เรื่องเล่า...ธรรมด๊า ธรรมดา ..เว้ย.. แมวเตอร์

~~~ฮ๊าวว ง่วงๆๆ แต่ก็อัพ อิอิ~~~ >>>>ธรรมด๊า ธรรมดา<<<< PETER ::+---+---+>>>say---+--->> ผมเป็นแมวนะ...ง่า แค่แมว~ . . . . ฮ่า..ฮ่า..ไม่ว่าพวกเราจะเป็นยังไง จะดีจะเลว ยากดีมีจน จะหน้าตาเป็นไง ใส่ชุดอะไร..-.- สำหรับไอ้เตอร์แล้ว มานไม่เห็นสนใจเลย แป่ว ..-.-' เย้ย..!! แต่ที่จะพูดถึง คือความรัก ที่มีต่อพวกเราแบบไม่มีเงื่อนไขต่างหาก ซึ่งพวกเราก็ให้มันแบบนี้เหมือนกัน โฮ๊ะๆ ไม่ได้เวอร์นะ แต่มานรู้สึกได้ ฮิ้ววๆๆ ------------------------------------------------- เรื่องของแมว ๆ มันมีเรื่องมากมายให้พวกเราพูดถึงอยู่บ่อย ๆ เวลามาเจอหน้ากัน แค่ละครั้ง แต่ละเรื่อง..มีแต่ ขำ ๆ ฮา ๆ บ้า ๆ บอ ๆ จะว่าไร้สาระก็ใช่ แต่ก็มีความสุขที่จะเล่า...ความสุขที่ได้พูดถึง ความกวนโอ๊ยของมัน ฮ่าๆ --++--และเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้--++-- เป็นเรื่องของ --->ไอ้เตอร์<--- ไอ้แมวหน้าทู่ แมวธรรมด๊า ธรรมดา ตัวนึง เท่านั้น หุหุ . . . . ------------------------------------------------- ตอนที่ได้ไอ้เตอร์มา อยู่บ้านนนท์ มันยังเด็กมากมาย ถ้าเทียบอายุคน คงจะซัก 9 ขวบได้ ม้าง~ สาเหตุที่ไอ้เตอร์ต้องย้ายมาอยู่กับเรา ก็เพราะ น้อง ๆ ย้ายมาเรียนในกรุงเทพฯ ดังนั้น จากที่เคยเป็นแมวหอ ต้องกลายมาเป็นแมวบ้าน... ตอนนั้น ไม่พร้อม ละ ละ เล้ย...ที่จะเลี้ยงสัตว์อะไรก็ตาม แต่ไอ้เตอร์ ตู...จำเป็นต้องเลี้ยง ง่ะ..-.- ------------------------------------------------- ย้อนเวลากลับไป...ย้อน ย้อน.. สมัยไอ้เตอร์เกิดได้แค่อาทิตย์เท่านั้น ไอ้เตอร์ต้องกลายเป็นแมวฉบับกระเป๋าไปโดยปริยาย เนื่องจาก น้องๆต้องกระเตงมันไปเรียนหนังสือด้วย ทั้งๆที่ยังไม่ได้อย่านมแม่มันเลย แวะ..เล่าเรื่อง มามี๊ ของไอ้เตอร์ ซักหน่อย...แมวสาวที่มาอาศัยที่ตึกจิวฯ ไม่มีใครรู้ ที่มาที่ไปของมามี๊เตอร์ เพราะฉะนั้น..งั้น..งั้น..ต้นตระกูลไอ้เตอร์ก็คือแมวสายพันธุ์ยอดฮิต <แมวเร่ร่อน> ในมหาลัยฯ นั่นเอง มามี๊ของเตอร์ก็เหมือนแมวอื่นๆ ที่พอถึงวัยสาวสะพรั่งก็บังเอิญไปมีกิ๊กกับแมวหนุ่ม ๆ เถือก ๆนั่น จนกระทั่ง..ท้องโย้ววว อิอิ . . . . เจ้าหน้าที่ดูแลตึก ก็แอบให้อาหารเพราะสงสาร เห็นกำลังท้องกำลังไส้ มามี๊ของเตอร์เลยจับจองพื้นที่ชั้นนึงในตึก จิวฯ ซะเลย กว่าไอ้เตอร์และพี่น้องจะเกิด มามี๋ของเตอร์ก็จับจองพื้นที่ทั้งชั้น..