ตอนที่ 1 เมื่อความตายมารอพบ

แปลจากบางส่วนของหนังสือ ชีวิตหลังความตาย (Life After Death) เขียนโดย นพ ดีปัก โชปรา (Deepak Chopra)

เป็นเรื่องเล่าของอินเดียค่ะ

ตอนที่ 1 เมื่อความตายมารอพบ

เมื่อครั้งกระโน้น ในป่าใหญ่ชานเมืองพีณเรศอันศักดิ์สิทธิ์ หรือ ที่เรารู้จักในนาม กรุงพาราณสี มีคนตัดไม้มากมายอยู่ที่นั่น หนึ่งในนั้นเป็นหนุ่มรูปงาม นามว่า สัตยาวรรณ แต่ที่ยิ่งไปกว่าความหล่อเหลาก็คือ ความรักอันท่วมท้นต่อภรรยา ชื่อ สาวิตรี ทุกๆ เช้าเขารู้สึกว่ายากเย็นยิ่งนักที่จะต้องตัดใจลาจากภรรยาออกไปตัดไม้
วันหนึ่งขณะที่ สาวิตรี กำลังนอนอิ่มเอมใจกับชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุข เธอก็พลันแลเห็นว่ามีคนนั่งขัดสมาธิอยู่ที่ลานหน้าบ้าน นักบุญจาริกหรือ เธอนึกในใจ ด้วยว่าการดูแลเอื้อเฟื้อต่อนักบุญเป็นเสมือนหน้าที่ เธอตักข้าวหยิบผักจัดลงในชามแล้วรีบนำไปถวาย
“ข้าไม่ต้องการอาหาร” ชายแปลกหน้าเอ่ยขึ้น แล้วก็เลื่อนชามออกไป
“ข้าจะรออยู่ที่นี่”
สาวิตรีรู้ได้ในทันที ว่าเขาเป็นใคร เธอถอยห่างออกมาด้วยความตระหนก เขาไม่ใช่นักบุญจาริก แต่เขาคือ เทพแห่งความตาย ในอินเดียเรารู้จักเขาในนาม พญายม
“ท่านรอผู้ใดเจ้าคะ” เธอถามเสียงสั่นเครือ
“ข้ามารอ ชายหนุ่ม นามว่า สัตยาวรรณ” น้ำเสียงท่านพญายม ผู้มีสิทธิ์ขาดเหนือความตายทั้งปวง ฟังดูสุภาพ ธรรมดาเยี่ยงปุถุชน แต่มิอาจขัดขืนได้

