"เจ้าโชคดี " เจ้านกน้อย พลัดหลงตกรังมาเดียวดาย
"เจ้าโชคดี" ..... ที่จั่วหัวแบบนี้เพราะเป็นโชคดีของมันจริง ๆ คะ ที่บังเอิญปะป๊าเราออกไปยืนโทรศัพท์หน้าบ้าน และก็เห็นตัวอะไรกระดุก กระดิก อยู่ตรงที่จอดรถใต้ต้นไทรหน้าบ้าน พอไปดูใกล้ๆ "อ๊าว ! ลูกนกหนี่หว่า ตัวกระเปี๊ยกเดียว"ดีน่ะที่ลูกน้องแถวนั้นยังไม่เห็น ไม่งั้นคงเสร็จแน่ ๆ เลย และก็โชคดีอีกอย่างที่รถที่จะจอดประจำตรงนั้น เขายังไม่มาจอด ไม่งั้นเละคาล้อรถแหงเลยวันแรก (23 ก.ย. 52 ) ที่เก็บมาได้มันยังดูตื่น ๆ อยู่หรือว่าเจ็บก็ไม่รู้เหมือนกัน ... และก็ไม่รู้จะเอาอะไรให้มันกินดีอ่ะ ป๊าเลยบอกว่าให้เอาข้าวสารไปตำ ๆ และก็ผสมน้ำนิดหน่อยลองให้มันกินมันก็กินไปนิดเดียวเอง พอให้อีกมันก็สั่นหัวดุกดิก ๆ .. รึมันไม่ชอบหว่าไอ้เรากลัวมันจะตายจริง ๆเลย เราเลยพลอยเครียดไปด้วย ตัวมันก็เล็กจิดเดียวเองไม่กล้าจะจับ พอวันที่สองพี่ที่ทำงานแกก็บอกว่า ที่บ้านแกรับเลี้ยงประจำ เพราะลูกนกเขามันชอบตกลงมาจากรัง วิธีให้อาหารมันก็ใช้ผ้าขาวบาง เจาะรูเล็ก ๆ และก็ให้เอาปลายข้าวใส่ลงไป และก็ม้วนให้มันคล้าย ๆ ลูกประคบ แล้วเวลากินก็ให้เอาปากมันใส่ลงไปในรูนั้น เดี๋ยวมันจะขย้อนลงไปเอง มันคงคล้ายกับเวลาแม่มันป้อนอาหารมั้งลองให้มันกินดู อืม !!! มันกินแฮะ สบายใจได้ไปหน่อยหนึ่ง ..... แต่ก็กะลังเป็นห่วง ว่าทำไมมันชอบยืนเอียง ๆ ไม่นั่งตรงๆ เหมือนนกตัวอื่น ๆ เลยและวันนี้พอเอาถั่วเขียวแช่น้ำ และก็บด ๆ ให้มันเล็กๆ มันก็กินไปนิดเดียวเอง .... หรือจะใหญ่ไปก็ไม่รู้และมันก็จะกางปีกตลอดเวลาเห็นคน สงสัยมันคงตกใจอะไรมั้งตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้มันรอดปลอดภัย จะพยายามเลี้ยงให้มันได้เติบโตสมกับที่มันเป็น "เจ้าโชคดี" รอดตายมาได้อย่างหวุดหวิดตั้ง 2 หน