[เขียนเมื่อ 21 ต.ค. 2552]

เดินเล่นชายหาดกันนิดหน่อยตรงตังเกซีฟู๊ดเพราะแดดจัดมากแล้วก็ไป สวนสัตว์ภูเก็ต กันโลด
ค่าเข้าชม 80 บาท ถูกมากๆ ด้านในเก่าๆนิดนึงแต่ร่มรื่นดีค่ะเดินไปเห็นเสือโอ้วว...ตัวใหญ่มากกกกกกก
แต่รีบเดินไปดูการแสดงช้าง เลยไม่ได้ถ่ายรูปอีกอย่าง ไม่กล้าด้วยอ่ะ กลัวโดนกัด
พี่แมนบอกว่า..ใครจะกล้า ดูคนดูแลเสือสิแขนขาดไปข้างนุงแร้ว จ๊ากก...ช่างสังเกตจริ๊ง เจ้าประคู๊นนนน

ถึงการแสดงช้างงง..โทรฟี่ก็ทำตัวเหมือนมาคนเดียวโชว์พาวฯว่าหนูโตแล้วอย่างเป็นทางการโดยการนั่งห่างพ่อแม่

พ่อแม่เถิบไปนั่งใกล้ โทรฟี่ก็เถิบออกห่าง ระยะประมาณ 2 เมตรกั่กๆจนคนมองว่า ใครมาทิ้งเด็กคนนี้เอาไว้หว่า

ซักพักคนมาแยะ เลยต้องไปคว้าตัวมานั่งตักกันเพราะกลัวจะมีใครฉุดไปเป็นลูกบอลให้ช้างเตะซะก่อน 55

การแสดงสนุกดี แต่โทรฟี่ร้อน หัวเราะน้อยๆเป็นระยะๆแต่หน้าตาดูออกเลยว่า ร้อนมากไม่ไหวแล้วแม่

ออกจากโชว์ช้างก็ไปเดินเล่นรอบๆสวนสัตว์มีอีก 2 โชว์ที่เหลือแต่เราไม่ดู..กลัวร้อน..แฮ่...!

ที่นี่มี Aquarium เก่าๆ น้ำขุ่นๆ สงสารสัตว์บางตัวอ่ะแต่เราก็ไม่รู้ว่ามานโอกะเค้าหรือเปล่าเนอะสภาพอย่างนี้
มานอาจจะโอก็ด่ะ ... เราคิดมากเอ ... แฮ่....!!

โทรฟี่ร่ำๆ อยากให้อาหารปลามาตั้งแต่หน้า Aquarium แล้วเพราะด้านหน้ามีปลาคาร์ฟตัวโตว่ายกันไปมา

พอเดินไปซักพัก เห็นเค้าขายอาหารปลาอยู่ริมทางโทรฟี่ก็ตรงดิ่ง บอกคนขายว่า

...อาหารปลาค่า...

เจี๊ยก..แม่ยังงงอยู่เลยว่าโทรฟี่พูดอะไรกับคนขายเพราะเดินตามมองเค้าอยู่ด้านหลัง

เลยถามคนขายว่าน้องว่าอะไรเหรอคะคนขายบอกว่า น้องพูดว่า อาหารปลาค่าฟีฟี่ก็หันมาบอกว่า .. หมี่มี๊จ่ายตังค์

=_=’

วนไปให้อาหารปลา เดินจนถึงกรงนกกรงสุดท้ายนกพูดว่า..ขอบคุณค่ะ..หรือปร่ะ(ฟังไม่ถนัด)

แต่ป่าป๊ากระเจิงไปแร้น..เพราะกลัวนกยิ่งมีเสียงพูด ฮียิ่งสยอง กร๊ากกก ถึงปากทางออก เด็กน้อยของเราก็พูดคำเดิม

“ไม่กลับบ้านหน๊า”

น่าจ๊งจ๊านจริงๆเยย....นึกถึงตอนเด็กๆช่วงเวลาแห่งความสนุกนี่มันหมดเร็วโพดๆ

ออกจากสวนสัตว์ก็แวะไปแหลมพรหมเทพกันต่อแล้วก็จะพาโทรฟี่ไปเล่นทราย เดินเล่นน้ำทะเลที่หาดในหานกัน

ถึงแหลมพรหมเทพราวๆ 5 โมงกว่าๆพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน โทรฟี่ก็ลัลล้ามากกก

คนก็เยอะแยะยั้วเยี้ย แต่ลมเย็น ที่กว้างโทรฟี่วิ่งเล่นไม่เหนื่อยเลยแล้ว...ชีจะลงไปถ่ายตรงหน้าผา ป่าป๊าเลยพาไป

พระอาทิตย์ยังไม่ทันตก ก็มาหาที่ซื้อน้ำมะพร้าวให้โทรฟี่กันมีคนถือดูดปรู๊ดๆ โทรฟี่เห็นเข้าก็

“น้ำมะพร้าวว..จะกินน้ำมะพร้าวววว”

โทรฟี่เป็นเด็กชอบทานน้ำมะพร้าวมากเหมือนแม่เล้ยทีนี้ก็เลยได้กินน้ำมะพร้าวสุดเลิฟ ทั้งแม่ลูก
โอ้ว..อร่อยมากกกก เย็นเจี๊ยบ ไม่หวานแบบ Fake Fake ดั่ว

ขับมาเรื่อยๆตรง จุดชมวิวกังหันลม (ชื่ออาราย) คนแยะมากไม่มีที่จอดเลยตรงดิ่งไปหาดในหานกันเลยดีกว่า

ป่าป๊าชอบหาดนี้อยากให้ลูกเล่นที่นี่ เพราะคนไม่พลุกพร่านมากด้วยโทรฟี่ไม่กลัวทรายเลย ถอดรองเท้าเดินเฉิบๆ

หยิบหอยมาตักทรายเล่น อุ๋มก็พาเค้าลงไปในน้ำทะเลตอนแรกมีไม่กล้าบ้าง แต่พอแม่ลงไปด้วยโทรฟี่สู้ตาย

เล่นกันจนฟ้ามืดเกือบทุ่มนุงก็กลับไปที่พักกัน

วันนี้ยังอิ่มกับอาหารทะเลมื้อหย่ายตอนบ่ายๆอยู่เลยอุ๋มกินไม่ลงแล้ว พี่แมนก็ไม่ลงแล้ว

แพลนอาหารเย็นเลยระงับลงดีกว่า(ร้านนายดำซักอย่างที่เป็นร้านประจำของพระเทพ ไม่ก็โกอ่าง)

แต่เด็กน้อยก็ยังต้องกินข้าว ก็เลยไปซื้อข้าวต้มกุ้งใกล้ๆโรงแรมให้โทรฟี่กิน

โทรฟี่กินเอากินเอา อยากบอกว่าลองกิน..อร่อยมากกกกกก

ปลาเก๋า..ที่ลืมกินก็แกะออกมาให้โทรฟี่กินเรียบ...ไม่ใช่น้อยๆเลย

หนังท้องตึง หนังตาหย่อน แถมปล่อยพลังไปหมดเปลือกโทรฟี่ก็หลับคร่อกไปเรียบร้อยอย่างง่ายดาย

ดีจังหลับเร็วโพด...พรุ่งนี้จะวันสุดท้ายที่อยู่ภูเก็ตแล้วเด็กน้อยของเรายัง still มีคำติดปากคำเดิม

“ไม่กลับบ้านหน๊า”

กั่กๆๆๆๆ

Create Date : 19 กันยายน 2554
Last Update : 20 กันยายน 2554 9:45:00 น.		0 comments
Counter : 644 Pageviews.
Share Tweet