|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ครั้งนึงในชีวิตที่คิดทำคิ้วถาวร


 | |  | |
 ไม่ได้up blog ซะนาน เพราะไม่มีเรื่องอะไรน่าสนใจค่ะ วันนี้ว่างๆนึกถึงประสบการณ์ครั้งหนึ่งซึ่งเคยสักคิ้ว ก็เลยอยากเล่าให้ฟัง เพราะคิดว่าหลายๆคนอาจมีความคิด เอ...ไปทำดีไม๊น๊า.. อ่านเรื่องราวของป้าแล้วค่อยตัดสินใจนะคะ เริ่มจากอยู่ดีๆทำไมถึงได้ไปทำคิ้วถาวร
เรื่องมีอยู่ว่า วันนึงป้าเดินทางไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ที่ต่างอำเภอ (ป้าอยู่ในจังหวัดเล็กๆของประเทศไทยค่ะ) มองหน้าน้าไปมา เอ...น้าก็ไม่ใช่คนสวยอะไร แต่งตัวก็ไม่แต่ง เชยๆ ธรรมด๊า...ธรรมดา (ขอโทษนะคะน้า) แต่... ทำไมคิ้วน้าดูเหมือนมีคิ้วอ่ะ ต้องนึกภาพหน้าตาธรรมดา แต่งตัวธรรมดา แต่มีคิ้วอ่ะค่ะ ก็เลยถามน้า น้าบอกว่าไปทำมา จริงเหรอ ดูธรรมชาติมากเลย... ไม่ได้ทำให้หน้าตาเด่นสวยเว่อร์นะคะ แต่ก็ดูมีคิ้ว .....น่าสน.... ถ้าเรามีคิ้วจะเป็นไงน๊า น้าก็บอกไปทำไม๊...ตรงนี้เองเดี๋ยวพาไป เอ...จะดีเหรอ... ไม่เคยมีโครงการมาก่อนเลย แม่ของอิป้าก็ทำมาก่อนค่ะ คุณก็ยุ ทำเลยๆๆ วันนั้น ไปนั่งกินข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารของน้าอีกคน น้าคนนั้นก็เคยทำค่ะ! ทั้ง 3 อาวุโส ก็ยุๆๆๆ ในที่สุดอิป้าก็ขับรถตามน้าบอกไปอย่างง่ายดาย ไปถึงร้านก็ยังไม่แน่ใจ แต่ช่างที่ทำก็ยุอีกค่ะ ยุให้เขียนขอบตาถาวรด้วยอีกต่างหาก อันนี้ไม่เคยอยู่ในหัวสมองเลย เอาไงดี มาถึงแล้วจะกลับก็คงไม่ได้แล้วหละ เกรงใจช่างอ่ะ ป้าขี้ใจอ่อนอ่ะค่ะ ถ้าเราทำเค้าก็มีรายได้ เห็นใจ ตัวช่างขอบตาดำปื้ด ว๊า...คิดผิดรึเปล่าเนี่ยะ "ไม่หรอกเดี๋ยวสวย..." เหมือนช่างจะรู้ใจก็ยอไปยอมาให้เราหลงคารม "ไม่ทำตาหรอกมั้งคะ " อิป้ากลัวน่ะค่ะ หลังจากทำคิ้วไปเจ็บมากนะคะนั่น แล้วตาจะขนาดไหน ........................... "ไม่หรอกๆๆ " ช่างกล่อมอีกแล้วค่ะ "เดี๋ยวลดให้ ทำ 2 อย่างลดให้" นอนลงๆๆ ... คือว่าป้าเริ่มลุกแล้วอ่ะค่ะ ผู้อาวุโสทั้งหลายที่ไปร่วมให้กำลังใจป้าก็ทำตาปริบๆ เพราะเขียนขอบตานี่ไม่อยู่ในความคิดเลยอ่ะค่ะ สุดท้ายป้าก็ใจอ่อน ยอมนอนลงให้ช่างเค้าช่วยกันจับ เนื่องจากช่างเห็นว่าท่าทางป้าเหมือนถ้าเลือกได้จะไม่ทำ ช่างและสามีของช่างก็เลยช่วยกันจับ จับไว้จริงๆค่ะ กลัวป้าดิ้นออกตอนเจ็บ ประหนึ่งว่าป้ากำลังจะถูกข่มขืนค่ะ ร้องขอความเห็นใจใครไม่ได้เลยค่ะ ขับรถไปเองนี่นา สุดท้ายก็เจ๊บ...เจ็บ...ค่ะ น้ำตาไหลเลย แต่ทำไปแล้วต้องทำต่อให้เสร็จ เศร้าๆๆๆ พอเห็นผลงาน ช่างก็ช๊ม..ชม ผลงานตัวเอง แต่ป้าเศร้ามากเลยค่ะ ทำไมมันเจ็บอย่างนี้ อิป้าจะสวยขึ้นจริงๆเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย กลับมาช่วงแรกๆปวดมากๆเลยค่ะ ตาก็บวมจนเพื่อนร่วมงานสงสารทำงานให้แทน ให้ไปพักผ่อนเลียแผลใจ ตกกลางคืนก็หลังจากกลัวตัวเองก่อนนอนแล้วยังต้องคร่ำครวญไม่น่าเลยๆ เพราะปวดละก้อกังวลตาที่บวม แววความสวยอยู่ตรงไหน มองไม่เห็นเลยค่ะ พอไปทำงาน ทุกคนทักตั้งแต่เห็นระยะประมาณ 500เมตร ไปทำอะไรมาอ่ะ คิ้วลอยมาแต่ไกลเลยนะ หลายๆคนบอกว่าก็สวยนะ แต่เข้มไปหน่อย อ้าว...สรุปแล้วดีรึเปล่านี่ แต่ที่แน่ๆ ป้าไม่มั่นใจเลยค่ะ กลายเป็นคนหน้าดุ หลายๆคนบอกว่า ตาคมแต่หน้าดุ ไม่ชอบอ่ะค่ะ ถึงเวลาล้างหน้าจะเข้านอนยิ่งแย่ ส่องกระจกแล้วกลัวตัวเองค่ะ หน้าเกลี้ยงๆไม่มีเครื่องสำอาง แต่คิ้วเข้มปื้ด เหมือนกะจะไปงานกลางคืนตลอดเวลา จะนอนแล้วยังจะไปงานอีก โอ๊ย.. เห็นแล้วกลัวค่ะ ไม่กล้าส่องกระจกเลย เป็นเรื่องเดียวในชีวิตค่ะ ที่ป้าทำโดยไม่ได้คิดใตร่ตรองไว้ก่อน สมควรแล้ว ................... เคยมีคนทำร้ายหัวใจเรายังไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้เลยค่ะ ตอนนั้นก็แค่เสียใจ แต่รู้ว่าเวลาจะทำให้เราดีขึ้นได้ แต่นี่มันก็จะอยู่กะเราไปจนตาย โอ๊ย.... ทำไงดี หาข้อมูลในinternetเยอะมากค่ะ ส่วนมากจะมีแต่รับเขียนคิ้วถาวร ไม่ค่อยมีเรื่องราวของตอนลบเลย เฮ้อ..ทำไงดีเรา ตัดสินใจผิดไปแล้ว งานก็ไม่อยากไปทำ ไม่อยากเจอหน้าใคร ช่างบอกว่า ต่อไปก็ไม่ต้องเสียเวลาเขียนคิ้วอีกแล้วนะ ใครบอก อิป้าเสียเวลามากกว่าเดิมอีกค่ะ เสียเวลาแต่งหน้าจัดๆ ให้เข้ากะคิ้วกะตา เพราะถ้าไม่แต่งทุกคนก็จะทักว่าคิ้วกะตา ลอยออกมา อีกอย่างหนึ่งที่เสียเวลาคือ วันที่เบื่อแต่งหน้าเข้มๆ ก็ต้องเสียเวลา ลงครีมรองพื้น โปะไม่ให้คิ้วชัด โอ๊ย...ยิ่งยุ่งยากกว่าเดิมอีกชีวิตอิป้าเนี่ยะ ............................................ .....ทำไงดี..... เจ็บ....เครียด....เซ็ง......เศร้า....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จะทำอะไรคิดใตร่ตรองให้รอบคอบก่อน ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง แต่คนบางคนจะงามได้ต้องไปเกิดใหม่สถานเดียว
   
