space
space
space
<<
มกราคม 2565
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
space
space
26 มกราคม 2565
space
space
space

Aคุยกับคุกกี้
A : ..... 83 เปอร์เซนต์ตอนมอสองเทอมสองที่ได้ตอนกลางภาค อยากรู้ว่าเกรดปลายภาคแกทำได้ 3.9 จริงๆหรอ

คุกกี้ :  จริงๆพลาดไป น่าเสียดาย เกรดที่ได้ตอนมอสองเทอมที่สองคือ 3.46 แต่ฉันเชื่อของฉันเองว่า ถ้าไม่ได้ตั้งใจเรียนยังได้ 83 เปอร์เซนต์ตอนนั้นถือว่าเป็นที่ 8 ของห้องและระดับชั้น ถ้ามีความตั้งใจเข้าไปอีก ฉันคงถึง 90 เปอร์เซนต์ ที่หนึ่งเลย ถือว่าไม่มีใครเรียนสู้ฉันได้เลยล่ะ อาศัยพลังจดจำที่สูงที่ได้เป็นมาตั้งแต่เล็กๆ ขนาดบุ๋มได้ 88 เปอร์เซนต์ยังเรียนสู้ไม่ได้  เรื่องสมองมีพลังจำพวกนี้มันเป็นอดีต ฉันเกิดมาแล้วเป็นคนเรียนได้ขนาดนั้นหรือเปล่าคงไม่น่าจะจริงเพราะตอนโตเป็นผู้ใหญ่กว่านั้นก็ไม่สามารถเรียนสูงแล้ว  บุหรี่ก็ไม่ช่วยให้กลับคืนมา แต่ฉันเริ่มสูบบุหรี่เพราะมีพวกหมอพวกจุฬาฯสูบบุหรี่ ทำไมหลายคนมันไม่เชื่อฉันวะ

A : ตอนเด็กๆนั้นยังไม่ได้สูบบุหรี่ แล้วช่วงมอสามที่เริ่มที่เรียนไม่ได้เรื่อง เตร็ดเตร่ไปเรื่อยๆ ไปจนระดับมหาวิทยาลัย ทำไมแกตอนมีบุหรี่แล้วชีวิตแก.......คือเราหมายถึงที่แกจบระดับปริญญาตรีได้แล้วต่อเมื่อตอนมีบุหรี่ แต่ไม่ใช่ถึงกับพวกระดับเรียนสูงรัฐบาลดังหรือหมอ

