ชีวิตของเราที่เคยมีอะไรผ่านเข้ามา

มักจะมีทั้งเรื่องราวที่ดี พอจะทำให้เรายิ้มได้ไปทั้งวันทั้งคืน

บางครั้งก็เป็นเรื่องร้ายๆ ราวเหมือนกับว่าน้ำลูกใหญ่กำลังมาจะท่วมบ้านเรา

หลายคนกำลังน้อยใจว่าทำไมในชีวิตช่วงนี้ วันนี้ พรุ่งนี้

ต้องมาเจอกับเรื่องร้ายๆตลอด..

จำได้ไหม อะไรที่ทำให้เราเติบโตขึ้น-ความผิดหวัง ความเสียใจ ฯลฯ

สิ่งเหล่านี้คอยเข้ามาขลุกขลิกกับเราอยู่เสมอ

ไม่ว่ายามเราหลับ ตื่นลืมตา เดินออกไปบนถนน การทำงาน การพบปะ สังสรรค์ เฮฮา ปาร์ตี้-มันไม่เคยห่างจากเราไป

แต่สิ่งเหล่านี้จะทำให้เราเติบโตขึ้น เข้มแข็งขึ้น อาจจะไม่ได้สูงขึ้น มีการพัฒนาการทางร่างกายเกิดขึ้น มีบางสิ่งที่เติบโตขึ้นโดยคุณอาจไม่รู้ตัว

หลายๆสิ่งที่มันเป็นครั้งแรก คุณจะจำมันได้ แม้บางเรื่องมันจะเลือนลาง

แต่คุณจะยังคงจำได้อยู่ลึกๆ บางครั้งจำได้มาตลอด

บางครั้งก็มีใครบางคนมาปลุกความรู้สึกนั้นให้หวนย้อนกลับไปคิดถึงมันอีกครั้ง

จำได้ไหม คุณเริ่มขับจักรยาน ซ้อนมัน และค่อยๆใช้เท้าทั้งสอง

ปั่นมันอย่างช้าๆ เพราะกลัวว่าจะหกล้ม เวลาได้ขึ้นไปนั่งบนจักรยานครั้งแรก

คุณอาจจะคิดเหมือนผม คือมันดูสูงจากพื้นมาก อารมณ์เดียวกับตอนที่เรามองลงมาจากตึกสูงๆ มันให้ความรู้สึกว่าเราต้องระมัดระวังตัวเองมากขึ้น

แล้วเราก็จะเผลอลืมความรู้สึกครั้งแรกไป เมื่อเราขับมันจนคล่อง

อยากจะยกขาเมื่อไรก็ได้ที่อยากจะยก บางครั้งมีแอบปล่อยมือ ทดสอบแฮนด์ของจักรยาน หกล้มไม่เป็นท่าเพราะการปล่อยมือจากข้างต้น

จำได้ไหม ครั้งแรกที่เราเริ่มติดกระดุมเอง มันตอนไหนกัน

ตอนเด็กๆ พ่อหรือแม่ของเรา ในตอนเช้าของทุกวัน จะพาไปอาบน้ำ บางคนอาบน้ำเป็นตั้งแต่ตัวเล็กๆ (สำหรับผม ตอนเด็กๆยังให้พ่อ ต้มน้ำเดือด ผสมลงไปในน้ำเย็น ใส่ในกะละมังใบใหญ่ ด้วยเหตุที่หากเปิดน้ำอุ่นทิ้งไว้ในอ่าง มันอาจไม่ทันการ ก็อารมณ์คงประมาณ หม้อสุกี้MKใส่เนื้อลงไป)

หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เช็ดตัว ปะแป้งที่หน้า หนาเตอะ ไม่เป็นรูปเป็นรอย

พ่อค่อยๆบรรจงติดกระดุมให้ตั้งแต่เม็ดแรก จนถึงเม็ดสุดท้าย

จนภาพค่อยๆเลือนลางลงไป มารู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อเราติดกระดุมเองเป็นแล้ว

จำได้ไหม หัดกินยาครั้งแรก ต้องอุดจมูก เอานิ้วเล็กๆบีบตรงที่ดั้ง ให้รู้ว่าจะไม่ได้กลิ่นแล้วนะ ก่อนจะใส่ยาน้ำลงบนช้อนชาสีขาว-สีใส แล้วก็ทานเข้าไป

แล้วค่อยดื่มน้ำตาม ก่อนจะเอานิ้วที่บีบจมูกออก และทำหน้าปี๊..~ เพราะยังไม่ชินกับรสขมของยา 

แล้ว..ความรู้สึกที่เราได้รักใครครั้งแรกล่ะ

เคยมั้ยที่ตอนสมัยเด็กๆ คำว่ารักของเรา คือการเอาสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ ติดให้กัน ฉันรักเธอ เธอรักฉัน แล้วก็ยิ้มให้กัน นั่นคือความชอบในวัย⁞เด็ก

พอเราโตขึ้นมา สิ่งบางอย่างสอนให้เรารู้ว่า การรักใคร มันไม่ได้ง่าย

ก่อนที่เราจะรักกัน ก่อนจะรู้จัก การนำพา โชคชะตา ความรู้สึกนึกคิด

ชีวิตนึงเราพบมันได้ไม่บ่อยมากนัก 

มิตรภาพอาจเกิดขึ้นได้ตลอดของการใช้ชีวิต-ความรักไม่ได้เป็นเช่นนั้น

ความรักเกิดขึ้นได้ไม่บ่อย-ดาวตกกับความรักมีอะไรคล้ายๆกัน

เราจะไม่ได้เห็นมันบ่อย แต่ถ้าเราเห็นหรือได้สัมผัส เราจะรู้ว่ามันงดงามเพียงใด

แค่การเคลื่อนตัวของดาวเพียงเล็กน้อยจากเส้นขอบฟ้า ทำให้ใจเราหยุดนิ่งได้นานจนลืมนาฬิกา เวลาไปได้เลย 

คิดถึงจัง.. ความรักแบบนี้.. อยากเก็บครั้งแรกของความรู้สึกนี้.. ไปนานๆ

(หมดเวลาการเขียนอีกแล้ว..)