++ ถ้าจริงใจมันยากนัก ก็อย่ารักกันเลย ++
|
|||||||||||||
ลาก่อนสารนิพนธ์ ชีวิตนักศึกษาตัวกลมๆ มาจนถึงช่วงสุดท้ายแล้ว ปีนี้เราแก่ที่สุดในคณะแล้ว เกริ่นก่อน หลักสูตรของคณะเรากำหนดให้นศ.ทุกคนต้องทำสารนิพนธ์หรือสัมมนาคนละ 1 เรื่อง เทอมต้นให้ทุกคนส่งโครงร่างหัวข้อที่สนใจให้กับอาจารย์ ก่อนปิดเทอมจะประกาศให้รู้ว่ามีใครได้ทำสารนิพนธ์บ้าง คนที่ส่งเรื่องทำสารนิพนธ์แต่ไม่ผ่านก็ต้องไปทำสัมมนาแทน เราส่งหัวข้อและโครงร่างให้อาจารย์ที่รับผิดชอบเรียบร้อย อาจารย์บอกว่าหัวข้อของเราน่าสนใจ ถ้าเราอยากทำเรื่องนี้จริงๆ จะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาให้ การที่พูดยังงี้เหมือนเป็นเครื่องยืนยันว่าได้ทำแน่ๆ แต่พอประกาศออกมา อาจารย์กลับไม่เลือกงานของเรา ปล่อยเรากระเด็นไปเข้ากลุ่มสารนิพนธ์ ทันทีที่รู้ คำพูดที่ให้ความหวังก็ดังขึ้นมาตลอด "ถ้าเราตอบคำถามนี้ได้ครูจะให้ทำสารนิพนธ์" "หัวข้อของเราน่าสนใจมากนะ" "ครูยินดีจะเป็นที่ปรึกษาให้" ถ้าอาจารย์จะไม่เลือก จะพูดแบบนั้นทำไม ถ้าอาจารย์ไม่เคยให้ความหวังเราจะเจ็บขนาดนี้มั้ย เราเข้าใจว่ามันเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ มันเป็นมติของคณะ แต่เราไม่เข้าใจว่าอาจารย์บอกเราแบบนั้นเพื่ออะไร ให้เรามีความหวัง หวังไว้สูง พอผิดหวังทีแทบจะไม่เป็นอันอ่านหนังสือสอบ ยิ่งหวังสูง ยิ่งเจ็บหนักสินะ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าคาดหวังกับจิตใจของคนอันสิ่งที่ไม่แน่นอน
|
januar_t
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดีค่า ชื่อเจนนะคะ ยินดีที่ได้รูจักเพื่อนๆทุกคนค่ะ บล๊อคของเราบางวันอาจมีเรื่องสนุก เรื่องเศร้า หรือเรื่องราวความรักที่ผ่านมาของเรา บางเรื่องอาจทำให้คุณไม่ชอบ ไม่พอใจ หรือไม่เห็นด้วย เราก็ไม่ว่าอะไรนะคะ เพราะคนเราไม่มีใครที่คิดเหมือนกันอยู่แล้ว ทุกคนมีสิทธิ มีความคิดเป็นของตัวเอง แต่แค่ทุกคนเข้ามาอ่าน มาแสดงความคิดเห็น เราก็ดีใจแล้วหล่ะ Group Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