คุกกี้ : ตัวฉันในตอนมอสามเป็นต้นมาฉันไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าทำไมตอนนั้นดูโทรมแล้วทั้งๆไม่ได้สูบบุหรี่ แต่ใช้ชีวิตไปแบบเตร็ดเตร่เหมือนไม่ได้มาเรียนหนังสือในโรงเรียน เรียนไม่ไหวเหมือนสมองโดนฤทธิ์สารเสพติดต่างๆเลยทั้งๆที่ยังไม่เคยไปลองจริงๆ ชีวิตตั้งแต่นั้นเอาแต่ฟังเพลงเหมือนจะมีเวลาว่าง สมองพัฒนาแต่ด้านการเก็บเสียงเพลงและการดึงเพลงที่จดจำออกมาจนสติไม่ค่อยสมประกอบ จนตอนฉันเป็นผู้ใหญ่ต้องฝึกให้สมองนำไปใช้งานด้านอื่นให้มากขึ้นบ้างแต่มีบุหรี่เข้ามาด้วย สำหรับการสูบบุหรี่น่ะ จริงๆไม่ใช่ว่าร่างกายรับเข้าไปแล้วทำให้การเรียนจะเรียนไม่เก่ง แต่เป็นบางคนที่สูบบุหรี่แล้วไม่ได้ทำลายสุขภาพมากเกินไป สุขภาพทางสมองอาจจะมีผลกระทบบ้าง แต่ส่วนมากถ้าไม่เกิดป่วยตายสมองจะมีสมาธิมากขึ้น โล่งขึ้น  ฉันไม่ได้มีพลังการจดจำสูงแบบตอนเด็กที่อ่านหนึ่งรอบจำถึงสามบรรทัดแล้ว ต้องอาศัยการย้ำมากกว่า 10 รอบ หรือหาเทคนิคในการเรียนเพื่อการรับรู้ที่งายขึ้น การรับความรู้เข้าสมองของฉันแบบว่าประสาทของฉันมันไม่ปกติ ไม่เหมือนคนปกติ  ตอนช่วงม.ปลายฉันก็ไม่น่าเรียนวิทย์เพราะอยากเป็นสัตวแพทย์ จุฬาฯเลย  พอมาถึงช่วงผู้ใหญ่ แม้ฉันไม่ได้รัฐบาลดัง แต่ฉันอยากได้อะไรฉันจะตั้งใจ ทีแรกพ่อแม่ทำอะไรให้ฉันลองตลอดแล้วไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง เคยให้จันทรเกษม แต่จริงๆจันทรเกษมเองที่น่าจะดีที่สุดเพราะสังคมตอนนั้นมันคล้ายๆชีวิตของฉัน เคยให้เรียนช่างไฟฟ้าแสงทองก็ไม่รอด เคยให้เรียนผู้ช่วยพยาบาลที่อรัญรักษ์บริบาลก็ไม่รอด เคยให้ไปเรียนตัดผมที่เสริมสวยคุณโจก็ไม่รอด เคยให้ศรีปทุมก็มีลางสังหรณ์บางอย่างทำให้ไม่ตั้งใจ ฉันอยากได้มหาวิทยาลัยเกริกก็โดนพ่อแม่ไม่ให้จนอายุ 30 เพิ่งจะได้โอกาส และฉันก็เรียนจบ

A :  แล้วแกคิดเสียดายมั้ยที่ช่วงมัธยมปลายไม่ได้ตั้งใจเรียน แต่ถ้าย้อนกลับไปใหม่อยากไปอยู่ทางสา่ยศิลป์หรือเปล่า

คุกกี้  :  ตอนนี้ไม่อยากคิดจมกับอดีตเท่าไหร่เพราะอายุมันก็เยอะมากแล้ว แต่ถ้ากลับไปจริงๆแต่กลับไปแบบมีสูบบุหรี่มั้ง จริงๆเคยคิดว่าไม่น่าเรียนวิทย์และจะได้ดีกับศิลป์ภาษา แต่การวางเป้าหมายตอนอายุ 20 ที่ฉันอยู่ปีสองราชภัฎจันทรเกษมฉันอยากเป็นคนทำงานเกี่ยวกับยางรถยนต์ แต่อีกทางหนึ่งที่ฉันเริ่มชอบแต่มีความเสี่ยงสอบตกคือเครื่องกล ดังนั้นฉันอาจจะอยากเรียนสายวิทย์อีกครั้งแบบไม่ตั้งเป้าหมายให้สูงเกินไป

A :  ยางรถยนต์ เป็นเรื่องของวัสดุ เรื่องของเทคโนโลยี แกจะเข้า วัสดุ กับ ยานยนต์

คุกกี้ :  วัสดุ กับ วิศวกรรมยานยนต์ เป็นเส้นทางที่ถูกต้องของยางรถยนต์ แต่ถ้าฉันจะกลับไปเรียนวิทย์คณิตอีกครั้ง ฉันอยากได้เครื่องกล วิศวะสาขาที่มีความเก่าแก่ที่สุด และกว้างขวางที่สุด ทั้งๆที่ยางรถยนต์มันอยู่ในสาขายานยนต์

A :  วิศวกรรมเครืองกล ..... แก ไอ้สาขานี้มันสายโหดร้ายทารุณของบรรดาวิศวกรรมศาสตร์เลยนะน่ะ  ดีนะไม่แมคคาทรอนิกส์เพราะแมคคาทรอนิกส์นี่คือการสร้างเครื่องจักรหุ่นยนต์ ต้องรู้วัสดุและไฟฟ้าและคอมพิวเตอร์และกลไกฟิสิกส์ .... ทำไมถึงสนใจสาขาเครื่องกลในตอนเป็นผู้ใหญ่ ทำไมไม่ใส่ใจตั้งเป้าไว้ตั้งแต่มัธยม
 
