....Nobody is the best...........
บ้านในฝัน
ขอออกตัวก่อนว่า เพิ่งหัดเขียนBlog ครั้งแรก ยังทำอะไรไม่ค่อยจะเป็นเท่าไหร่ Blog ที่ออกมาอาจจะมีบกพร่อง เข้าใจยากง่าย ยังไงก็ขออภัยด้วยแล้วกันนะค่ะ ครั้งแรกที่อยากเขียน blog เพราะอยากแชร์ประสบการณ์เรื่องบ้าน เห็นเพื่ยๆมีบ้านสวยๆกัน เราเองก็อยากแลกเปลี่ยนมุมมองบ้าง กว่าจะเป็น...บ้านหลังน้อย บ้านหลังนี้ซื้อมาได้สัก 7 เดือนแล้วมั้ง เรากะสามีซื้อบ้านหลังนี้เพราะความบังเอิญ+โชคดี เลยได้บ้านนี้มาโดยไม่ต้องจ่ายเงินก่อนสักบาท (แต่หลังจากได้มาก็คงต้องผ่อนกันยาว 555+) คงสงสัยกันหละซิน่ะ ว่ามัน บังเอิญ+โชคดี ยังไง จำได้ว่า ตอนนั้นประมาณต้นมกราคม เรากะสามีเดินเตร่ ตามประสาเด็กๆ(ทั้งที่เริ่มแก่แล้ว..55+) ในโลตัส พอดีเค้ามีออกบูทโครงการบ้านจัดสรร ก็เลยเตร่เข้าไปดู โดยไม่ได้สนใจอะไรมาก ดูแปลนบ้าน หยิบเอกสาร ก็เดินออกเลยไม่ได้สนใจข้อมูลอะไรทั้งนั้น เพราะยังไม่คิดเรื่องบ้านตอนนี้ ก็...คงต้องอยู่บ้านกะแม่ไปอีกนาน (อยู่เป็นเพื่อนแม่อ่ะ...พ่อเสียนานแล้ว เดี๋ยวแม่เหงา) และที่สำคัญ no money เงินที่มีน้อนนิดก็ต้องสำรองไว้เผื่อความเสี่ยงในร้านยาที่เพิ่งเปิดแค่ 10 เดือน คงเก็บเงินอีกนานกว่าจะปลูกบ้านได้ เรื่องกู้แบงค์ ไม่ต้องพูดถึงไม่รู้เรื่องเลยสักนิด (โง่มากๆ ทั้งที่อายุเท่านี้แล้วนะ ) เลยต้องลืมเรื่องบ้านไปเลย แต่แล้ว ความบังเอิญเริ่มเข้ามาทายทักแล้วหล่ะ ระหว่างขับรถกลับร้านยา (อู้งาน ปิดร้านไปเตร่..) ความบังเอิญก็ดึงสายตาผ่านไปเห็นโครงการบ้านจัดสรรนั้นพอดี ไหนๆก็อุตส่าห็ผ่านมาแล้ว ก็แวะเข้าไปดูดีกว่า "ก็แวะดิ..คุณสามี วันนี้ขับรถยนต์มาด้วย เค้าจะได้ต้อนรับเราหน่อย" อ๋อ..ลืมบอกว่า ปกติเราจะไม่ค่อยชอบขับรถยนต์เข้าเมือง ชอบซ้อนมอเตอร์ไซด์เก่าๆของสามีชมวิวมากกว่า ประหยัดด้วย 555+(ผลพลอยได้...ที่ดีอ่ะ) คือแบบว่า บุคลิกเรากะสามีเวลาไปเที่ยวนะ อย่างกะเด็กเลย (เด็กแก่อ่ะ 555+) บ้านๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วคิดดูดิ ใครจะเชื่อว่าจะมาดูบ้านหลังละ 2-3 ล้าน ก็เลยต้องใช้รถยนต์อัพเกรดตัวเอง (น่าสงสารตัวเองอย่างแรง เข้าเรื่องดีกว่า วันนั้นก็เข้าไปคุยกะเจ้าหน้าที่ของโครงการ สอบถามรายละเอียด เอกสารต่างๆ ยังไม่ได้ตัดสินใจอะไร แต่แอบสนใจนิดๆเพราะสามารถกู้ได้ 100 % นั่น หมายถึง ไม่ต้องจ่ายเงินเลยสักบาท ก็ได้บ้านมาก่อน...ถ้ากู้ผ่านนะ จ่ายแต่ค่าจอง 50000 บาท ซึ่งจะได้คืนถ้ากู้ไม่ผ่าน ก็สนใจดี ได้เบอร์สายตรงเจ้าของโครงการมาเก็บไว้เผื่อสนใจมากๆทำไงดี...