั้ยว่าผมชอบมันมากแค่ไหน
นี่เป็นแค่ สิ่งแรกเองนะที่ผมแย่งกับน้อง(แฝด) ยังมีอีกหลายเรื่องเลย

               ส่วนอันนี้แฝดผมเอง 

แต่ว่าขอเล่าอีกเรื่องก็พอนะคือว่าง่ายๆ คิดไม่ออกนั่นแหละ เรื่องก็เกี่ยวกับการเรียน การเรียนของตี้ก็ง่ายๆ สบายๆ
ไม่ค่อยคิดมากแต่จะมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ตี้จะแพ้และอิจฉาน้องแฝดตลอด(ก็นิดหน่อยนะ) ก็เรื่องเรียนนี่แหละคือตั้ง
แต่ม.1 เป็นต้นมาตี้ก็พยายามที่จะไปเรียนต่างจังหวัดซึ่งก็คือเชียงใหม่ซึ่งมีความลับและความรู้สึกเล็กๆ
ที่อยากจะเรียนที่นั่นจากนั้นพ่อก็ได้ส่งไปสมัครสอบหลายๆ ที่เช่น มงฟอร์ด ,prince แต่โง่ๆ อย่างเรามันก็ไม่สามารถ
เข้าเรียนที่เชียงใหม่ได้ ส่วนน้องสาว(แฝด) ก็สอบติดที่โรงเรียนพระหฤทัยคอนแวนต์(โทดนะถ้าสะกดชื่อไม่ถูก)
เรา 2 คนก็ต้องเรียนคนละที่ซึ่งตัวตี้เองก็ต้องเรียนที่พะเยาต่อไปจนถึงม.3 พอจบตี้ก็ขอพ่อไปเรียนที่
เชียงใหม่อีกครั้งซึ่งตี้ก็ได้ไปสอบที่โรงเรียนปริ้นท์รอแยลอีกครั้ง แต่สุดท้ายก็ยังไม่สำเร็จ(โง่จริงๆเลยเรา)
ส่วนน้องก็ได้เกรดดีในระดับที่ว่าสามารถเข้าเรียนที่ปริ้นท์ได้เลยคล้ายๆ โควต้าจึงเรียนที่ปริ้นท์ตั้งแต่
ม.4-ม.6 ส่วนเราก็ต็อกต๋อยอยู่ที่พะเยาต่อไป จนกระทั่งเข้ามหาลัยผมก็เอนท์ติดที่เชียงใหม่สมใจนึก
ซึ่งจริงๆ ผมก็อยากไปกรุงเทพฯนะ แต่ว่าตอนนั้นมันเหมือนความรู้สึกมันติดพันว่ายังไงก็อยากเรียน
เชียงใหม่ ส่วนน้องผมนี่สิเรียนอยู่เชียงใหม่ 6 ปีมันก็บอกว่าเบื่อแล้วก็เลือกมหาลัยแถวๆ กรุงเทพฯ แล้วมัน
ดันเอ็นท์ติดด้วยนะ การแย่งชิงครั้งนี้ก็เกี่ยวกับการเรียนโรงเรียนหรือมหาลัยที่ดีนั่นเอง แต่สุดท้ายหลังจากจบ
มหาลัยผมก็ได้ทำงานที่ดีกว่า 555 สะใจเล็กน้อยและยิ่งกว่านั้นตอนนี้ผมกำลังจะ go inter แล้วซึ่งความจริง
น้องผมก็อยากไปนะแต่ว่าผมดันชิงตัดหน้าไปก่อนทำให้น้องต้องอยู่เฝ้าบ้าน(ทำงานบ้าน) กับแม่ 55 ชนะขาดเลยเรา
และทั้งหมดนี้ก็เป็นเรื่องคร่าวๆ และเป็นเรื่องแรกสำหรับคนที่เขียนเรียงความได้คะแนนน้อยตลอด

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ แล้วเรื่องต่อไปจะตามมาเร็วๆ นี้ตามหัวข้อที่ได้มีไว้ ครับ 

      และนี่ตัวผมเองน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ

Create Date : 10 กรกฎาคม 2551
Last Update : 19 กรกฎาคม 2551 13:25:28 น.		40 comments
Counter : 1126 Pageviews.
Share Tweet