นิทานเรื่องสั้น โดยท่านพุทธทาส เรื่องหลวงพ่อกับเณรจ้อย
ปีนั้นเป็นปีแรกที่วัฒนธรรม การแจกความสุขปีใหม่ระบาดเข้าไปในเขตวัด
หลวงพ่อ ตะโกนส่งความสุขปีใหม่ ให้แก่ เณรจ้อย ลูกศิษย์ก้นกุฎิเสียงลั่น ในเช้าตรู่ของวันขึ้นปีใหม่
และได้กล่าวคำสวัสดีปีใหม่แก่คนทุกคน ที่เราพบหน้ากันในวันนั้น ทั้งพระทั้งเณรและ ทายก ทายิกา ทั่วไปหมด
เณรจ้อยเข้าไปถามท่าน ในตอนสายว่าหลวงพ่อมีเรื่องที่ต้องปวดเศียรเวียนเกล้าตลอดทั้งวัน แล้วหลวงพ่อจะเอาความสุขที่ไหนมาแจกให้แก่พวกเขา ที่พูดนั้น เป็นการกล่าวด้วยใจจริง หรือว่า พูดเล่นๆ
"ฉันพูดตามธรรมเนียม" หลวงพ่อตอบ
เณรจ้อย เกิดสงสัยขึ้นมาเป็นกำลังว่า นี่มันธรรมเนียมของพุทธบริษัท หรือ ธรรมเนียมของใคร?
เราไม่เคยพบในบาลีว่ามีธรรมเนียมอย่างนี้ ในครั้งพุทธกาล
ทั้งยังขัดต่อ หลักของพระพุทธองค์ที่ว่า ทุกคนมีกรรมเป็นของตัว เขาต้องทำกรรมตามที่เขาปรารถนาเอาด้วยตัวเอง
สัตว์ เช่นอ้ายตูบได้รับความสุขปีใหม่ น้อยไปกว่าคน ที่ต้องเสียเงินค่าบัตรส่งความสุขกันปีละมากๆ ดังนั้นหรือ?
"วัฒนธรรมแจกความสุข" นี้เหมาะสำหรับพุทธบริษัทหรือเปล่า?
หลวงพ่อท่านว่า "สวัสดีปีใหม่-เจ้าจ้อย!" ดังนี้ ท่านหมายความว่าอย่างไร?
นิทานสอนใจ นิทานเรื่องสั้น
คัดจากหนังสือ นิทานเซ็น มหรสพทางวิญญาณเพื่อจริยธรรม เรื่องสั้น เล่าโดย.. ท่านพุทธทาสภิกขุ แห่งสวนโมกขพลาราม ณ หอประชุมคุรุสภา พุทธศักราช ๒๕๐๕ พิมพ์โดย ธรรมสภา
ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สิริสวัสดิ์จันทรวาร เปรมปรีดิ์มานรมณีย์นะคะ
Create Date : 16 พฤษภาคม 2554 |
|
0 comments |
Last Update : 16 พฤษภาคม 2554 10:25:19 น. |
Counter : 1355 Pageviews. |
|
|
|