เมื่อแม่ไม่เห็นด้วยกะเรื่องบ้าน หลังจากนั้น ลองมาคุยเรื่องบ้านกะแม่ แม่ไม่ยอมอ่ะ บอกให้เก็บเงินสร้างเอง ทำไมต้องไปเป็นหนี้เค้า ผ่อนจนแก่ก็ไม่หมด บ้านแม่ตอนนี้ก็กว้างขวางจนเดินไม่ทั่วบ้านแล้ว (เพราะแต่ละวันๆบ้านมีไว้นอนอย่างเดียว) และอีกมากมายเหตุผลที่แม่ไม่เห็นด้วย ซึ่งเราก็พยายามอธิบายให้แม่ฟัง (แสดงว่า ตอนนั้น 90% อยากได้บ้านแล้วหละ...กิเลส) รู้มั้ยวันนั้น เราร้องไห้ต่อหน้าแม่ เพียงเพราะแม่ตอบเราไม่ได้ว่าทำไมไม่ให้เราซื้อบ้านหลังนี้(เหตุผลก่อนหน้านี้ของแม่เราอธิบายแม่หมดแล้ว) แม่ตอบแค่ว่า ไม่ก็คือไม่ หลังจากนั้นเราก็ไม่พูดเรื่องบ้านกะแม่อีกเลย แอบจองบ้าน...กู้แบงค์โดยไม่บอกแม่ หลังจากคุยกะแม่ ก็มาปรึกษาสามี คุยกันด้วยเหตุและผล ก็เลยได้ข้อสรุปว่า เราสองคนจะแอบซื้อบ้านก่อน พอเราเริ่มลงตัวค่อยบอกแม่ มันอาจจะดูไม่ดีเลยในสายตาใครหลายๆคน แต่เรากะสามีคิดดีแล้ว เพราะเราเป็นอีกครอบครัวหนึ่ง วันหนึ่งเราก็ต้องมีบ้านของเรา และเรารู้จักแม่ดีว่าแม่เป็นยังไง เดี๋ยวถ้าเรากู้บ้านผ่านจริงๆ เรารู้ว่า แม่ต้องดีใจและภูมิใจในตัวเรามากๆ แต่ ณ วันนั้น แม่เป็นห่วงว่าเราจะลำบาก รับภาระไม่ไหว เพราะเราต้องรับผิดชอบร้านยา ซึ่งค่าเช่าร้านแพงมาก (เชื่อมั้ย เบ็ดเสร็จเราจ่ายค่าเช่าที่ต่อปี เกือบ 500000 บาท ) ไหนจะผ่อนรถยนต์ ค่าใช้จ่ายบางส่วนของน้องๆ (อันนี้ถือว่าแบ่งเบาภาระของแม่ได้มาก...ภูมิใจมากๆๆๆ) แต่เราไตร่ตรองดีแล้วว่า เราทำได้ ขอแค่เราลองยื่นเอกสารกู้แบงค์ดู ถ้ากู้ผ่าน 100 % ก็ถือว่า บ้านสร้างมาเพื่อเรา แต่ถ้าไม่ผ่าน หรือผ่าน แต่ต้องจ่ายเงินแม้แต่บาทเดียว เราก็ขอบาย เพราะบ้านยังไม่จำเป็นสำหรับเราตอนนี้ (ขณะนี้ก็ยังอยู่บ้านแม่ ไปบ้านเราบ้างอาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง) หลังจากตัดสินใจดีแล้ว ก็เริ่มคุยกะเจ้าของโครงการ ซึ่งพี่เค้าบริการดีมากๆๆๆๆเราแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ตั้งแต่มารับเอกสารที่ร้านยา นัดจนท.แบงค์มาคุยกะเราถึงร้านยา จนเสร็จขั้นตอนทั้งหมด เราแค่รอเซ็นชื่อวันโอนที่ที่ดินเท่านั้นเอง (เราไม่เสียเวลาเลย ยังคงเปิดร้านปกติ) สุดยอด... ผลออกมาว่าเรากู้ผ่านอ่ะ ได้เกินวงเงินที่ขอกู้ด้วยแหละ (2 แสน ไว้ตกแต่ง) และนี่แหละคือความบังเอิญ+โชคดี สำหรับบ้านของหลังแรกของเรา ที่เราแทบไม่ได้ทำอะไรเลย OH !God,Thanks for everything in my life
แต่ยังไม่ได้เข้าไปอยู่เลย เพราะยังสร้างไม่เสร็จต้องรอให้เรียบร้อยก่อน
แต่ยังไงก็อย่าลืมเอารูปบ้านมาอวดนะค่ะ ของที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของเราน่าภูมิใจเสมอแหละ