มาทักทายเพื่อนใหม่ค่ะ ยินดีที่รู้จักนะคะ

ยินดีที่รู้จักเช่นกันน่ะครับ

สัมมนาไม่ใช่การแปล paper นะคุณ คุณเรียน major อะไรเอ่ย ถ้าคุณเข้าพูดสัมมนาที่มีดิฉันนั่งฟังคุณคงโดนถามเละแน่นอน

การอ่าน paper ในสัมมนาคือคุณต้องอยากรู้เรื่องนั้นจริงๆ แล้วก็ศึกษาค้นคว้าด้วยความอยากรู้ อ่านด้วยความเร้าใจว่าเค้าทำอะไรไปแล้วบ้าง บางที่ต้องหยุดหา paper ใหม่ แล้วมาสรุปดีๆซิ มันมี paper ไหนเป็น paper มั่งเนี่ย

ไม่ใชว่า เผอิญอ่านเรื่องนี้แล้วเข้าใจง่ายกว่า paper อื่นๆก็เลยเลือก paper นี้มาอ่าน คุณคิดเหมือนนักศึกษาไทยทั่วๆไปเลย มันแย่อะไรนักหนาถ้าจะอ่านหนังสือหรือทำงานมากกว่าสัปดาห์ละหกสิบถึงแปดสิบชั่วโมง

ถ้าคุณรู้สึกอย่างนั้น คุณไม่ควรเรียนแล้ว ทรมานเปล่าๆ
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ คุณควรรู้สึกว่าเวลามีน้อยไปที่จะเรียนรู้ แล้วความอยากเรียนรู้เป็นสิ่งที่ทำให้คุณมาเรียนระดับบัณฑิต ไม่ใช่ตัวใบปริญญา

อย่าตกใจที่มีอาจารย์มาอ่าน blog นะคุณ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ

มันไม่ทรมานหรอกครับ ผมเรียนเพราะอยากเรียน แต่ที่ทรมานเพราะต้องทำงานด้วยแล้วที่เรียนมันไกลกับผมมากเกินไป แค่นั้นแหละ เลยอยากหาที่ระบาย



ตามหลักสัมมา 1 ที่ผมทำคือการเรียบเรียง paper จากสิ่งที่ผมอยากจะทำอ่ะถูกแล้วครับ แต่ผมไม่เก่งภาษาอังกฤษ เพราะผมแปลไม่ดีมากเลย โดนอาจารย์ให้แก้ เป็น 10 รอบ เลยเขียนมาบ่นน่ะครับ แต่บ่นยังไงงานก็ต้องเสร็จ เพราะผมชอบ และรักที่จะทำ ตอนนี้ผมก็พยายามอ่านภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้นอ่าน reference จากpaper เพิ่มขึ้น แต่ผมไม่จำเป็นต้องทำงานหรืออ่านหนังสือถึง 60-80 ชั่วโมงก็ได้เพื่อที่จะรู้เรื่องเรื่องหนึ่งอย่างจริงจัง เวลาของผมแค่นี้แต่ใช่ให้คุ้มค่าผมว่ามันพอแล้วกับการศึกษา+ทำงานน่ะครับ คือไม่เกิน 60 ชั่วโมงแน่นอน


น่ะครับ ผมเรียนสาขาเดิมอ่ะครับ เกี่ยวกับสื่อสาร ขอบคุณน่ะครับ คุณพี่หมูน้อย ที่ให้คำแนะนำผม

อีกอย่างน่ะครับ ผมศึกษามาเต็มที่ แล้วพยายามตอบคำถาม ถ้าคำถามนั้นเป็นคำถามที่อยากรู้น่ะครับ ไม่ใช่ถามเพราะจับผิด หรือหาว่าตรงนี้พูดผิด เพราะ ผมก็เป็นคนคนหนึ่งซื่งก็ไม่ได้เก่งอาไร แต่ก็พยายามแล้ว ผมจึงไม่กลัวว่าจะโดนถามเยอะแค่ไหน ถ้าสิ่งที่ถามนั้นทำให้ความรู้เพิ่มขี้นจิงจิง .....