วันวานยังหวานอยู่...
วันก่อนมีเหตุให้ต้องติดต่อกับอาจารย์ที่ปรึกษาสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัย ได้พูดคุยกับอาจารย์แล้วก็แสนจะคิดถึงสมัยเรียนยิ่งนัก... มานั่งนับๆดู เราก็จากแดนดินทะเลโคลน "รูสะมิแล" มาได้ระยะเวลาพอสมควรแล้วเนอะ เพื่อนฝูงร่วมวิชาเอก 23 ชีวิต ก็กระจัดกระจายไปหลายจังหวัด บางคนอาจไปไกลถึงต่างแดน... อยากรู้จังว่าจะมีสักวันไหม ที่เราจะได้มาเจอหน้ากันแบบพร้อมเพรียงเหมือนสมัยเรียนอีกครั้ง.....เขตรั้วสีบลู สร้างความชื่นชู ณ รูสะมิแล... เรียนอยู่ที่นั่น 4 ปี ไม่เคยรู้สึกว่าน่ากลัวเลย... แต่ตอนนี้สิ ใครชวนกลับไป ขอคิดหนักๆเลย ไม่ใช่ไม่คิดถึงอาจารย์นะคะ แต่...เอ่อ... อย่างที่รู้ๆกัน...มาให้คำประกอบภาพจ้า ช่วงนี้ยุ่งหน่อยนึง มาได้วันละนิดละหน่อย...ชุดแรก มีภาพที่หอ 8 สมัยนั้น เขาเรียกหอสาวสวย ... คนสวยๆ มักจะได้อยู่หอ 8 หุหุ...เราก็เป็น 1 ในนั้น เสื้อสีส้ม เป็นเสื้อเชียร์ของคณะเรา ... สดสีแสด ศึกษาศาสตร์ งามแสงส่อง... สมัยยั้ยยังบึกอยู่ เป็นนักกีฬาด้วยนะ... เพื่อนสนิท อยู่กันเป็นคู่แฝด "ตากับแตง" คู่หูดูโอ เหลือเชื่อ อารมณ์รุนแรงสมัยวัยรุ่น ทำให้เพื่อนรัก โกรธกัน ไม่คุยกันเป็นเวลา 1 ปีเต็ม.. คิดทีไร เสียดายเวลาทุกที... จากวันที่เราคืนดีกันตอนปี 4 ก็สัญญากับตัวเอง จะไม่โกรธใครอีกเลย...ภาพตอนปี 1 ใสกิ๊งๆเลยเนอะ รูปบนถ่ายที่ลานพระบิดา... สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ช่วงสอบจะเห็นไข่ต้มเยอะมากๆ... รูปล่างบันไดหน้าตึก 19 บันไดที่เราลงไปกลิ้งเล่นบ่อยๆมาก เวลาไปเรียนสาย ลนลานขึ้นตึกเรียน หัวทิ่มประจำ...^^การแสดงชุดระบำแมลงสาป ตอนงานเชียร์ปี 1 ส่วนรูปข้าง แสดง Harry Potter งานบายเนียร์ ปี 4 ... งานเลี้ยงส่งตอนใกล้จะจบ จากคณะศึกษาศาสตร์ แต่พวกเราตกลงใจใส่ uniform ปี 1 คือ กระโปรงจีบรอบกับรองเท้าผ้าใบ มาในงานกัน...วันซ้อมรับปริญญา ที่หาดใหญ่... หลังจบไปเกือบปี ก็กลับมาเจอกัน ดีใจกันน่าดูและเรา คู่หูดูโอ ก็ได้มาเจอกันอีกครั้ง...