วันที่ต้องจากลา...... 17/12/06..... วันนี้ ตื่นแต่เช้าแล้วใจมันหาย ยังงัยชอบกล... คืนนี้เราคงไม่ได้นอนเตียงนุ่ม ๆ (คัน ๆ นิด ๆ) นี้อีกแล้ว บรรยากาศที่อบอุ่นในห้องนอนเล็ก ๆ ที่คุ้นเคยมานานกว่า 20 ปี และแล้วก็ออกไป shop shop กับแม่ shop กันทั้งวันเลย ลืมไปเลยว่าวันนี้ต้องเดินทางแล้ว.... ตอนเย็นกลับบ้าน...ดีใจจังเลยวันนี้ได้กินข้าวพร้อมหน้ากัน พ่อ แม่ น้องชาย ไม่ได้เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว (3 อาทิตย์) เรากิน ต้มยำกุ้ง กับ ไข่เจียว อร่อยสุด ๆ อ้าวถึงเวลาต้องไปแล้ว..... มาถึงบ้านย่า โอ้โฮ้ ญาติเยอะมากเลยเรา มารอส่งเรา แต่ทำไม อีลูกพี่ลูกน้อง (คนที่สนิทที่สุด) ยังไม่มาอีก นี้มันจะไปส่งเราไหมเนี้ยะ และแล้วทุกคนก็มีของที่ระลึกให้ด้วย อาแหม่มให้ ตุ๊กตา มารุโอะ น้องยูให้ดอกไม้ช่อใหญ่ (โอ๊ย ตายแล้ว แล้วเราจะไปรอดไหมเนียะ แค่ตัวเปล่า ๆ ยังไม่รู้ว่าจะรอดหรือเปล่าเลย) อ่ะ จัดยัด ๆ ใส่ในกระเป๋า... อ้าวมากันครบแล้ว 1 เก๋ง 1 กะบะ ออกยกทัพได้... ใกล้แล้ว ใกล้ถึง สุวรรณภูมิแล้ว โอ้ว แม่เจ้าทำไมมันใหญ่อย่างนี้แล้วจะรอดไหมเรา... หันมองซ้าย มองขวา อ้าวนั้นมัน ป้าแอ้ว Andy น้อง Mark & the Korn มากันทั้ง office เลย ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกเลย ตื่นเต้นกลัวหลงทาง ขึ้นเครื่องไม่ถูก อีกใจหนึ่งก็เป็นห่วง ญาติ ๆ เพื่อน ๆ ที่มาส่งกลัวดูแลไม่ทั่วถึง... และแล้วก็มี อัศวินสีชมพูมาช่วยชีวิตไว้ได้ ก็ The Kron นั้นเอง เค้าทำงานอยู่กับสารการบิน บิน บ่อย เลยรู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง ตอนนั้นเค้าคืออัศวินขี่ม้าสีชมพูมาช่วยเรา ทำให้เราทุกอย่าง ถ้ามีเวลาอีกนิดเราว่าเค้าคงจะไปส่งเราขึ้นบันไดเครื่องบินเลย.... เวลานั้นก็มาถึง ตอนที่เราต้องเข้าไปตรง immergration ถึงเวลาต้องจากกันแล้ว เราเห็นพ่อเราน๊ะ ยืนชเงอส่งเราจนเค้ามองไม่เห็น ไม่น่าเชื่อเลยว่าพ่อก็รักเรามาก (หลังจากที่เคยไม่พูดกันเป็นเดือน ๆ ทะเลาะกันบ่อย ๆ) แต่พ่อก็คือพ่อที่รักและเป็นห่วงเราเสมอมา (ถึงบางครั้งจะห่วงแบบไม่มีเหตุผลก็ตาม) เราบอกกับตัวเองว่า อย่าร้องไห้ น๊ะ อายเค้า.....ท่องอยู่อย่างนี้ ส่วนแม่เราน๊ะเหรอ เค้าไม่อยากเห็นเรา เพราะเค้ากลัวว่าจะร้องไห้ให้เราเห็น แล้วจะทำให้เราหมดความมั่นใจ ขอบคุณน๊ะ ม๊ะ ที่เข้าใจโอ๋ รักม๊ะน๊ะ แล้ว the Kron ก็พามาส่งถึงตรงเกรด แต่มันดึกมากแล้วเค้าก็ขอตัวกลับก่อน..... และแล้วเราก็ต้องอยู่คนเดียว รอคนเดียว กลัวจัง.... เรียกแล้ว เครื่องพร้อมออกแล้ว.... เอาว่ะเป็นงัยเป็นกันมาถึงขนาดนี้แล้ว จะถอยหลังไม่ได้แล้ว ที่รักรอเราอยู่ สู้โว้ย.......   Create Date : 01 สิงหาคม 2550 6 comments Last Update : 1 สิงหาคม 2550 4:55:34 น. Counter : 464 Pageviews. Share Tweet

แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยม ขอให้โชคดีในการเดินทางครับ   โดย: naigod 1 สิงหาคม 2550 6:38:21 น.

Have a good trip นะค่ะ   โดย: homepech 1 สิงหาคม 2550 8:37:38 น.

ขอให้เดินทางไปถึงรักด้วยความปลอดภัยนะคะ   โดย: ~oharanet~ 1 สิงหาคม 2550 11:17:53 น.

โชคดีนะ   โดย: เอ๊กกี่ 1 สิงหาคม 2550 11:54:56 น.

ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะ   โดย: ศศิกัณห์ 1 สิงหาคม 2550 16:09:40 น.

ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะ ถึงโดยสวัสดิภาพแล้ว   โดย: oho49 4 สิงหาคม 2550 4:32:11 น.