ได้แล้ว แถมได้นอนห้องแอร์อีกตะหาก (ถึงว่าไอ้เตอร์มานชอบแอร์นัก) ตั้งแต่นั้น มามี๊เตอร์ก็ใช้ชีวิตอย่าหรูหราฟู่ฟ่า กินแล้วก็นอนเพื่อ เตรียมตัวเป็นคุณแม่ของลูกน้อยๆ จนใครเห็นก็ทักและไม่นานมามี๊ไอ้เตอร์ก็ครองใจคนทั้งตึก ไปโดยปริยาย เหลือเชื่อเลยจ็อด~ ในที่สุด...และแล้วฤกษ์งามยามดี ไอ้เตอร์พร้อมกับพี่น้องอีกสองตัวก็ออกมาลืมตาดูโลก กิ้วๆ ของมัน หลายคนสันนิษฐานว่าไอ้เตอร์เป็นลูกชายคนเล็ก ทุกคนคิดว่างั้น ก็มันตัวเล็กสุด ง่า~ . . . . ไอ้เตอร์เป็นแมวสีสรรค์สดใส ตาโตบ๋องแบ๊ว โดดเด่น ดูซื่อบื้อที่สุดในบรรดาแมวพี่น้องของมัน น้อง ๆ สองคน มันได้ยินคนล่ำลือกันว่าแมวตึกจิวฯ คลอดแล้ว ก็แห่กันไปดูณ วันนั้นเอง อารมณ์อยากเลี้ยงแมวเข้าสิง ป๊าบบ น้องๆเริ่มเลือกตั้งแต่ตัวพี่ ที่ทยอยเดินแบบกันออกมาทีละตัว (เดนยังไม่แข็งด้วยซ้ำ เดินล้ม เดินล้ม) สลับกับมีเสียเชียร์ เอาตัวนี้ ๆ ๆ เป็นระยะ ๆ จนกระทั่ง....ไอ้เตอร์ ไอ้คุณเตอร์ ปีเตอร์ โผล่ออกมาเป็นตัวสุดท้าย เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม เย้ย..-.-' จุดเปลี่ยนของไอ้เตอร์ก็เกิดขึ้น น้องสองคนมองหน้ากันและตัดสินใจ เอาละว้าเอาไอ้ตัวนี้มันมานทรมานดีกว่า เย้ย เอามาเลี้ยง อิอิ ตั้งแต่นั้นมาไอ้เตอร์ก็พ้นสภาพจากแมวเร่ร่อนมาเป็นแมวหอพัก แมวกระเป๋า แมวขี้โรค แมวแคระ แมวไฮเปอร์ จะแมวอะไรก็ช่าง มัน ก็มาอยู่กับพวกเราแล้ว มีเจ้าของแล้ว และการใช้ชีวิตกับคนตั้งแต่อาทิตย์แรกของการเกิดมาลืมตาดูโลก ทำให้มันเริ่มแยกแยะไม่ออกว่ามันเป็นตัวอะไร อิอิ . . . . โชคดี ที่ข้าง ๆ ห้องของน้อง ๆ แอบลักลอบเลี้ยงแมวเหมือนกัน และวัยเดียวกันและสีใกล้เคียงกันด้วย ชื่อน้องโอเด็ด(เป็นผู้หญิง) สองแมวเด็กจึงพากันวิ่งครื่น ๆ เข้าห้องนั้นออกห้องนี้ ขึ้นดาดฟ้า มุดโน้นมุดนี่ ทำให้ปีเตอร์ได้เรียนรู้ว่ามันเป็นแมว โอยยค่อยยังชั่วหน่อย..นอกจากจะเรียนรู้เรื่องแมวแล้ว ชีวิตหอของไอ้เตอร์ยังสอนให้มันเรียนรู้เรื่องมนุษย์สัมพันธ์อีกด้วย ไอ้เตอร์เลยเข้าหาได้หมด (แต่ข้อเสียทำให้มันไว้ใจแม้กระทั่งหมา อ่าเสะ จนเกิดเรื่องเศร้ากับโอเด็ด ที่พวกเรามารู้ภายหลัง หลังจากย้ายหอ ว่าโอเด็ดเข้าไปเล่นกับหมา เลยโดนกัดตาย น่าสงสารเจงๆ) วันเวลาผ่านไปชีวิตหอที่นครปฐมก็ต้องจบลง