มิถุนายน 2556

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
29
30
 
 
พื้นที่เล็กๆ ที่พอจะระบายได้
แต่ก่อนเคยคิดว่าการที่อยู่คนเดียว มันสบาย ไม่ต้องมีใครมาวุ่ยวาย อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องรอฟังคำสั่ง หรือคำอนุญาตจากใคร

การที่ได้มาเรียน มาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เพียงคนเดียว ไกลบ้าน ไกลญาติ ทำให้เราได้เติบโตขึ้นอย่างที่เราได้ตั้งใจ ได้หวังไว้ เหมือนนกที่บินออกจากรัง

แต่เมื่อนกมันบินไกลเกินไป บินอยู่ตัวเดียว เจอพายุ เจอลมแรงๆ เพียงปีกเล็กๆคู่นี้ ไม่อาจจะต้านลมพายุ และความโหดร้ายของโลกภายนอกได้ลำพัง ..

นกตัวนี้เริ่มรู้สึกถึงความเดียวดาย รังที่อบอุ่น ที่เคยจากมาทำให้มันรู้สึกว่า ตัวมันไม่อาจจะอยู่ตัวเดียวได้ มันยังต้องการความรักความอบอุ่น

เจ้านกอวดเก่ง ช่างน่าสงสาร



Create Date : 25 มิถุนายน 2556
Last Update : 25 มิถุนายน 2556 0:51:26 น.
Counter : 817 Pageviews.

1 comments
  
ภูผาที่ว่าแข็งแกร่งเมื่อโดนลมทุกวันก็ยังกร่อนได้
นับภาษาอะไรกับใจเราที่เป็นเพียงก้อนเนื้อที่บรรจุความรู้สึก
โดย: Don't try this at home. วันที่: 26 มิถุนายน 2556 เวลา:15:51:23 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Frimaire
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



คนเราไม่เหมือนกัน
แม้ว่าจะมีคนมากมายที่หน้าเหมือนกัน
แต่นั่นก็ไม่อาจแทนตัว "เรา" ได้