ไอ้นี่มันเป็นคนบ้าที่เข้าข้างจอย
" ไอ้คุกกี้ ในสายตากู ขอมองมึงว่า.....จริงๆที่มึงเป็นอยู่ในปัจจุบัน มึงมันไม่ใช่คนดีหรอก "
คุกกี้ : ทำไม?
" ก็มึงมันไม่ตอบรับรักให้ความดี คุณสมบัติของจอย ....มีความดีที่มันรักตัวมึง .....รู้เอาไว้ ธรรมะมันควรจะได้ทุกสิ่งที่ธรรมะต้องการ แต่มึงต้านความดีได้.... มึงแม่งลำเอียงเรื่องคุณสมบัติอย่างนี้.....มันไม่มีใครมองมึงว่าเป็นคนระดับดี "
คุกกี้ : ถึงกูจะใกล้เกลือกินด่าง กูก็ไม่ได้คิดจะต้องลดคุณค่าตัวเองเพื่ออยู่ในระดับต่ำเพียงใดหรอก ถ้ามึงคิดว่าการทำตัวไม่เหมือนเดิมของกูมาจากการใช้ผลประโยชน์ของจอย มึงก็เข้าใจไม่ถูกแล้ว
" .... มีสำนวนไทยสำนวนนึงที่ธรรมะไม่สมหวัง......สำนวนเก่าๆนี้......พ่ายแพ้....เรื่องความพ่ายแพ้ หนอย......สำนวน แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร....... ทำไมความดี ธรรมะจะชนะเพื่อได้ตัวมึงมาไม่ได้ ทำไมพระธรรม....เป็น...เป็นแพ้ได้ไงวะ "
คุกกี้ : มึงอย่ามาคิดว่าสิ่งดีเลิศคิดหวังอะไรมันจะสมหวังทุกสิ่งเหอะ แล้วเรื่องธรรมะหวังอะไรไม่ได้แค่นี้มึงคิดว่ากูไม่ใช่คนดีไปแล้วใช่มั้ย?
" ......... "
คุกกี้ : มึงคิดว่าด้านดีของกูกูขี้โกงด้วยการใช้จอยหรือไงวะ?
" ใช่ ใช่แน่ๆ สมองมึงเรียนหนังสือได้เพราะจอย มึงไม่ใช่คนจบแค่ม.เกริกหรอก อย่างมึงมันต้องจุฬาฯลูกเดียว "
คุกกี้ : มึงประสาท
" มึงด่ากูหรอ? "
คุกกี้ : เออ แค่นี้มึงยังแยกจุฬากับเกริกไม่ออกอีก อย่ามาคิดว่ากูมีจอยเลย คนดีๆคนนึงแม่งก็ทำให้บางเรื่องแม่งเข้าใจผิดได้
" ......กูจะทำให้มึงลงเอยกับจอยให้ได้เลยคอยดู....."
คุกกี้ : ถ้ามึงทำได้ ป่านนี้กูก็เป็นคนจบแพทย์ไปนานแล้วล่ะวะ
" .....คุกกี้ ...กูชักโมโหแล้ว.......มายนัสจะมาเอาชนะจอยไม่ได้หรอก....กูต้องเอาความดีอยู่เหนือสิ่งอื่นใด จอยต้องได้มึงมา......มึงเข้าใจให้ได้สักทีได้มั้ยว่ามีความดีรักมึงแต่คนที่ค่าน้อยกว่าเธอยังไม่รักมึงนะโว่ย...."
คุกกี้ : ความดีที่ทำให้มึงดูบ้าขณะนี้..........เรื่องของมึง.....กูเริ่มขี้เกียจคุยกับมึงแล้ว....กูจะไปต่อ เลิกขวางทางกูได้หรือยัง?
" ......หึยยยยยย"