*+* ... แม่ ... *+*

Fwd mail : 20/10/2005
-----------------------------------------------------------
ทุกวัน...ฉันต้องตื่นเช้า

เข้างานแปดโมง

วันนี้..ก็เหมือนเคย

แต่เมื่อคืนฉันทำงานจนดึก ตื่นสาย..

อารมณ์ตอนนั้น..โมโหตัวเองมาก

ที่ลืมตั้งนาฟิกาปลุก ( โดนเจ้านายด่าแน่ๆ )

แม่มาเคาะประตูห้อง ..." ตื่นหรือยังลูก หกโมงแล้ว "

ฉันหงุดหงิดมาก ..........." โธ่!!..."

" แล้วทำไมแม่ไม่ปลุกหนูให้เร็วกว่านี้!!...ล่ะ "

" เนี่ย..ดูซิ..หนูไปทำงานไม่ทันแล้ว!!.."

" วันนี้..มีประชุมด้วย..โอ้ยยย!!..เซ็ง.."

" แม่ทำข้าวต้มให้หนูอยู่ เมื่อคืนเห็นนอนดึก "

" อยากให้กินอะไรร้อนๆ หน่อย..ก่อนไปทำงานนะลูก."

"........ แม่ไม่ต้องมาพูดเลย.."

" ไม่กง..ไม่กินมันแล้ว "

........ แม่จับแขนฉันเบาๆ...ก่อนเดินออกจากห้องไป

พอฉันอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็ ลงมาข้างล่าง

แม่นั่งรออยู่ที่โต๊ะกินข้าว "

" กินข้าวต้มกับแม่ก่อนนะลูกนะ แม่รอหนูอยู่ "

" หนู.....ไม่กิน!!"

พูดเสียงห้วนๆ...โดยที่ ไม่มองหน้าแม่

แล้วเดินออกมาจากบ้านทันที.
-:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:-
.... ถึงที่ทำงาน.....

" ไม่รู้หรืองัย!!...ว่าวันนี้มีประชุม!! "

" แล้วรายงานอยู่ไหน!!"

ยกมือไหว้ .. " ขอโทษค่ะพี่ "...- -'

รีบส่งรายงานให้อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน

"เออนิ..พี่เลื่อนประชุมไปเป็น 10 โมงนะ.."

" แล้วช่วยช่วยไปหาอะไรให้พี่กินหน่อยสิ "

" .. ได้ค่ะพี่ ....."

วิ่งเข้าห้องครัว หยิบโจ๊กกึ่งสำเร็จรูป รีบ

.รีบ รีบๆ...เติมน้ำร้อน ...ว๊า!!..น้ำร้อนลวกมือ

"... มาแล้วค่ะพี่ โจ๊กร้อนๆ เลยค่ะ...."

ออกจากห้องประชุมเกือบเที่ยง

แม่โทรมาจากบ้าน

" เมื่อเช้า....หนูวางผ้าเช็ดหน้าไว้ตรงไหนลูก "

" แม่หาในตะกร้าไม่เจอ จะเอาไปซักน่ะ "

".... หาไม่เจอก็ไม่ต้องซักหรอก "

" หนู....จำไม่ได้ คงโยนไว้ที่ไหนน่ะแหละ "

"เมื่อเช้าหนูรีบ ....... "

" ไม่เป็นไรลูก แล้วเย็นนี้..กลับกี่โมง..มากินข้าวกับแม่นะ "

" .....ยังไม่รู้หรอกแม่ ว่างานเสร็จเมื่อไหร่ "

" ยังงัย.....แม่กินไปก่อนเลยแล้วกัน ไม่ต้องรอ ....."

วางหูโทรศัพท์..

แล้วก็...ก้มหน้า ก้มตาทำงาน เอาใจเจ้านาย .....

" เอ!!.. พี่วางบัญชีรายชื่อลูกค้าทิ้งไว้แถวนี้มั่งรึเปล่า.."

"ไม่รู้ไปลืมไว้ที่ไหน....หาไม่เจอ"

"... ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูช่วยหา"

" พี่ลงไปทานข้าวเถอะค่ะเที่ยงกว่าแล้วนะคะ "

.. หา หา หา... หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ โธ่..พี่ขา

ก็พี่มาทำหล่นไว้ใต้เก้าอี้ในห้องประชุมนี่นา...