หวังว่านิทานเรื่องนี้คงมีประโยชน์กับใครบางคนบ้าง ไม่มากก็น้อย.......สาธุ อ่านแล้วคงอยากเห็นรูปใช่ไม๊คะ มีค่ะ

รูปเล็กๆเพราะกลัวใครบางคนไปนอนฝันร้าย เหมือนป้า ดีน๊าที่คุณลุงตัวใหญ่อยู่ไกลเลยไม่มีโอกาสได้ตกใจก่อนนอน หลังจากที่อิป้ากลัวตัวเองก่อนนอนทุกวัน ณ ปัจจุบันป้าไม่กลัว ไม่ฝันร้ายแล้วค่ะ เพราะป้าไปเอาออกมาแล้วค่ะ ว่างๆจะมาเล่าประสบการณ์ลบลอยสัก จำจนตาย ให้ฟัง ตอนนี้ไม่ไหว นั่งนานปวดหลังแล้วค่า.... หวัดดีค่า......

| |  | |  |
Create Date : 30 มีนาคม 2552 |
Last Update : 31 มีนาคม 2552 10:38:03 น. |
|
21 comments
|
Counter : 1069 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ป้าตัวเล็ก วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:22:46:19 น. |
|
|
|
โดย: CrackyDong วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:22:56:56 น. |
|
|
|
โดย: pimpa_11 วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:20:47:48 น. |
|
|
|
โดย: คิดผิดเหมือนกันค่ะ IP: 202.183.178.101 วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:20:18 น. |
|
|
|
โดย: lovelylk วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:3:18:18 น. |
|
|
|
โดย: ป้าตัวเล็ก วันที่: 15 สิงหาคม 2552 เวลา:23:27:14 น. |
|
|
|
โดย: lucklylee IP: 19.232.158.149, 136.8.5.100 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:13:29:08 น. |
|
|
|
โดย: คนคิดผิด IP: 116.68.148.218 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:22:27 น. |
|
|
|
โดย: nut IP: 206.73.234.4 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:09:40 น. |
|
|
|
โดย: nut IP: 206.73.234.4 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:10:22 น. |
|
|
|
โดย: nut IP: 206.73.234.4 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:12:51 น. |
|
|
|
โดย: กุ้ง IP: 180.180.91.134 วันที่: 13 มิถุนายน 2553 เวลา:5:35:59 น. |
|
|
|
โดย: ป้าดา IP: 115.67.211.123 วันที่: 21 มิถุนายน 2553 เวลา:22:48:04 น. |
|
|
|
โดย: ป้าฝน IP: 58.64.62.135 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:11:08 น. |
|
|
|
โดย: teawpretty วันที่: 27 มกราคม 2560 เวลา:11:51:37 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ลบรอยสักนี่เจ็บกว่าตอนสักอีกใช่มั้ยคะ