งานรวมรุ่นปี 2553

บล็อคย่อยนี้สร้างขึ้นมาจากการได้รับข่าว จาก เพื่อนๆ หลังจากการ รวมรุ่น ครั้งล่าสุดเมื่อวันที่ 16 มกรา ที่ชะอำ เพิ่งผ่านไป

เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆ พวกเราพบกันครั้งแรกเมื่อ 25 ปีที่แล้ว ทุกปีที่ผ่านไปดูเหมือนความรัก ความห่วงใยและความสัมพันธ์ของพวกเราจะแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ ..... คงเป็นเพราะเริ่มเบื่อสามีและลูกๆแล้ว

เมื่อเช้าได้อีเมล์จาก ไก่ ที่เพิ่งลงจากตำแหน่งประธานรุ่นฯ ที่มีบันทึกบรรยากาศงานที่บรรยายโดย ก้อย คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เข้มแข็งและเต็มไปด้วยความฮา (เป็นเพื่อนก้อยมานาน ทำแลปด้วยกันก็หลายเพราะรหัสติดกัน แต่ไม่เคยคิดว่าก้อยจะฮาได้ขนาดนี้ ว่างๆ ออกพอกเก็ตบุคมาขายเพื่อนๆได้น่ะก้อย) ที่รับเป็นเจ้าภาพจัดงานแล้วต้องขอกอปปี้มาไว้ในบล็อค เพราะอ่านแล้วอ่านอีกก็ไม่เบื่อ อ่านไปพร้อมเสียงหัวเราะ แต่ตบท้ายด้วยน้ำตา เพราะคิดถึงเพื่อนๆ (เวอร์ไปไหมนี่ )

จดหมายจากไก่
ถึงเพื่อนๆทุกคนนะคะ
ไก่ส่งรายงานการประชุมของงานรวมรุ่นที่ชะอำมาให้ด้วยนะคะ เรียบเรียงโดยคุณก้อย เลขาและเจ้าภาพ ที่ปฏิบัติหน้าที่ยอดเยี่ยมมากเลย ( ไก่ช่วยพิมพ์ที่ตกหล่นไปบ้างเล็กน้อยนะจ้ะก้อย แต่หลักๆนะของก้อย ล้วนล้วน แฮ่ๆๆ)
อ่านแล้วสนุกมากเลยนะ แต่ขอบอกก่อนว่าจริงๆ สนุกว่าที่เขียนหลายพันเท่าเลยล่ะ แต่ไม่สามารถบรรยายเป็นภาษาเขียนได้นะ เพราะ...มันเป็นความรู้สึก ที่รับรู้ได้ในขณะอยู่ในบรรยากาศเท่านั้น เสียดายแทนจริงๆ เลยล่ะ....สำหรับคนที่พลาดโอกาสครั้งนี้ไป
แต่ไม่ไปไรหรอกนะ ... โอกาสหน้า ไก่มั่นใจ...ว่าพวกเราจะมาร่วมพบปะกันมากขึ้น ( คราวนี้ พวกเรา 12 คนแหน่ะ ) ยิ่งทำให้สนุกและมีความรู้สึกดีๆๆ มากมายยิ่งกว่านี้นะ

พบกันในคราวต่อไปนะคะ
ไก่

ป.ล. จากใจของไก่ ( เห็นก้อยมี...ก้ออยากเขียนถึงบ้างนะ )

ยิ่งนานวันไป ...ยิ่งรู้สึกถึงความรักความผูกพันธ์ที่พวกเราเคยมีให้แก่กัน
สำหรับวันนี้....ความรู้สึกที่ไก่มีต่อเพื่อนๆ ...