“สัตยาวรรณ!” เมื่อได้ยินชื่อของสามี สาวิตรีร้องออกมา และแทบจะเป็นลมในบัดนั้น
“แต่เขายังแข็งแรง ไม่ได้ล้มป่วย และเราก็รักกันอย่างที่สุด ทำไมเขาจะต้องตายเจ้าคะ”
พญายมตอบอย่างไม่ใยดีว่า “ทุกสิ่งอย่างต้องเป็นไปเช่นนั้น”
“แต่หากท่านจะกรุณาเราสักนิด” สาวิตรีพลันนึกเหตุผลขึ้นมาได้ว่า “ทำไมท่านไม่ไปเอาชีวิตคนอื่นเล่า คนที่เจ็บป่วย คนที่ทุกข์ทรมาน คนที่เขาร้องขอความตายน่ะ ท่านไม่ลองไปดูเขาหน่อย แล้วทิ้งบ้านเราให้สงบสุขเช่นเคย”
“ข้าจะคอยอยู่ที่นี่” พญายมย้ำอย่างไม่หวั่นไหวต่อคำอ้อนวอนและน้ำตาของสาวิตรี สิ่งที่เธอเห็นคือใบหน้าของพญายม ซึ่งมองมนุษย์ทุกคนเท่ากันหมด ไม่ว่าจะชื่อเรียงเสียงใด โดยปราศจากความสงสาร
ภรรยาสาวรุดกลับเข้าไปในบ้าน เหยียงย่างไปบนพื้นด้วยสำเหนียกว่า สามีหนุ่มใกล้จะกลับมาพบกับจุดจบของชีวิต แม้เหล่าเสือโคร่ง ต่างก็กลัวคมขวานของสัตยาวรรณ แต่ที่นี่ไม่มีศัตรูที่ขวานของสัตยาวรรณจะบั่นคอใครได้ สาวิตรีนึกหาหนทางช่วยสามี หยิบผ้าคลุมมาห่มแล้ววิ่งออกไปทางหลังบ้าน
สาวิตรีเคยได้ยินมาว่า บนภูเขามีสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง โคนต้นยางใหญ่โตจนเกิดเป็นถ้ำ มีผู้ทรงศีลอยู่ที่นั่น สาวิตรีจะไปขอให้ท่านช่วย ในไม่ช้าทั้งๆ ที่ไม่รู้เส้นทาง เธอก็พบทางเดินของกวางและรอยทางน้ำ ความกลัวว่าสามีจะเสียชีวิตผลักดันให้เธอมีกำลังที่จะเดินต่อไปๆ และสูงขึ้นๆ จนหมดแรง หมดสติไป
เมื่อดวงอาทิตย์สาดแสงมาอีกครั้ง สาวิตรีพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โคนต้นยางสูงใหญ่ เธอมองหาช่องที่ดูเหมือนถ้ำ และขณะที่รวบรวมความกล้าจะมุดเข้าไป ก็มีเสียงจากข้างในว่า “จงไปเสียเถิด” เสียงนั้นดังจนเธอกระโจนถอยออกมา “ข้าจะไม่ไปที่ไหนทั้งนั้น” สาวิตรีตอบเสียงสั่น แล้วอธิบายเรื่องราวทั้งหมด แต่เสียงจากความมืดตอบว่า “แล้วเธอแตกต่างจากคนอื่นอย่างไรเล่า ความตายอยู่ห่างจากเราเพียงสองก้าวย่าง จากเตียงกล่อมเด็กไปยังหลุมศพเท่านั้น
น้ำตาเธอเอ่อขึ้นมาอีกครั้ง “หากท่านมีปัญญากว่าคนทั่วไป ท่านคงจะช่วยข้าได้”
เสียงนั้นตอบมาว่า “เธอหวังจะต่อรองกับความตายหรือ ใครๆ ที่พยายามก็ต้องกับพบความตายทั้งนั้น”
สาวิตรีสาวเท้าไปข้างหน้าอย่างมั่นคง “ถ้าเช่นนั้น ก็ขอให้พญายมเอาชีวิตข้าไปแทนเถิด หากที่ทุกคนพูดว่า ความตายนั้นจริงแท้แน่นอน เป็นความจริง ข้าหวังเพียงให้เขาเอาชีวิตข้าไปแทน และไว้ชีวิตคนที่ไม่สมควรตาย”
“ใจเย็นก่อนเถิด ยังพอมีหนทางอยู่” น้ำเสียงนั้นเริ่มอ่อนลง สาวิตรีได้ยินเสียงขยับตัวจากด้านใน แล้วผู้ทรงศีลก็ออกมาจากถ้ำ เขาห่มผ้าอย่างนักบวช หน้าตาดูอ่อนวัยอย่างน่าแปลกใจ เขาบอกสาวิตรีว่า เขาชื่อ ราม
“ท่านทราบวิธีเอาชนะความตายหรือ ได้โปรดบอกข้าเถิด” สาวิตรีซักไซร้
นักบวชราม หันหน้าไปทางแสงแดด โดยไม่ได้หันไปมองสาวิตรี แล้วเขาก็ก้มลงหยิบขลุ่ยจากพื้นขึ้นมา
“มาเถิด” เขาพูด “ข้าไม่ขอสัญญา แต่บางทีเธออาจจะเรียนรู้ได้ ถ้าหากมีความตั้งใจอันแน่วแน่”
แล้วก็ราวกับว่าไม่มีสาวิตรีอยู่ในที่นั้น เขาเป่าขลุ่ยและออกเดินไป สาวิตรียืนงงอยู่ครู่หนึ่ง พอได้ยินเสียงขลุ่ยหายไปในป่า เธอก็รีบวิ่งตามไป

Create Date : 31 กรกฎาคม 2561		0 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2561 19:25:14 น.
Counter : 641 Pageviews.
Share Tweet