ถึงเวลาต้องย้าย และสิ่งที่ไม่คิดไม่ฝัน คือเราต้องมีแมวเป็นของตัวเอง อ๊าก ๆ น้อง ๆ ต้องเอาไอ้เตอร์มาอยู่กับเรา ไอ้เตอร์ต้องปรับตัว และอยู่ในที่ๆๆกว้างขึ้น คือมานต้องมาอยู่บ้านกับเรา ง่า~ เจอกันครั้งแรก ก็ตอนไปรับมันมาอยู่บ้าน มันไม่ได้กลัวรถยนต์เหมือนแมวตัวอื่น พอขึ้นรถก็เดินสำรวจทั่วรถ และระหว่างทางนครปฐม-นนทบุรี มันก็เกาะหน้าต่างมองทางตลอด แงะ แต่พอมีรถบรรทุกคันใหญ่ ๆ โผล่มามันก็หลบทีนึง ฮ่าๆ ------------------------------------------------- . . . . ในที่สุด เราก็ต้องรับเลี้ยงมัน และต่อจากนั้น เราก็เริ่มหาและให้ไอ้เตอร์แบบที่คนรักแมว เค้าจะมอบให้ได้ ไม่ว่าจะหาที่นอนที่ให้มันซักอัน ถ่ายแบบเวลามันทำท่าตลก ๆ หาอาหารที่เหมาะกับแมวตัวผู้ยี่ห้อแพ้งแพง+ปลาทูวันละตัว กะบะทราย ปลอกคอเท่สลักชื่อและเบอร์โทฯ จนนับไม่ถ้วนกับที่มันทำหายไป เสื้อผ้าอีกสองสามชุด รวมถึงของเล่นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ที่เสียเงินเปล่าเพราะหลอกมันไม่ค่อยได้ ------------------------------------------------- . . . . แล้วในที่สุดไอ้เตอร์ก็กลายเป็นแมวเราอย่างสมบูรณ์แบบตั้งแต่พามันไปทำหมัน พาไปหาหมอเวลาไปกัดกับชาวบ้านมาจนป่วย เราพามันไปเดินเล่นที่สวนของหมู่บ้านบ้างตามโอกาส พามันขึ้นไปนอนด้วย ระบายความทุกข์เวลากลุ้ม ๆ เล่นซ่อนแอบ วิ่งแข่ง กอดมันเวลากลับมาบ้านและบอกมันว่าจะออกไปข้างนอกไปข้างนอกแระนะ ------------------------------------------------- ไม่ว่าไอ้เตอร์จะโตขึ้นยังไงมันก็ยังเหมือนเดิม แต่ก็ได้เรียนเรียนรู้ อะไรๆมากมายขึ้น เริ่มขยายอาณาจักร รู้จัการต่อสู้ จำได้ครั้งนึงตอนได้เตอร์มาอยู่บ้านนนท์ใหม่ๆ มันหายออกไปทั้งคืน ไอ้วุ้นกับเราก็เริ่มกังวล วุ้นทำป้ายประกาศมีรูปไอ้เตอร์แปะที่ป้ายประกาศของหมู่บ้าน เราก็ออกตามหาจากคนระแวกนั้น จนกระทั่งถามยาม จนได้ความว่าบ้านเลขที่นี้เค้าเห็นไอ้เตอร์นั่งอยู่ตัวเดียว เลยเก็บเอาไว้กลัวหมามากัด นั่นก็เป็นบทเรียนของไอ้เตอร์และพวกเรา แต่ตั้งแต่นั้นไอ้เตอร์ก็กลับบ้านเป็น และตรงเวลา โฮ๊ะ ๆ ปีเตอร์มีเพื่อนเล่นเป็นพุดเดิ้ลของคนข้างบ้านชื่อพะโล้ บ่อย ๆ ครั้งจะเห็นมันเล่นต่อสู้กัน นอกนั้นก็เป็นเด็ก ๆ ที่มันเข้าไปเล่นด้วยกับเค้าเวลาเย็น ๆ แต่พอมันเริ่มโตขึ้น มันเริ่มสร้างอาณาจักร และใช้ชีวิตแบบแมวๆๆ มากขึ้น มีเวลาส่วนตัวแบบแมว ๆ แอบหลบไปนอน ชอบทำตัวหยิ่ง หยิ่งขึ้นทุกวัน กวนประสาทขึ้นทุกที กวนโอ๊ยเป็นทวีคูณ คอยกันท่าแมวซอยอื่น ไม่ให้ใครเข้ามาถิ่นของมัน จนน่าหมั่นไส้ อิอิ -.