ก้อย....ยังคงความร่าเริงเสมอ เก่งเกินคาดเลย... แม้มีปัญหาต่างๆ แต่กลับเพิ่มความเข้มแข้งให้ก้อยมากขึ้น
(เดี๋ยวทุกอย่างจะผ่านไปและดีขึ้นเองนะตามกาลเวลา )
กล้วย....ช่างเหมาะสมกับ อาจารย์ รศ.ดร. เลยล่ะ ตั้งแต่เรียนก็เปรียบกับเป็นอาจารย์ให้เพื่อนๆอยู่แล้ว
กล้วยเสมอต้นเสมอปลายมากเลย น่ารัก เรียบร้อย เสียงเบา ขนาดนอนห้องเดียวกันยังแทบไม่รู้สึกเลยนะว่ามีกล้วยอยู่ด้วย ( คิดว่านอนคนเดียว )
คม....แม้ไม่ค่อยคุย แต่รู้สึกได้เลยว่า คิดถึงเพื่อนมากเลย เพราะคมเป็นคนแรกที่ comfirm กลับมา ( แต่เสียดายที่มาถึงช้ามากแถมกลับเร็ว จนแทบไม่ได้คุยกันเลย )
จิ๋ม... เป็นผู้ที่กว้างขวางที่สุดเลย ถ้าต้องการรู้ความเคลื่อนไหวของเพื่อนในรุ่น ต้องถามที่จิ๋ม (เป็นนักประสานงานจริงๆ ) แถมจิ๋มจะมีความเป็นห่วงเป็นใยให้แก่เพื่อนเสมอ
เจะ...บุคคลที่คาดไม่ถึง...หล่อขึ้นมากๆๆๆ แต่ยังคงนิสัยเช่นเดิม เป็นต้นว่า เจ้าชู้นิดๆ....เพื่อจะได้มีภรรยาครบ 4 ใช่มั้ย ค่ะ ..(ล้อเล่นนะ...)จริงๆ เป็นคนช่างชม โดยเฉพาะชมผู้หญิง ให้เราสบายใจ ( แม้รู้ว่าตามมารยาท..) คุยสนุกจัง มีความรู้กว้างขวางมาก ทั้ง ทางการเมือง(ชายแดนภาคใต้) ศาสนา(พุธและอิสลาม) การจัดการในครอบครัว ยกเว้นเรื่องงานที่ไม่มีการพูดถึงเลยนะ...
นก...ดูอิ่มเอิบสดใสกว่าเมื่อก่อนอีกนะ ทำให้เพื่อนอิจฉามากเลย...เพราะควงหนุ่มน้อย(กว่า) มาด้วย ดูเหมือนเธอมาฮันนีมูนจังเลย แต่ช่วงถาม-ตอบ ก็ยังคงมีหลักการเช่นเดิม จนเปี๊ยกหาที่ลงไม่ได้..
เน้ย...หัวเราะได้มันส์มาก( ถ้าไม่มีเน้ยบรรยากาศจะไม่ออกรส และสนุกเช่นนี้ ) ช่างซัก-ถามจริงๆ... เวลาอยู่ใกล้เน้ยจะคิดถึงบรรยากาศเดิมๆเสมอ (ส้มตำลาว) แต่เบื้องหลังความสนุกสนาน เน้ยซ่อนความเป็นแม่ที่เด็ดเดี่ยวและรักลูกมาก..นับถือค่ะ...
ปุ้ย....ดูสดใสกว่าที่เห็นครั้งก่อนมากเลย (อาจเพราะพาแม่ไปวัด ก่อนมาเจอพวกเรา) ปุ้ยสวยน่ารักเสมอ เสียงปุ้ยทำให้ทุกคนต้องใจอ่อน...อยากให้ปุ้ยมีความสุขมากๆตลอดไปนะจ้ะ ( อดีตผ่านไปแล้ว ... จะมีเฉพาะปัจจุบันกับอนาคตที่สวยงามรอให้ก้าวไปหา )
ป๋อ....เป็นขวัญใจของเพื่อนๆเสมอ ขาดป๋องานจะไม่มีทางสมบูรณ์แบบแน่นอน แถมเป็นคนยอมรับภาระ...( เช่น การเป็นประธานรุ่น ) ...ป๋อดูเป็นคน 2 บุคลิกนะ ช่วงสนุกก็เต็มที่จริงๆ , ช่วงพูดถึงครอบครัว แลดูจริงจัง แถมเป็นคนตรงๆ ถามคำถามติด เรท R ได้ไม่เก้อเขิน... คุณแน่มากจ้ะ....
เปี๊ยก....เป็นหนุ่มโสดคนเดียวของรุ่นที่ยังมีหวัง (ไม่หวังในอ้นและพระปุ้ยแล้วล่ะ) แต่ลื่นเป็นปลาไหลจริงๆ ไม่ว่าเพื่อนจะถามอย่างไร ก็ไม่ตอบเข้าทางซักที ( เพื่อนๆไม่อยากจะคอยลุ้นแล้วนะ ) อย่าเป็นเจ้าบ่าวที่กลัวฝนนะจ้ะ...( ถึงแม้จะเปียกแต่ ฝนนั้นเย็นฉ่ำด้วยนะ ...)
เหน่ง....เป็นสาวมั่นจริงๆ....เจ้า project ฟังเรื่องราวเหน่งทั้งชีวิตคู่ หรือการทำงาน ดูเหมือนนิยายจริงๆ แต่เป็นนิยายที่ happy ending ดีใจด้วยค่ะกับความสุขของเพื่อน คาดว่าอนาคตต้องก้าวหน้าสดใสยิ่งกว่านี้อีกนะ....เพราะเป็นคนทำงานเกิน 100 จริงๆ


