เมื่อชีวิตฉันต้องมาเป็นครู..............

ขอบอกก่อนว่าจิงๆๆ เกื้อไม่ได้จบสายครูหรอ แค่จบนิเทศจากวิทยาลัยครู ( สมัยก่อนเรียกแบบนี้) แต่เราไม่ใช้คนรุ่นนั้น เรารุ่นน้องกว่าแต่เป็นรุ่นสุดท้ายที่ใช้ชื่อว่าสถาบันราชภัฏ(สงขลา) คิดบวกลบกันเองดูน่ะ
จิงๆเราจบนิเทศศาสตร์เกี่ยวกับวิทยุโทรทัศน์และไปฝึกงานที่แกรมมี่อยู่ตั้งนานจนได้ทำงานที่นั้นเลย แตร่สุดท้ายก็ลาออกไป เพราะรู้สึกไม่สนุกกับงาน วันๆอยากนั่งวาดรูปเล่นสี สุดท้ายมันก็ชักพาให้เราต้องมาเป็นครูสอนบาติกในเมืองหลวง เป็นต้นมา

เรื่องของเรื่อง เริ่มมาจากจะไปเรียนหาความรู้เพิ่มเติมในการทำบาติกจากศูนย์ฝึกอาชีพแห่งหนึ่งใกล้บ้าน
ก้ไปนั่งดูเค้าทำกัน แล้วก็บอกกับครูเค้าว่าอยากเรียน แต่พอดีครุเค้ามีธุระก็เลยบกนั่งดูไปก่อน ก็นั่งดูคนที่เรียนทำกัน ทำเป็นลายผ้าเช็ดหน้าธรรมดา สักพักศิษย์เอก( มารู้ทีหลัง)ของครูคนนั้นก็ถาม ว่าจะมาเรียนบาติกน่ะมีพื้นฐานมาบ้างป่าวละ เราก็เลยบอกว่าพอได้บ้างนะคะ แต่ไม่ค่อยเก่งอะไร เลยอยากมาเรียนเพิ่มเติม ก้นั่งดูเค้าอยู่เงียบๆ คนเดียวในเต็นท์เรียนบาติก สักพักมีคนทำสีเลอะงานของเค้าเอง เราเลยถูกลองภูมิ ว่าจะแก้ได้ไหม เราก็เลยบอกว่าจะลองแก้ดูนะ แต่ไม่รู้จะสวยไหม ก็นั่งทำไปเรื่อย ๆ

สักพัก 10 นาทีผ่นไปเราแก้ได้เจ้าของงานชอบ และก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาอยู่ดูด้วย เค้าก็เลยถามว่าจะมาเรียนบาติกหรอ เกื้อก็เลยบอกว่า" ค่ะอยากมาเรียนเพิมเติมนะคะ " แต่เค้าเรียกให้เดินตามไปที่ห้องสำนักงานเลยรู้ว่าเค้าคนนั้นคือหัวหน้าศูนย์ฝึก..

พอเดินเข้าไปเค้าก็บอกว่าทำงานบาติกมาส่งให้พี่ดูหน่อยได้ไหม ทำตามโจทย์ที่พี่บอก แต่เราบอกว่าเราไม่มีอุปกรณ์ เค้าก็ใจดีนะคะ ให้เรามาใช้อุปกรณ์ที่ศูนย์ได้เลย
เราเลยทำงานส่งให้เค้าดู คือ
1.ผ้าเช็ดหน้า
2.ผ้าพันคอ
3.ปลอกหมอน
4.เสื้อบาติก
5.รูปบาติกตกแต่งฝาผนัง


แล้วเค้าก็เอางานเราไปให้ผู้ใหญ่ดู เราเลยได้โอกาสสอนที่นั้นคะ สอนบาติกและการเป็นครูอย่างจริงๆจังๆครั้งแรกในชีวิต

ต้องขอบคุณ ผอ.เทียมจันทร์ สง่าวรศิลป์ ( ตอนนี้ย้ายไปทำงานอยู่ฝ่ายพัฒนาชุมชนที่ดินแดงแล้วคะ คิดถึงท่านจัง) ที่เปิดโอกาสและให้โอกาสเกื้อตนนี้
ขอบพระคุณคะ

Create Date : 17 มกราคม 2550		4 comments
Last Update : 18 มกราคม 2550 7:12:16 น.
Counter : 723 Pageviews.
Share Tweet