คนละสาย
ชายนิรนาม : ...... ไอ้กี้ มึงยังนับถือไอ้แจ้เพื่อนมึงคนเนียะอยู่มั้ยวะ
คุกกี้ : ยังเป็นเพื่อนบางเวลา
ชายนิรนาม : มึงทำตัวไม่น่าคบหานะเว่ย มึงหันมาเป็นคนวาดภาพ คนตกแต่งภาพ ขนาดเนียะ รู้สึกได้จริงๆที่มึงอยู่ใกล้ชิดพวกเขาที่อยู่สายวิทย์กันมานาน แต่มึงแม่งพวกหัวศิลป์มากกว่าหัววิทย์....... มึงมันมีเพื่อนคนละสายไปทำไมวะไอ้ขยะสังคม
คุกกี้ : คำก็ขยะ สองคำก็ขยะ เรื่องวาดรูปแทนการเรียนวิทย์ วาดรูปแทนการเขียนนิยายกูคิดว่าไม่ใช่เหตุผลที่โดนด่าว่าขยะหรอกมั้ง..... แค่กูเลิกบุหรี่ไม่ได้แค่เนียะ ตังหากล่ะ มันเป็นขยะที่หนักกบาลมึงมากใช่มั้ย
ชายนิรนาม : มึงก็หาวิธีเลิกสักทีสิวะถ้ารู้ว่าสูบบุหรี่แล้วมีคนมองเป็นขยะ
คุกกี้ : มันเรื่องของกูน่า ถ้าไม่สูบแล้วมันหงุดหงิดนี่หว่า จะให้เลิกคงต้องรอไปอีก
ชายนิรนาม : กูเข้าใจว่ามึงมันเสพย์ติดบุหรี่ กูมันสงสัยนะเว่ย .....นานมาสิบๆปีแล้ว....ทำไมมึงมันไม่เป็นมะเร็งวะ
คุกกี้ : ......นั่นก็เพราะกูอยู่กับไอ้แจ้ไอ้หมูไอ้จิ๊บไว้นานๆ พวกนี้มันเหมาะสำหรับคนที่เลิกบุหรี่ไม่ได้ ..... แต่รอดมะเร็ง
ชายนิรนาม : ............มันน่าคบหามั้ยเนี่ย
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
