เคยค่ะ ไปเที่ยวนิวซีแลนด์มา และตกหลุมรักธรรมชาติอันสวยงาม อยากย้ายถิ่นฐานไปอยู่ถาวรเลย แต่ทำไม่ได้

ปอป้าขอกราบขอบพระคุณในน้ำใจไมตรีที่มอบให้ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ไม่ว่าจะเป็นเวลาที่เจ็บป่วย และที่สำคัญในเวลาที่สูญเสียลูกชายอันเป็นที่รัก

ความปรารถนาดีและกำลังใจจากทุกท่านจะดำรงอยู่ในหัวใจของปอป้าตลอดไป...ค่ะ

วันนี้ ปอป้าพาพ่อนาคกับลูกสาว (แม่พราหมณี)
มากราบขอบพระคุณในทุกกำลังใจที่มีให้กับครอบครัวของเรา...นะคะ

หลวงพ่อจะสึกวันที่ ๒๗ นี้ และอยู่รักษาศึลแปดต่ออีก ๓ วัน

ขอบุญกุศลทั้งหลายที่หลวงพ่อตั้งใจเพียรปฏิบัติตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือน
จงอำนวยผลให้เพื่อนบล๊อกเพื่อนเฟสทุกท่านประสบแต่สิ่งที่ดีงาม
มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุข ความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมตลอดไป...ค่ะ

สวัสดีค่ะ

ระยะนี้ปอป้าเจอมรสุมชีวิตหลายอย่าง
เสร็จจากงานศพลูกได้หนึ่งเดือน คิดว่าจะได้พักผ่อนเสียที
แต่คุณแม่ก็ต้องมาผ่าตัดตาด่วน ไม่อย่างนั้นตาจะบอด

เหนื่อยแค่ไหนก็ยังสู้ได้อยู่ค่ะ เพราะกำลังใจมากมายจากเพื่อนทุกคน
ที่สำคัญอาศัยพระธรรมคอยประคับประคองจิตใจตลอดมา
โชคดีที่ได้เห็นได้รู้พระธรรมมาก่อนที่จะเห็นทุกข์
พอทุกข์จริงทั้งหลายประดังเข้ามาก็เลยรับมือไหว

ขอให้ทุกท่านหาโอกาสศึกษาพระธรรมไว้บ้าง
เพราะเมื่อถึงเวลาที่ทุกข์มาเยือน เราจะได้มีสติรับมือกับทุกข์นั้นได้
ทุกสิ่งผ่านมา แล้วก็ผ่านไป ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน
คิดได้เช่นนี้ ชีวิตก็มีความสุขแล้วค่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้ปอป้าเสมอมา...นะคะ

ป.ล. ภาพนี้ สนามบินแม่ฮ่องสอนใช่ไหมคะ
พี่ชายปอป้าคนหนึ่งล่ะที่หลงรักทั้งคนแม่ฮ่องสอนและเมืองแม่ฮ่องสอน
ปักหลักอยู่มา ๔๐ ปีได้แล้วมั้ง ปอป้าก็หลงรักแม่ฮ่องสอนเหมือนกัน
แต่ไปร่วมวงปักหลักกับพี่ชายไม่ได้ เพราะมีครอบครัวอยู่กรุงเทพฯ...อิ ๆ

คิดถึงนะคะ