โอย !!....

เที่ยงครึ่งแล้ว ลงไปกินข้าวไม่ทันแน่ๆ

ไม่เป็นไร..บะหมี่ซักห่อพออิ่มก็แล้วกัน

"....พี่คะ เจอแล้วนะคะ"

" พี่ทำหล่นไว้ที่ห้องประชุมค่ะ"

" อ้าว..เหรอ " ....รับเอกสารคืน

ไม่มีแม้แต่ขอบใจสักคำ

แต่ฉันกลับปลื้ม ที่ทำให้เจ้านายพอใจได้

ใกล้เลิกงานแล้ว.. รีบกลับบ้านไปนอนดีกว่า

" เออนิ... ช่วยแก้งานตรงนี้ให้พี่หน่อยนะ"

"เสร็จแล้ววางไว้บนโต๊ะพี่เลย.."

" พี่กลับก่อนละ.."

" ว่าแต่ว่า เราน่ะมีธุระอะไรรึเปล่า"

" คงต้องกลับช้านิดนึงนะวันนี้"

... ยิ้มรับ....

" ไม่มีธุระอะไรค่ะพี่"... - -'

" เดี๋ยวหนูพิมพ์ให้เลยค่ะ"

โทรหาเจ้านายตอนเกือบทุ่ม

".. พี่ขา..หนูแก้ไข และตรวจทานเรียบร้อยแล้วค่ะ"

" หนูวางไว้บนโต๊ะนะคะ.... " - -"


> > >>-:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:-
> > >>-:- -

...........................................กลับถึงบ้าน.....

" กลับดึกจังลูก... จะอาบน้ำก่อน หรือ กินข้าวก่อนล่ะ ?? "

....เงียบไม่มีเสียงตอบ... ไม่มีรอยยิ้ม..

" มา.. มา แม่ช่วย "

แม่รวบของจากมือฉันไปวางบนโต๊ะ

"..หนูเหนื่อยมากเลยแม่ "

" หนูอยากนอน "

..กำลังจะเดินขึ้นห้อง ..

...มือถือดังขึ้น...

" ฮัลโหล..สวัสดีค่ะ..เจ้านายเหรอคะ..มีอะไรรึเปล่าคะ"

" อ๋อๆ !! ไม่ยุ่งค่ะ เดี๋ยวหนูรีบจัดการให้เลยค่ะ"

กุลี กุจอ...เปิดคอมพิวเตอร์ ..

" เจ้านายคะ.. เรียบร้อยแล้วค่ะ.."

" อ้าวแม่..หายไปไหน ในครัวไม่มี ห้องนอนไม่มี "

..แม่นั่งอยู่หลังบ้านเหงาๆ.คนเดียว และก็ร้องไห้..

แม่แอบร้องไห้ .. เพราะฉันสินะ

ฉันทำให้แม่ต้องร้องไห้

แม่..ดูแลฉันมาทั้งชีวิต

เป็นห่วงฉัน รักฉันมากกว่าใครๆ

แต่..ฉันตอบแทนได้สาสม..เหลือเกิน

ฉันเริ่มทบทวน.. เจ้านายคนที่ให้เงินเดือนฉัน

..................กับ...................

แม่ผู้ที่ให้ความเป็นคนแก่ฉัน..

เพื่อประจบสอพลอเจ้านาย

ฉันทำร้ายผู้ให้กำเนิดได้เพียงนี้เชียว!..หรือ

" แม่!!..หนูขอโทษ "...
-:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:-

ใคร??.... เคยเป็นแบบนี้บ้าง ...........

แม่มีเพียงคนเดียว...นะครับ.^^

คนเดียวจริงๆ..

ทำดีกับท่านไว้เถอะครับ...

สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด....มักเป็นสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่

เพราะสิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกๆ วัน

เราเลยคิดอยู่ว่าเราก็ต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป

ไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญ

ไม่เคยเห็นแม้แต่ค่า

.และจะมีสักกี่คนที่เห็นว่าเป็นสิ่งสำคัญ

เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน

คน ๆ นั้นค่อยวิ่งตามเราอยู่..และวิ่งตามเรามาตลอด

ใส่ใจเราอยู่ทุกๆ วัน ทุ่มเท และทำดีกับเรา

เราก็มักจะเห็นแค่ว่า..ใครคนหนึ่ง

กำลังทำอะไรที่ดู งี่เง่า..น่ารำคาญ

จนวันหนึ่งถ้าเราสูญเสียคนๆนั้นไป

แล้วเพิ่งจะมานึกเสียใจเอาตอนหลัง

ต้องการเรียกร้องให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม

มันจะไม่สายไปหน่อยหรอ?..ที่จะทำแบบนั้น

หรือบางทีเราก็อาจจะรู้สึกว่าดีใจ

ที่ได้มีชีวิตที่ปราศจาก..ความน่าเบื่อ...ความรำคาญ

แต่จะมีใครที่เคยรู้สึก และรับรู้ถึงความรู้สึกอันนั้น

และจะมีสักกี่คนที่เข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นผู้ให้

ให้เราทุกสิ่งทุกอย่าง ให้เรามาตลอดชีวิตของเค้า

บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่นั้น.เค้าอาจไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณรำคาญ

แต่เขาทำไปเพราะเขารักคุณจริงๆ

เหมือนความรักของพ่อ และแม่

เหมือนความรักของญาติผู้ใหญ่ของคุณ

เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ

คุณเคยคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม

คุณเคยคิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอหรือยัง

และเมื่อไหร่คุณถึงจะดูแลพวกเขาได้ดีพอ เมื่อไหร่?..

คุณให้ความสำคัญกับคน - ถูกคน - ถูกเวลา หรือป่าว?

คุณให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุแก่คุณ..

มากกว่าคนที่ให้ความรัก และความรู้สึกที่ดีกับคุณ

ให้ความเป็นคนกับคุณ และ

ให้ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของคุณ มั่งหรือป่าว

สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นได้ด้วยตา...

แต่มันต้องมองด้วยหัวใจ....

แต่เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง

เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน

เรามองดูความรวยความจนของคน

เพียงแค่ที่สิ่งของที่เขาใช้

เรามองความดีของคน

ตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น

เรามองอะไรหลายสิ่ง หลายอย่างด้วยตา

แล้วเราก็ตัดสินคนเพียงแค่เวลา..ไม่เกิน 5 นาที

เราต้องสูญเสียมิตรที่ดีไปเพียงเพราะเราอ้างว่า.."ไม่มีเวลา"

เราไม่มีเวลา...ก็ต่อเมื่อเราไม่สนใจ

เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งๆ นั้น ต่อคนๆนั้น..ต่างหาก

แต่ถ้าลองมองย้อนดู...ทำไม?

เราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลาย อย่างในแต่ละวัน

เพราะเราให้ความสนใจ ให้ความสำคัญกับมันต่างหาก

ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป

กับคนที่หวังดีกับคุณแต่คุณไม่เคยมองเห็นมัน

อย่าปล่อยให้มิตรภาพ และความทรงจำดีๆ..ต้องมีรอยร้าว

เลยครับ

เพราะเมื่อวันหนึ่งที่ เค้าจากเราไป

เราจะได้จากกันด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกัน

เราจะได้ไม่รู้สึกผิดเพราะว่า...

เรายังทำดีกับเค้าไม่เพียงพอ

-:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:-
-:- พ่อแม่ก็แก่เฒ่า -:-
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า...............จําจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน..........เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก.........เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แค่ชีพมิทนทาน..............ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร..............อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย.................คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า....................เพียงเมตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน...........คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง..........ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้...........ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่...........แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล............เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทําผิด..............ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ...............หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง.................มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป..............ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
-:- -:- -:- -:- -:- -:-*** -:- -:- -:- -:- -:-

Create Date : 21 ตุลาคม 2548		1 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2548 12:47:05 น.
Counter : 567 Pageviews.
Share Tweet