ก่อนที่เราจะรักกัน
ยังจำได้ดี เหมือนเป็นเรื่องตลก ก่อนที่เราสองคนจะมารักกัน และมีษะกิฟตอนนั้น เราเรียนอยู่เทคนิคมีนบุรี เป็นสาวก่อสร้าง ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ปี3แล้วแฟนเรา(ป๋าษะกิฟ) อยู่คนละห้องกะเรา แต่เรียนช่างก่อสร้างเหมือนกัน (รุ่นน้อง) ตอนนั้นเรายังจำได้ เราจะออกอวบๆ ระยะสุดท้ายแล้วมั้ง ก็เดินไปเดินมาในเทคนิค กะเพื่อนผู้หญิงหลายคน แล้วอยู่ๆ ก็มีคนตะโกนเรียก "ปลาทอง ปลาทอง"กลุ่มเราก็หันไปมอง เอ....พวกมานเรียกใครวะ แล้วเราก็เดินผ่านกันไป แล้วจากนั้นมา พวกมานก็เรียกอย่างนี้เกือบทุกวัน หรือทุกกครั้งที่เราเดินผ่าน....เอมานยังไงเนี่ย (ผลก็คือ ป๋าษะกิฟนั่นแหละที่เรียกเราว่าปลาทอง หลังจากนั้น ก้แซวเรามาตลอด..แต่ก็ไม่ได้จีบเรานะ พอเราจบ ปวส.เราก็ออกไปทำงานเลย เราไม่ได้เรียนต่อ แล้ว.....ก้.....ไม่ได้เจอเค้าอีกเลย......หลังจากที่เราได้ไปทำงานแล้ว เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ทำงานไปเลี่อย...มีเพื่อนร่วมงานเยอะแยะ ไปเที่ยวกันบ้าง กินเหล้ากันบ้าง ก็นะนิสัยเราก็ไม่ใช่หญิงจ๋าซะด้วย ใครเห็นก็อาจจะนึกว่าเราเป็นทอมด้วยซ้ำนะ.....เวลาผ่านไป 5 ปี ไวเหมือนโกหกวันนั้น....จำไม่ได้แล้ววันไหน แต่รู้ว่า 5 ปีผ่านไป วันนั้น เราไปแด้นกันกะที่ OFFICE ขากลับก็แยกย้ายกันกลับประมาณ ตี 1 ก่าๆได้ เราก็นั่งรถเมย์กลับบ้านมีเพื่อนกลับพร้อมด้วย วันนั้นแหละที่เราเจอเขา...(ป๋าษะกิฟไง) บุปเพสันนิวาสจริงๆเลยอะ ไม่นึกไม่ฝัน ว่าจะเจอกัน แล้วเราก็คุยกันปกติ แล้วเขาก็ขอเบอร์โทรเราไว้ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะจีบเราหรอกนะ.......แต่ว่าฟลุคอะ วันต่อมาเขาดทรมาคุยด้วย ....เราก็คุยไป....เช็ด...ถู...โทรศัพท์ไปเลื่อย....ก็คนมันเขิลอะ...หลังจากนั้นเราก็คบกัน คุยกัน ไปดูหนัง ไปเที่ยว...จากนั้นอีก 2 ปี เราก็แต่งงานกัน...เพื่อนๆว่า....มันเป็นบุฟเพสันนิวาสไหมล่ะ....แต่เราว่านะ เนื้อคู่กันแล้วก็ไม่แคร้วนะ..55555 และแล้ว...ป๋าษะกิฟก็เสร็จเรา...55555