-' . . . . แต่ใช่ว่า มานจะทำตัวเท่ได้เสมอไป มีบางอย่างที่มันกลัวจนหางจุดตูด นั่นคือ แม่ เวลาพ่อกับแม่มาบ้านทีไร ไอ้เตอร์จะมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว ตั้งแต่เวลาเดินสวนกันกับแม่ มานจะรีบๆๆ ๆๆและรีบวิ่งไปให้ไกลที่สุด และคอยซุ่มดูอยู่ห่างๆ อย่างเช่นแม่นั่งที่โซฟา มันจะซุ่มอยู่ที่พักบันได <แบบในรูป> ไม่มานอนเกลือกกลิ้งอย่างปกติ เวลาอาหารจะจะค่อยๆๆย่อง แทนที่จะเดินมาอย่างสง่าผ่าเผย พวกเราสันนิษฐานกันว่ามันอาจได้กลิ่นแมวคุณลายกับคุณดำมาจากบ้านที่สระบุรี แต่เอะ กับพ่อมันไม่กลัว งิ ฮ่า ๆ ------------------------------------------------- . . . . จากที่เคยตื่นเต้น ที่จะเป็นเจ้าของแมวซักตัว เมื่ออยู่ไปนาน ๆ ๆ เข้า ความคุ้นเคย ความผูกพันธ์ ก็ทำให้ได้รู้ว่า อ่าโธ่ ไอ้เตอร์มันก็คือแมว แมวตัวนึงและเป็นเพื่อน เพื่อนที่เป็นแมวฮา ๆ แมวธรรมดาที่ไม่ได้วิเศษวิโสมาจากไหน ไม่มีสายพันธ์ ไม่มีมารยาท อีกตะหาก..อิอิ เพราะไม่ว่าเราจะทำไรกับมัน มันก็เฉย ๆ ไม่โกรธ ไม่มีผลอะไรทั้งนั้น แถมเดี๋ยวนี้เรียกตั้งนานกว่าจะปรากฎตัว ปลอกคอก็หายอีกแว้ว โธ่ ไอ้เราก็บ่น ๆ มันก้ไม่รู้เรื่อง ไม่ได้เรื่องเลย ไอ้เตอร์ ง่า~ จะว่าไปมันก็คงคิดแบบนั้นกับเราเหมือนกันละม้าง เวลามันทำให้เราปวดกะบาล โดดขึ้นจอคอมแรง ๆ หรือเวลาทำของแตก เราก็ไม่เห็นจะโกรธมันซักนิด มันคงรู้สึกเฉยๆกับเราอยู่เหมือนกัน ที่บางทีกลับบ้านก็ช้า ให้มันคอยบ่อยๆ ปลาทูก็ให้ไม่ตรงเวลา เวลามันแกล้งเกาโซฟาจะให้วิ่งเล่นซ่อนแอบด้วย เราก็ดันเล่นคอม ไม่สนใจท่ามันซักนิด บางครั้งมันอยากออกไปข้างนอก เราก็ห้าม อย่างมากมันก็แค่งอน~ ไอ้เตอร์คงคิดว่าเราก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน ในบางที เหอๆ แมวธรรมดา คนก็ธรรมดา ก็เลยกลายเป็นเรื่องธรรมด๊า ธรรมดา กั๊ก ๆ ------------------------------------------------- ::เนี่ยแหละแมวสามัญประจำบ้าน โฮ๊ะๆ:: ขอบคุณคร๊าบบบบบบ By peter

Create Date : 21 เมษายน 2550		0 comments
Last Update : 22 เมษายน 2550 13:39:48 น.
Counter : 1003 Pageviews.
Share Tweet