คุกกี้ :  ฉันเพิ่งมาสน เครื่องกลนี่มีไอ้แว่นผิวนิโกร นอต รัฐพล และจอมทะเล้นหน้าใส เบนซ์ ดนุพล สองคนนี้เรียนที่พระจอมฯพระนครเหนือ ถ้าฉันได้เรียนด้วยกันก็จะยังมีเพื่อนเก่าที่เก่งๆ ปัจจุบันฉันไม่มีความรู้อะไรทางวิทย์หรอก ถ้าไปเรียนเครื่องกลที่ไหนได้จริงๆก็เริ่มจากศูนย์เลยล่ะ ถึงแม้เครื่องกลมันจะซับซ้อนและโหด หนัก แต่ฉันให้กำลังใจตัวเองที่อยากได้มากๆว่าจะเรียนรอดไปอย่างเกือบจะไม่ผ่านจนมาจบ ......มั้งนะ
 
A :  แกมันตระกูลโยธาไม่ใช่หรอวะ ตอนเล็กๆให้ความสนใจการสร้างแผนผังเมือง อะไรของแกวะ พอเวลาผ่านไป เวลาเปลี่ยน ยุคสมัยเปลี่ยน ความสนใจก็เปลี่ยนเลยเรอะ
 
คุกกี้ :  เวลาเปลี่ยน ตัวฉันเปลี่ยนไปหลายด้านเลย ทั้งนิสัย ทั้งความสนใจ จากเด็กอนุบาลและประถมผู้ที่ขาดการเล่นเกมส์ไม่ได้ พอเข้ามัธยมก็ได้สังคมเรียนสูง ฉันก็ได้ห่างเกมส์  บางทีฉันคิดถึงสมัยยุค 90 ที่เทคโนโลยียังมีไม่มาก ฉันอยู่กับเกมส์กับการเป็นเด็กอิสระดื้อซน

A :  หึ แกน่ะบอกว่าคิดถึง90 แต่แกน่าจะคิดแค่สองยุคอย่างไม่มีเหตุผล แกอยากไปสัมผัสชีวิตยุคนายกบรรหารกับชวลิต ถ้าแกคิดถึง 90 แกต้องคิดถึงท่านชวนและคิดถึงให้เก่ากว่านั้นสิ และอีกอย่าง คนที่อยู่ในยุคนั้นแล้วสนใจเรื่องเทคโนโลยีหุ่นยนต์ แค่เห็นเครื่องเกมส์ sony playstation1 เล่นเกมส์ได้ ฟังเพลงได้ แล้วร้องว้าวเหมือนเห็นนวัตกรรรมล้ำยุคของยุค2539นั้นน่ะ ไอ้คุกกี้ มึงน่ะแหละไอ้ตัวคลั่งเทคโนโลยี แต่ทำไมโตแล้วมันถึงไม่เหมือนตอนเด็กแล้ว

คุกกี้ :  อือ ใช่ จริงๆ ฉันตัวบ้าเทคโนโลยีเลย ชอบความสะดวกสบายจากเทคโนโลยีแท้ๆ  ยุคสมัยใหม่ถือว่าการรับข้อมูลสาระข่าวสารได้มหาศาลจากยุคอินเทอร์เนทแต่...... แต่สมองของฉันมันไม่มีพลังจำแล้วเมื่อเข้าสู่ยุคที่ฉันใช้เนทใหม่ๆ ทำไมตอนที่ฉันเริ่มหัดเข้าอินเทอร์เนท เริ่มเห่ออินเทอร์เนท สมองของฉันดันไม่มีพลังจำ ฉันนี่เสียดายคุณค่า เสียดายประโยชน์ที่มีแต่ไม่ได้เข้าสมอง คงคิดถึงสมองมั้ง ....ไม่หรอก คิดถึงวัยเด็ก ถึงได้คิดถึงเทคโนโลยีที่ไม่ครอบงำชีวิต