จดหมายจากก้อย
พวกเราชาวเภสัชรุ่น4 สถานที่ ชะอำสวีทโฮทรีสอรท์ 16 มกราคม 2553

ชื่อทัวร์ ทัวร์นรกสวรรค์ (ขอไม่ขยายความเพราะรู้กันเฉพาะคนที่ไปเท่านั้นเพราะมันรับรู้ได้จากจิตวิญญาณโปรดทำเสียงแบบอาจารย์เฉลิมชัย)


เริ่มการพบปะ 13.00 ไม่มีใครมา
14.00 เจะอาแซมาคนแรก จากนั้นเลยมอบรางวัลผู้มาท่านแรกด้วยอาหารกลางวันกับเจ้าภาพ
แอบไม่บอกนะเนี่ยะเมนูที่สั่งสเต็กหมู บังเอิญเป็นเจะ เลยต้องนั่งดูเจ้าภาพกับลูกสาวเจ้าภาพกิน เจาะอาแซต้องกินสลัดที่อยู่ข้างๆสเต็กแทน5555
จากนั้นเพื่อนทยอยมา พอสมาชิกมา การสนทนายิ่งสนุกสนาน เข้มข้น คนที่ทยอยมาก้อมี เหน่งและครอบครัวรวม3คน/ ไก่ / ป๋อและภรรยา / จิ๋มและสามี / กล้วย / เน้ยและลูกและคนติดตาม / นกและสามี ระหว่างรออาหารเย็น เน้ยไปหาส้มตำชายหาดด้วยตัวเอง โดยกำกับการตำและการทำทุกขั้นตอนจนล่ำลือไปทั่วหาดแล้วตอนนี้
ระหว่างจกส้มตำอย่างสนุก อ้นโฟนอินเข้ามาว้าว,,,อ้นเพื่อนผู้เข้าสู่วงการบันเทิงคนแรกของรุ่นโฟนอินเข้าทำเอาสาววๆกริ๊ดแย่งกันคุย จนป๋อกับกล้วยต้องช่วยกันเปิดลำโพงเพื่อความยุติธรรมกับแฟนเพลง แต่อุปสรรคย่อมมีป๋อปล้ำกับโทรศัพท์พักใหญ่เลยทำให้รู้ว่าทำไมเค้าถึงพัฒนาโทรศัพย์รุ่นแล้วรุ่นเล่า เพราะมีพวกเข้าใจยากอยู่แถวนี้นี่เอง ท้ายสุด คุณอ้นเห็นว่าไม่ได้การ จึงบอกว่าช่วงกลางคืนพร้อมหน้าพร้อมตากันเมื่อไหร่ จะ on M มายังเพื่อนๆ จะได้คุยทั่วถึง แต่ขอโทษนะคะ....เราตอบไปว่า...on M ไม่เป็นคะ ( ขนาดเปิดลำโพงมือถือยังไม่เป็นเลยนะ...ยังคาดหวังจะ M อีกหรือนี่ ....ฉลาดจริงๆนะ...พวกเรา )
จากนั้นเป็นเวลาเย็น เย้ๆๆๆ พวกเรารวมกันไปร้านอาหาร "ครัวเม็ดทราย" ก้อยเลือกร้านที่ออกแนวโรแมนติคโดยดูจากชื่ออิอิ... เพราะเห็นพวกเราต้องสถานที่แนวนี้ถึงจะเหมาะสมกับฐานะอย่างพวกเรา ปรากฎว่าโรแมนติคหน่ะเฉพาะชื่อ แฮ่ฯ

