คงไม่มีภาพปลากรอบ เขิน 

ตั้งแต่เด็กจำได้ว่าพ่อไม่เคยดุ ด่า ว่า ตี เราเลย เรื่องแบบนั้นแม่เป็นคนทำทั้งหมด ตอนเด็กๆ เลยรู้สึกว่าชอบอยู่กับพ่อมากกว่า ฮ่าๆ ตอนเด็กๆ จำได้ว่ามีอะไรพ่อก็ให้ลูกกินก่อนตลอด เวลาทำการบ้านดึกๆ พ่อก็อยู่ด้วยตลอด พ่อเป็นหลายๆ อย่างในชีวิต สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดเลยคือความพยายาม พ่อเรียนจบแค่ม.6 แล้วก็ออกมาหางานทำ เริ่มจากเป็นเด็กเสริ์ฟ จนทุกวันนี้...พ่อเป็น General Manager ตำแหน่งสูงสุดที่พ่อใฝ่ฝัน หลายครั้งที่ก็รู้สึกว่าพ่อจะเสียใจ ผิดหวังในตัวลูกๆ ที่ไม่ได้มีความพยายามแบบที่พ่อทำให้เห็นบ้างรึเหล่า ...แต่เราก็มีความพยายามในทางของเรานะ ที่ไม่ค่อยอยากให้คนอื่นมาเห็นเถอะ พอๆ ไม่อยากดราม่า

ถึงพ่อจะเป็นคนเก่งทำได้หลายอย่าง แต่พ่อก็เป็นคนตลกด้วยเหมือนกัน ครั้งนึงตอนม.ต้น จำฝังใจมาก เรียนวิชาเกษตรกรรม ครูให้ทำสิ่งที่กำจัดแมลงหรือศัตรูเพื่อน พ่อก็ทำให้มาเลย เอาขวดโค้กมาเจาะรูแล้วก็บอกว่าแมลงจะวิ่งเข้าไป แค่นั้น... คือเราก็พยายามแย้งนะ แต่ว่าไม่สำเร็จเอาไปส่งครูแบบหงอย เพื่อนที่ทำน้ำยากันแมลงจากใบสะเดามามันคงสงสาร (ตอนนั้นมันแอบชอบเราด้วยแหละ ฮ่าๆ) ก็เลยบอกว่าให้ไปอยู่กลุ่มกับมัน เอ๊ะ นี่ทำงานกลุ่มได้ด้วย? ตอนแรกก็จะไม่ไปหรอกนะแต่ครูเห็นอุปกรณ์ดักแมลงของเราแล้วจนใจ คงไม่รู้จะให้คะแนนยังไง ฮ่าๆ สุดท้ายก็ไปอยู่กลุ่มกับเขานั่นแหละ แต่ครูก็ถามว่าใครทำอะไรในกลุ่ม เพื่อนคนนั้นก็บอกให้เราบอกว่าช่วยตำใบสะเดามั้ง แต่อีนี่ก็หยิ่งจ้า ความรู้สึกแบบก็ไม่ได้ทำไรป่าววะ เลยบอกครูว่าไม่ได้ทำอะไรค่ะ เหยดดด เพิ่มความนิยมหนักเลยทีนี้ ฮ่าๆๆๆ นึกแล้วขำจริงๆ 

พ่อไม่เคยบอกว่าอยากให้ลูกเป็นแบบไหน จะเรียนอะไร จะไปไหน จะทำอะไรพ่อไม่เคยว่า

ครั้งนี้ก็เชนกัน... ถึงดูพ่อจะไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ให้โอกาสลูกเผชิญโลกกว้างใบนี้เถอะนะ รักพ่อนะ จุ๊บๆ

อ้อลืมเรื่องสำคัญ จริงๆ ไม่เคยคิดว่าเราเองจะแต่งงานมีครอบครัวมีลูกหรอกนะ แต่ก็มีคิดบ้างว่าสมมติต้องแต่งจริงๆ ผู้ชายคนนั้นคงต้องดีเหมือนพ่อของเราอย่างน้อยสักครึ่ง เพราะถ้าไม่...ก็ไม่รู้จะเอามาทำไม เนอะ...