A :   และแกก็เป็นไอ้โรคจิตที่ใช้อินเทอร์เนทเล่นบ้าๆบอๆ โดยเฉพาะการปั่นป่วนเว็บบอร์ด  เอาล่ะ เอ่อ ตอนนี้แกก็จบแล้วจะทำงานอะไรสักงานยังไม่รู้จะเอาอะไร

คุกกี้ :  ฉันจบนิเทศมาได้แต่ฉันไม่มีความรู้อะไรเหลือเลยอะ ถึงจะชอบเขียนนิยายก็มีปัญหาการสื่อ

A :  จริงๆถ้าตอนที่อยากทำสิ่งที่ตัวเองสนใจ เช่น ได้เข้าม.เกริก แกน่าจะไปฟิตที่คณะอื่นนะ สาขาอื่นให้ได้โอกาสมีงานหาง่ายกว่านิเทศ ตอนแรกที่แกเข้านิเทศม.เกริกใหม่ๆแกเหมือนเฟรสชี่ไฟแรง ตั้งใจและมีกำลังใจในความขยันเป็นที่สุด อยู่ดีๆพอเข้าสู่ยุคคนจีนเข้ามากับการเปลี่ยนผู้บริหาร อธิการบดีเปลี่ยนเป็นนายแพทย์ แกก็หมดไฟไป

คุกกี้ :  ฉันหมดไฟแต่ฉันยังพยายามอยู่ต่อ ฝืนเรียนจนจบ ทำไมฉันรู้สึกว่าตอนที่เกริกมีอะไรเดิมๆก่อนคนจีนและก่อนพัฒนาจากคนจีนและท่านนายแพทย์ เป็นมหาวิทยาลัยสำหรับฉันเลย แต่ตอนคนจีนกับท่านนายแพทย์มาก็ทำให้มหาวิทาลัยเกริกกลับมามีชื่อเสียงมากขึ้นก็ตาม ฉันเริ่มไม่เหมือนเก่า

A :  อะไรที่แกอยากทำแต่ไม่ได้ทำ

คุกกี้ :  ฉันอยากให้พ่อแม่ส่งเสริมให้ฉันเรียนเสริมภาษาสวีเดน ก็ไม่เคยได้โอกาส ฉันนี่ทำอะไรกับความสนใจส่วนตัวแล้วสำเร็จได้ตลอด แต่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะว่าพ่อกับแม่ไม่ส่งเสริมให้เรียนเพราะอะไร ไอ้เรื่องวิศวกรรมเครื่องกลนี่เสี่ยงสอบตกเกินไปแน่ๆ เลยไม่ให้ไปเรียนแล้วเสี่ยง แต่เรื่องภาษาสวีเดนมันก็ความชอบของฉัน พ่อแม่กลัวว่าจะเกิดอะไรหรือไงเนี่ย  
   
A : มีอะไรอยากบอกนายเรื่องหนึ่ง คุกกี้

คุกกี้ : ....

A :  เรากับ B และ C เป็นเพื่อนในจินตนาการเท่านั้น นายต้องมีชีวิตในโลกแห่งความจริงให้ได้ พวกเราไม่ได้เป็นพวกตามพวกคอยเช็ดก้นแกไปตลอดจนแก่ เคยลองคุยกับจิตแพทย์มั้ย ว่ามีเพื่อนในจินตนาการสามสี่คน สร้างมาให้คุยถูกคอกันได้ สนิทกันได้ หมอเขาก็คงมองมาว่าไอ้นี่บ้า พวกเราที่ไม่มีตัวตนให้คบกันไปได้ในโลกจริง ตอนนี้แกมีเพื่อนที่แกคิดว่าดูแลแกได้ดีบ้างหรือเปล่า

