สิ้นเดือน สิ้นความรัก(ของเพื่อนรัก)

ดีจ้า เืพื่อนๆ

วันนี้มีเรื่องจะมาเล่าล่ะ ^o^ ทั้งเรื่องของตัวเองและเพื่อนรัก...

เมื่อหลายวันที่ผ่านมาอาจารย์ได้สั่งการบ้านให้ไปเขียนบทละครพูดมาเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง (หุหุ) ให้ทำเป็นกลุ่ม *-* เมื่ออาจารย์สั่งงานเสร็จปั๊บ~บ กลุ่มที่จัดกันนัยๆแล้ว ก็หันมาประชุมกัน (นั่งหน้า-หลัง 3-3) เพื่อนๆก็ช่วยคิดตัวละคร พล็อตเรื่องคร่าวๆ พอเสร็จเรียบร้อย (แค่พล๊อตเรื่องและชื่อตัวละคร (พล๊อตเรื่องที่ไม่ได้จดไ้ว้) ) พอประชุมกันเสร็จก็แบ่งงานแบ่งหน้าที่ โดยเรา อาสาแ่งเรื่องทั้งหมด มันอาจจะดูเหมือนรับงานไว้คนเดียว แต่จริงๆแล้ว เราชอบเขียนบท ชอบแต่งเรื่องสั้น ตะหากที่ทำให้เรารับงานนี้ไว้...

กำหนดส่งก็ใกล้เข้ามาทุกที ทุกที แต่บทละครก็ยังไม่เสร็จ 555 5 อันเนื่องมาจากข้าพเจ้ามีความขี้เกียจทีเหลือล้น ถ้าเทียบกับความกระตือรือร้นอะนะ จนวันนี้กะว่าจะตั้งใจเขียนบทให้เสร็จ แต่พอเริ่มเขียนเขียนได้ 2 - 3 หน้า ก็เริ่มเบื่อ ไม่อยากทำต่อ สุดท้าย... ก็ไม่เสร็จอีกเช่นเคย ToT

แต่ไม่เป็นไร ยังเหลืออีกตั้งหลายวันแน่ะ 55 55 พลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยเลยเรา (อ่ะน้าา แต่ยังไง เราก็ไม่ทำให้เพื่อนผิดหวังอยู่แล้วแหละน่า~า)


^^ ~ เนอะ

พอพิมพ์ๆไปพิมพ์ๆมา ก็นึกถึงบล๊อคที่แล้วที่ได้พูดถึงเรื่องบาสเก็ตบอลที่จะได้เรียนในชั้นนี้

วันนี้ก็อาจารย์โบ(ราณ) อ๊ะๆ อย่าคิดว่าเราเป็นเด็กไม่ดีไม่ให้เกียรติคุณครูผู้สอนนะเออ... แต่ที่เราเรียกอาจารย์ว่า อาจารย์โบ(ราณ) เพราะว่า ชม.แรกที่ได้พบอาจารย์ อาจารย์บอกว่า จะเรียกชื่อจริงของท่านก็ได้ หรือ ชื่อที่รุ่นพี่เค้าใช้เรียกเป็นฉายาว่า อาจารย์โบก็ได้ ที่มาสังเกตุได้จากทรงผมที่ออกจจะทันสมัยของท่านอาจารย์โบค่า~า

ต่อๆ

อาจารย์โบ(ราณ)ให้เทสเคาะแป้นเป็นทีม โดยทีมละ 10 คน 6 ทีม ให้เวลาทีมละ 2 นาที
ครั้งนี้ ทีมของเราทำคะแนนได้ 70 ครั้ง ต่อ 2 นาที ได้อันดับที่ 2 ของห้อง อันดับ 1 ได้ 75 ครั้ง T T เศร้า~าา อยากได้ ซัก 100 55 55 (โลภๆ)

ดีใจจัง เพิ่งรู้สึกว่า เราก็สามารถเล่นกีฬาได้อย่างมีความสุขกะคนอื่นเค้าเหมือนกัน...

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเดือน... และก็เป็นวันสุดท้ายของความรักของเพื่อนรักเราเช่นกัน...

ตั้งแต่เช้าเพื่อนมาปรึกษาเรื่องของแฟนว่า เริ่มดูแปลกไป เมื่อคืนก็ไม่ได้นอน นอนคิดมาทั้งคืน... จนประมาน 6 โมงเย็น เพื่อน MSN มาบอกว่า เลิกกับแฟนแล้ว ใจนึงเราก็โล่งใจ อีกใจก็สงสารเพื่อน ที่โล่งใจ ไม่ใช่เพราะสะใจ แต่เพราะอยากเห็นเพื่อนตั้งใจเรื่องการเรียนก่อน ไม่ใช่เพราะเพื่อนเรียนไม่ดี การเรียนของเพื่อนเราดีเสมอมา ไม่เคยตกต่ำ แต่ ตอนนี้ทั้งเพื่อนเราและอดีตแฟนเพื่อนเรา ต่างก็อยู่ในวัยเรียนทั้งคู่ อยากให้ทั้งคู่รักไม่ยุ่งมุ่งแต่เรียนมากกว่า...


สงสารเพื่อนนะ...ที่ต้องมาทุกข์เพราะความรัก แต่ถ้ามองอีกแง่ เพื่อนจะได้มีภูมิด้วยไง ^ ^ (ภูมิคุ้มกันน่ะ) เห็นบอกว่าร้องไห้... ร้องไปเถอะ ดีแล้วล่ะที่รู้จักปลดปล่อย... แต่ก็คงไม่เป็นอะไรมากหรอก(มั้ง) ยังกินข้าวได้ ก็โอเคละ คุยเรื่องาน เรื่องการบ้าน รู้เรื่อง ถือว่า สุขภาพจิต ยังอยู่ในเกณฑ์ดีอยู่ระดับหนึ่ง

...เรื่องที่อัพบล๊อกในวันนี้ มีหลากหลายรูปแบบ ทั้งดีใจ และก็เศร้า... สุดท้าย...ก็หวังว่า เหตุการณ์ครั้งนี้ จะกลายเป็นภูมิคุ้มกันชั้นดีให้กับเพื่อนรักนะ ^^*

Create Date : 31 พฤษภาคม 2553		4 comments
Last Update : 31 พฤษภาคม 2553 20:33:33 น.
Counter : 370 Pageviews.
Share Tweet