บรรยากาศภายในร้านมีโต๊ะเก้าอี้เยอะมาก ร้านติดทะเลวิวทะเลมีเด็กหนุ่มๆมาเตะบอลอวดซิกแพค แต่พึงระวังบอลอาจลงจานอาหารของท่าน ทางร้านเตือนให้ดูแลจานอาหารของท่านให้ดีอย่ามองหนุ่มมาก และระหว่างทานจะมีบุญมาให้ท่านได้ทำเป็นระยะ

ตั้งแต่ทำบุญส่งเด็กเรียนแลกกับถั่วและผลไม้ สงเคราะห์คนชรา เด็กกำพร้า ทำแล้วได้ขึ้นสวรรค์(อย่าลืมชื่อทัวร์บอกแต่ต้นแล้วไงอิอิ) โต๊ะข้างๆที่ติดเรา ก้อส่งเสียงแจมเป็นระยะ ดีตรงที่ถ้าเราเบื่อโต๊ะเรา ก็ไปแจมโต๊ะอื่นได้เลยเพราะแอบฟังมันมานาน แจมได้เลยฮ่าฮ่า ....มิน่า มีพวกเราบางคน หายเป็นช่วงๆคาดว่าไปแจม แต่แปลกมากพวกเราคุยกันอย่างมีความสุขมากกหัวเราะกันแซวกัน สุดารัตน์โฟนอินเข้ามาจาก NY (พวกเราคาดว่าต้องมาจาก...หนองใหญ่)(รัตน์เธอหลอกพวกเราไม่ได้นะโทรฯเดี๋ยวนี้มันบอกที่อยู่ได้)ทุกคนก้อจะแย่งกันคุยหรอก แต่มือไม่ว่างกันเลย เพราะกำลังแคะ แกะ ล้วง เนื้อปูเผาอันหวานฉ่ำและกุ้งเผาตัวใหญ่ เนื้อแน่นแสนหวาน จิ้มกับน้ำจิ้ม seafood อร่อยจนต้องโยนโทรศัพท์กันไปมา (เปิดเสียงลำโพงก็เบามาก เพราะพวกเราและบรรยากาศเสียงดังมากกว่าอีกนะ ฮิ ฮิ )
นอกจากนี้ก็ยังมีคุณปุ๊แพร่ โฟนอินมาคุยอีกด้วยนะ ฝากความคิดถึงมายังเพื่อนทุกคนเลยล่ะ.... และท้านสุดก้อคือ คุณระเนตร ศิลปินของรุ่นเรา โฟนอินมาอีกค่ะ...บอกว่ามาไม่ได้จริงๆ เพราะกิจการดีมากมีคอนเสริตทุกวัน ถ้าจะเจอเธอได้ ต้องเป็นช่วงหน้าฝนเท่านั้นนะคะ...( สงสัยเป็นเจ้าสาวที่กลัวฝนหรือปล่าวเอ่ย...) แต่อย่างไรก็ขอขอบคุณทั้ง 3 ท่านนะคะ ถึงแม้มาไม่ได้ ก็ช่วยส่งเสียงมาแจมกันบ้าง...

สรุปแล้วมื้อนี้เป็นมื้อที่อร่อยยจังเลย... บรรยากาศที่พวกเราอยู่ด้วยกันทำให้สถานที่นั้นเหมือนสวรรค์ไปเลย(ตามชื่อทัวร์)ลืมรอบข้างไปเลยมีแต่พวกเราเท่านั้น ...ทำให้ได้เรียนรู้ว่าสถานที่ไม่สำคัญเท่ากับคนที่อยู่ด้วยหรอกว้าวว
พวกเรารับประทานอาหารจนเกือบหมดปรากฎว่าบุคคลที่เรารอก็เดินทางมาถึง พวกเขาคือ เปี๊ยก คม และปุ้ยสาว พวกเราจัดเรียงอาหารใหม่อิอิแต่อร่อยเท่าเดิม ต้อนรับเพื่อน ปุ้ยนำหน้ามาสวยเหมือนเดิม (อายุปูนนี้สวยเท่าเดิมถือว่าสุดยอดดด ก้อยนี่ regression สมการถดถอยเฉพาะความสวย ) แต่เปี๊ยกซีเธอทำให้สาวๆเสียเซ้วไปเลย ก็เปี๊ยกเดินมากะคม แต่พอจะถึงโต๊ะเท่านั้นแหละมันเลี้ยวไปหาอีกโต๊ะ จนพวกเราต้องใช้เสียงเรียก คมไหวตัวทันคว้าคอเปี๊ยก
ให้เดินไม่หลง ตรงมาที่พวกเราเลย (ไหนพวกเราว่าหน้าตาเราเหมือนเดิมกันทุกคนเลย ทำไมเปี๊ยกจำไม่ได้ฮึ )และแล้วก้อครบทีมคุยต่ออย่างสนุกสนาน...ทำบุญไปด้วยเป็นระยะๆ