คุกกี้ : ไม่รู้สิ กรณีเพื่อน อย่าง นิว วรพล มันโทรมาคุยได้แต่มันก็ไม่ทำทุกเวลา มันบอกว่าโทรมาเพื่อคุย ถ้าฉันว่างฉันกับนิวจะคุยเป็นชั่วโมง นิวรู้จักกันจากตอนเรียนนิติฯศรีปทุม นิวมันย้ายมาเรียนเกริก มันเข้าเกริกก่อนฉัน ตอนฉันเรียนเกริกปีแรกนิวมันปีห้าแล้วอะ สำหรับนิวสูบบุหรี่เหมือนกัน ฉันรู้ว่านิวมันดูฉันออกว่าในปัจจุบันชีวิตฉันไม่ได้มีพลังจำจริงๆนะ นิวมันก็อาจจะสงสัยได้เหมือนกันว่าฉันมาเกริกแล้วสามารถอ่านหนังสือจนฉันเรียนผ่านไปได้ ทำไมไม่มีใครเชื่อฉันวะ คนอื่นจะเชื่อว่าฉันมักจะทุจริตในการเรียนอยู่หลายคน

A :  แกต้องอยู่ให้คนเห็นคุณค่าแก

คุกกี้ :  ...... มันหมายความว่าไง

A :  แกเคยเหี้ย แต่จริงๆแกเปลี่ยนและเปลี่ยนได้ดี เป็นด้านดีก็ดี ถ้าแกสามารถพัฒนา ทำให้คนมันชอบคนมันก็ต้องชอบแก เมื่อแกเปลี่ยนมาได้ดีแล้วแกต้องไม่หวั่นไหวไปให้ดูตกต่ำ

คุกกี้ :  .....ฉันคิดว่า ......มันยังไม่มีคนชอบ

A :  จะคิดว่าตัวเองคนเก่าจะดีกว่าหรอ

คุกกี้ :   ตอนที่ฉันไม่หล่อแล้วคนชอบมันก็มีแล้ว เคยมีการเรียนได้สูงด้วย เคยสร้างวีรกรรมมาเยอะ แต่ตอนฉันหล่อฉันไม่ได้พลังสมอง ฉันจะทำตัวไม่ให้แย่เกินไป  ก็อาจจะเผลอหลงคิดว่าคนชอบ คนเรามันชอบหล่อมากกว่าไม่หล่อจริงๆหรอ ตกลงคุกกี้ยุคไหนคนมันชอบมากกว่า

A : คิดจะเล่าวีรกรรมให้ฟังตอนนี้มั้ย

คุกกี้ :  ยังไม่เล่า

A : แต่ถ้าเล่าถึงความเหี้ยนี่ คือ แกรู้ตัวเปล่าวะ พ่อแม่แกเรียนกฏหมาย แกมันลูกอัยการนะเว้ย พ่ออัยการ แม่เจ้าหน้าที่ศาลแพ่ง แล้วแกมาสร้างวีรกรรมทางลบ จะมีทะเลาะชกต่อย จะมีกลั่นแกล้ง แต่พอแกรอดจากการลงโทษ หรือมีพ่อแม่ใหญ่ เขาก็ว่าพ่อมึงตายกัน

คุกกี้ : เออ แล้วมันไม่ชอบฉันหรือพ่อฉันล่ะวะ โดยรวมๆมันก็ตัวฉันคนเดียว แต่ที่ฟังเขามา ฉันยังเก็บไปคิดก่อนว่าไอ้ที่ใหญ่มันพ่อหรือแม่กันแน่ การสังเกตครอบครัวคนไทยหลายๆครอบครัว มีลูกทะเลาะกับตัวพ่อเป็นส่วนใหญ่ หลายคนในครอบครัวไทยตัวพ่อสูบบุหรี่ ตัวพ่อก็มักจะขี้โรคและอาจมีทั้งเสียชีวิตหรือยังอยู่ พ่อของหัวโตเพื่อนเก่าแก่ก็เสียไปแล้ว

