Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
1 พฤศจิกายน 2550
 
All Blogs
 
ตำนานเกาะพะงัน

.......เรื่องราวที่ท่านจะได้ติดตามชมต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่กุขึ้นมาจากกระผม “เสือหลุมหลิม”
สาเหตุเกิดขึ้นจากการที่ “Rainbow” น้องในห้อง "เที่ยวไปกินไป" ซึ่งเป็นห้องที่เสือหลุมหลิมเข้าไปเล่นประจำไปเที่ยวเกาะพะงันมา แล้วเอารูปสวยๆ มาโพสให้เสือดูจนเกิดความอิจฉาริษยาอย่างร้ายแรง
กระผมนายเสือหลุมหลิม จึงเกิดแรงบันดาลโทสะขึ้นมา จึงเอาเรื่องของเธอมายำซะเลย.. 555

ภาพโดย : Rainbow
กุเรื่องโดย : เสือหลุมหลิม



เกาะแห่งนี้...
เต็มไปด้วยความสงบสุข
ห่างไกลจากแสงสีและความเจริญ
มีหาดทรายที่ขาวสะอาด
น้ำทะเลสีครามใส
เป็นที่อาศัยของหนุ่ม-สาว คู่หนึ่ง
นามว่า พะ และ งัน



แม้ว่าทั้งพะและงันจะยากจน แต่ก็มีความสุข
บ้างอดมื้อ กินมื้อ
ต้องเอาปลาเค็มมาแขวน



นั่งกินข้าวเปล่าส่วนตาก็จ้องมองปลาเค็ม แต่ทั้งคู่ก็อยู่กันอย่างมีความสุข



ครั้งหนึ่ง พะ พูดว่า
“ชีวิตของเขาเปรียบเสมือนหาดทรายที่ว่างเปล่า
มีแต่ความแห้งแล้ง และไร้ซึ่งสีสัน
จนกระทั่งมี งัน เข้ามาในชีวิต
ซึ่ง งัน เปรียบเสมือนดอกไม้ท่ามกลางหาดทรายที่ว่างเปล่า
หาดทรายแห่งนั้นจึงมีสีสันขึ้นมา
พะ จะรัก งัน คนเดียวชั่วนิรันด์”



แล้ววันที่ทำให้ชีวิตของทั้งสองคนเปลี่ยนแปลงก็มาถึง
พะ มองไปยังเกาะ ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเกาะที่ตนอาศัยอยู่
พะ มองเห็นแสงสีสวยๆ มากมายยามค่ำคืน
พะ สงสัยว่าแสงอะไรนะ จึงได้สวยงามนัก
พะ จึงว่ายข้ามไปดู



เวลาผ่านไปหนึ่งเดือน
พะ ยังไม่กลับมา
ทิ้งให้ งัน เฝ้ารอ อยู่ที่เกาะ
พะ หายไปไหนกันนะ
ทำไมจึงทิ้งให้ งัน รออยู่คนเดียวเช่นนี้
จนกระทั่งวันหนึ่ง
งัน ได้ข่าวจากชาวเรือที่ออกหาปลาว่า
ตอนนี้ พะ อาศัยอยู่บนเกาะแห่งแสงสีฝั่งตรงข้าม



ที่นั่น พะ ได้กินอาหารหรูหรา อย่างดี



มีขนมหวานให้กินด้วย



ได้นอนบนเตียงนุ่มๆ กับสาวๆ หลายคน



ไม่ต้องนอนไม้กระดานแข็งๆ ที่ทำให้เจ็บหลังเหมือนตอนอยู่กับ งัน



"งัน" ได้ยินชาวเรือเล่าเรื่องราวของ "พะ" ให้เธอได้ฟัง
เธอ จึงร้องไห้...และเสียใจมาก
แต่เธอ ก็ยังฝากสิ่งของ สิ่งหนึ่งและขอร้องให้ชาวเรือคนนั้นนำไปให้แก่ "พะ" ด้วย




ชาวเรือเห็นใจและสงสาร "งัน" มาก จึงได้นำสิ่งของ สิ่งนั้นไปให้กับ "พะ" ที่เกาะฝั่งตรงข้าม
เมื่อ พะ แกะออกดูก็พบว่า....
มันเป็นภาพวาด “ดอกไม้บนหาดทรายที่ว่างเปล่า” นั่นเอง..
"พะ" จึงได้นึกถึงคำพูดของตัวเองที่เคยพูดว่า...
“จะรักงันจนชั่วนิรันด์”



"พะ" กลับมายังเกาะแห่งความเงียบสงบที่ "งัน" อยู่
แต่ก็พบกับความว่างเปล่า




"พะ" จึงเที่ยวตามหา "งัน" จนทั่วเกาะ
มีหญิงคนหนึ่งบอกว่า...เห็นเพียงรองเท้าของงัน ถอดทิ้งไว้ที่หาดทราย
และรอยเท้า ที่หายลงไปในทะเล



"พะ" รีบวไปที่หญิงคนนั้นบอก..แต่ก็พบเพียงรองเท้ากับรอยเท้าของ "งัน" ที่หายลงไปในทะเล
"พะ" เสียใจมากกับสิ่งที่ตัวเองได้กระทำลงไป
"พะ" เดินไปร้องไห้ไป จนกระทั่งหัวใจแตกสลายตายลงตรงโขดหินริมทะเล..



ผู้คนต่างโศกเศร้า และเห็นใจในความรักของคนทั้งสอง



ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
เกาะแห่งนั้นจึงถูกเรียกว่า “เกาะพะงัน”
ส่วนเกาะแห่งแสงสี ก็คือ “เกาะสมุย” งัยล่ะครับท่าน





Create Date : 01 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2550 10:06:06 น. 2 comments
Counter : 3931 Pageviews.

 

เสือตะกายรุ้ง ไปถ่ายหน้าอกของ "งัน" ด้วย ทะลึ่งว่ะ
แม้ตะกายรุ้งไม่ไหว ก็อยากลืมว่ายังมี "ต้น" ไม้คอยรองรับอยู่นะ ^__^


โดย: bubblebaba วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:38:45 น.  

 
^
^
^
เขาถ่ายมาของเขาเองเฟ้ย.. ผมไม่ได้ไปกับเขาซักกะหน่อย... ภาพและเรื่องโพสเอาไว้ตั้งแต่ บวมบวมบ้าบ้า ยังไม่เข้ามาเล่นในห้อง เที่ยวไปกินไป ซะอีก


โดย: เสือหลุมหลิม วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:34:36 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

เสือหลุมหลิม
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add เสือหลุมหลิม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.