และก้อมาถึงช่วงสำคัญไฮไลท์ของงานคือการเลือกประธานคนต่อไป มีการdiscussอย่างกว้างขวางแย่งกันรับหน้าที่ ...น่าปลาบปลื้มจริงๆๆ (โปรดใช้จิตวิญญาณในการอ่าน) จนที่สุดป๋อ ใช้ไวน์เป็นตัวนำทางคว้าตำแหน่งประธานไปครองอย่างหวุดหวิด (ท่ามกลางความระทึกขวัญของจิ๋ม)

กล้วยบอกว่าปีหน้าจะรับเป็นให้ และสถานที่ที่เจอคราวหน้าจะแจ้งให้ทราบทีหลัง อุบไว้ก่อนประมาณตุลาคมอย่าลืมติดตาม

จากนั้นพวกเรามาประชุมคุยกันต่อหน้าที่พัก ....การคุยมี2แนวทาง.....แบบขึ้นสวรรค์เดี๋ยวลงนรก....ขึ้นๆๆลงๆอยู่แบบนี้ทุกคนแลกเปลี่ยนเรื่องราวความคิดเห็น (แต่รายละเอียดบอกไม่ได้ ติดเรท18ปีขึ้นไปเอ้ยไม่ใช่)ที่บอกไม่ได้เพราะพวกเราคุยแนวจิตวิญญาณกันใช้ความรู้สึกล้วนๆ เช่น อิทธิบาท 4 อริยสัจ 4 จริต6 พุทธัง ประมาณนี้ เจะอาแซแกนนำแดนใต้คอยพูด / ป๋อหน่มอิสานคอยประกบไม่ให้หลงประเด็น / คมกริชแกนนำทางเหนือคุมเชิงไม่พูดขอเก็บข้อมูลอย่างเดียว / เน้ยผู้ดำเนินการซักถามถามจริงๆๆ / เหน่งคุมเชิงที่บันได...คือการคุยครั้งนี้มันมีชั้นวรรณะไง / ปุ้ยไม่คุยมากสูบเบียร์ไปประมาณ4-6ขวดแบบเงียบๆแต่น่ารักไม่มีใครรู้ไงน่าร้ากก / เปี๊ยก กับนกขับเคี่ยวกับคำถามเดียวที่นกถามแล้วเปี๊ยกตอบไม่ได้เหลือเชื่อ / ป๋อก็ถามเน้ยแล้วตอบไม่เคลียร์เช่นกัน
สรุปแล้วพวกเราคุยกันหรือเมากันหมดเนี่ยะ จิตวิญญาณๆๆๆ ตี1หมดแรง เพราะท้องเสียเอ้ย ไม่ใช่เดินทางไกลแยกย้ายกันไปนอน อย่างมีความสุขฮา


ตอนเช้าทุกคนกลับบ้าน โดยเพื่อนบางคนบอกเจ้าภาพว่า ไม่เป็นไรหรอกสนุกดีเพื่อนให้อภัยก้อยหมดแล้วฮา

ทุกคน กลับอย่างปลอดภัย ก้อยเห็นใจเพื่อนมากเลยกับทัวร์ของก้อยต้องเข้าใจนะจิตวิญญาณล้วนๆไม่เน้นที่เที่ยวก็ไปเที่ยวสวรรค์บ้าวนรกบ้าง

แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วนะ


ปล จากใจ เจ้าภาพถึงเพื่อนแต่ละคนเรียงตามความสูงนะอย่าคิดมาก

Create Date : 21 มกราคม 2553		2 comments
Last Update : 21 มกราคม 2553 7:18:32 น.
Counter : 1436 Pageviews.
Share Tweet