A :   แต่กรณีของแก ทำไมคนขี้โรคเป็นที่แม่วะ

คุกกี้ : ใช่ กรณีของฉันแตกต่าง และแม่ของฉันคือคนที่จบนิติรามคำแหงไม่มีเหตุผลว่าจบผ่านมาได้ไง แล้วแม่ก็ด้อยพัฒนาไม่ค่อยได้รู้อะไรได้มาก แม่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง แม่ไม่เหมือนเหมือนแม่จากครอบครัวคนอื่น มีปัญหาสุขภาพค่อนข้างอ่อนแอ พ่อของฉันเลิกบุหรี่ไปตั้งแต่ฉันยังเด็กแล้วและยังเป็นผู้นำของบ้านที่แข็งแรงแต่อายุก็มาก ชีวิตฉันมันก็ต่างไปจากคนไทยหลายคนเลยนะ คนไทยติดเหล้ามากกว่าบุหรี่ คนไทยชอบมองหน้าอกมากกว่ามองก้น

A :  ไอ้เรื่องที่แกติดบุหรี่ไม่ติดเหล้าน่ะพอจะรู้ แต่แกชอบมองก้นผู้หญิงน่ะ........... กล้าที่จะบอกด้วยหรอ

คุกกี้ :  เอิ่ม ...... ฉันบอกไปแล้วมันจะดีต่อฉันมั้ยเนี่ย

A : แกคิดว่าตอนเป็นผู้ใหญ่ถ้าทำงานหาเงินแล้ว แกจะไปเยี่ยมหมอบุ๋มที่กวินทราคลีนิกมั้ยวะ ที่อยู่สถานีแบริ่ง สถานีรถไฟฟ้าน่ะ

คุกกี้ :  ถึงจะมีเวลาว่างแต่ฉันก็คงขี้เกียจไป มีปัญหากับอีนี่มานาน ฉันอาจจะชอบคนอื่น

A : หืม

คุกกี้ :   เวลาฉันเริ่มสนใจใครมาก ผู้หญิงคนนั้นก็มักจะหลบหน้า กรณีนี้มันเกิดกับปานวาดไปทีนึงแล้ว ตอนนี้ฉันยังไม่ลองเรียกแมวว่ามายนัส นิภาพรบ้างเลย มายนัสที่อยู่การบิน ม.เกริก อายุห่างจากฉันตั้ง 11 ปีแน่ะ

A :  แกชอบน้องคนนี้ ที่เคยบอกว่าชอบก็เพราะหน้าคล้ายเม อาภาพร และน้องทำให้แกนึกเรื่องเมออกได้ ?

คุกกี้ :  ตอนแรกเคยสนิทได้เคยแชทไลน์แล้วมายนัสตอบกลับตลอด แต่พอฉันสนใจ มายนัสก็หลบหน้าฉันและเริ่มไม่มีเวลาว่าง แต่น้องเขายังไม่ถึงกับว่ารังเกียจฉัน แต่เขาจะแอบมีแฟนที่ต่างจังหวัดบ้านเกิดของเขาหรือเปล่านี่สิ

A : แล้ววรางคณานี่ตกลงแกจะเก็บเอาไว้มั้ย ว่าน้องเขาแต่งงานกับคนชื่อน้องพีทแล้วก็จริงแต่ทำไมวรางคณาที่เรียกใส่แมวมันไม่มีเหตุผลที่ไม่เหมือนสมัยเก่าๆนั่นที่แมวจะต้องเกลียดแกต้องหนีแก

คุกกี้ :  แมววรางคณามันชอบฉัน แต่วรางคณาที่เป็นคนของจริงมันบล็อคเฟสบุ๊คฉันเนี่ย ???? แค่ลองแชทไปถามว่ามีวันเกิดในธันวาคมใช่มั้ยเท่านั้นเอง

A :  555555555555555
 


Create Date : 26 มกราคม 2565
Last Update : 26 มกราคม 2565 17:01:56 น. 1 comments
Counter : 382 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 
Share

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณเริงฤดีนะ, คุณnewyorknurse


 
มาเป็น D:
นั่งอยู่ในวงเฉยๆ..แบะ แบะ
ไม่พูอะไร
แต่ให้คำปรึกษาได้นะ..(หากถาม)



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 26 มกราคม 2565 เวลา:18:51:53 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

คุกกี้คามุอิ
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ให้ทิปเจ้าของ Blog [?]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



space
space
[Add คุกกี้คามุอิ's blog to your web]
space
space
space
space
space