Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2553
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
7 มิถุนายน 2553
 
All Blogs
 
งานใหม่ สามีเก่า กะพี่สาวที่จากไป

แม๊ หายศรีษะไปนานมากจริงๆ อันที่จริงก็มีอยู่ไม่กี่สาเหตุหรอกค่า ก็เหนื่อยกะขี้เกียจน่ะแหละ
เริ่มงานมาได้เดือนครึ่งละ ก็นะ..แบบว่าไม่มีคนช่วยแผนกนี้มาเกือบปี
อะไรต่อมิอะไรก็ค้างเติ่งมาเกือบปีเหมือนกัน นอกนั้นก็ยังไม่ค่อยมีอะไรหวือหวาแปลกใหม่
ส่วนใหญ่นั่งจัดการเอกสารให้เข้าระบบ เป็นช่วงเริ่มต้นก็ไม่อยากจะปรับเปลี่ยนอะไรมาก
กะว่ารอให้เข้าที่เข้าทางกว่านี้แล้วค่อยหาทางปรับปรุงอะไรต่อมิอะไรที่น่าจะต้องปรับ

อยากจะสารภาพ..ตั้งแต่ทำงานจนป่านนี้ เพิ่งรู้ว่ามีความสุขเวลาทำงาน...พระเจ้าจอร์จ....มันเป็นแบบนี้นี่เอง
ตอนเช้าไปทำงาน ไม่มีความรู้สึกแบบว่า "เบื่อโว้ย" "เซ็งว่ะ" เหมือนตอนทำงานที่ไทยซักกะติ๊ด
จะว่าไปก็มีหลายปัจจัยอยู่ อย่างแรกก็ไม่ต้องฝ่าฟันรถติดไปทำงาน
อยู่กรุงเทพใช้เวลาชั่วโมงครึ่ง ส่วนที่นี่ 15 นาทีถึง ...
อย่างที่สองนายดี เพื่อนร่วมงานดี บริษัทก็แคร์พนักงาน สวัสดิการเริ่ด
เฮ้อ พูดแล้วก็นะ มันเทียบกันไม่ติดเลยจริงๆ คนไทยนี่มีแต่เรื่อง seniority จนลืมมองความสามารถ
แต่ที่นี่อายุไม่ใช่สาเหตุในการก้าวหน้าเลยจริงๆ คนส่วนใหญ่ที่นี่เลยไม่ค่อยเปลี่ยนงานกัน
เพราะบริษัทจะโปรโมตคนเก่าๆก่อนทุกครั้ง ถ้าไม่มีใครเหมาะจริงๆถึงจะหาคนใหม่
เท่าที่อ่านประวัติผู้บริหารของที่บริษัทนี้ (หรือแม้แต่บริษัทอื่นๆ)
ส่วนใหญ่ก็เริ่มต้นทำงานระดับล่างกันทั้งนั้น แล้วก็ไต่เอาจนเป็นผู้บริหารกัน
เพื่อนของคุณปั๋วคนนึงก็เริ่มจากตำแหน่งพนักงาน part-time ที่บริษัทนึง
อยู่กะบริษัทไม่ไปไหนเลย จนทุกวันนี้ได้เป็น vice president ไปละ
ตอนนี้มีคำตอบให้ชีวิตเลยว่าถ้าคุณสามีเป็นอะไรไปก็จะเลือกทำงานต่อที่นี่
ถึงอยากกลับไทยแค่ไหนก็จะไม่กลับไปหางาน + ทำงานที่ไทยอีกแน่นอน
หวั่นอยู่อย่างเดียวแหละว่าจะใช้ชีวิตอยู่คนเดียวยังไง โดยเฉพาะหน้าหนาว
เพราะทุกวันนี้คุณปั๋วทำทุกอย่าง ไม่ว่าจะตัดหญ้า ดูแลรถ ซ่อมบ้าน ปีนหลังคา
ล้างแอร์ ขุดหิมะ ฯลฯ ฤาว่าลางทีจะต้องหาสามีใหม่เมื่อถึงเวลา เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ

พูดถึงคุณสามีสุดที่รักก็นะ พักหลังนี่กวนส้น (...) คุณเมียมาก
นังเมียก็ใช้กำลังภายใน พยายามอดทนอดกลั้นจนแบบว่ากรูทนไม่ไหวแล้วนะโว้ย
หลายเรื่องหลายราวซะเหลือเกิน (ขอข้ามรายละเอียดไปละกันนะค้า)
จนวันนั้น ทนไม่ไหว .. ระเบิดลง เถึยงกันซะชุดใหญ่
แล้วนังเมียก็นอนร้องไห้ (พยายามร้องแบบเงียบๆ แต่มันก็ยังมีเสียงอ่ะนะ)
จนคุณสามีลุกขึ้นบอก คืนนี้จะไม่ต้องมีใครได้นอนกันใช่มั้ย งั้นไอจะไปนอนที่โซฟา
ถ้าจะต้องไปนอนที่โรงแรม ไอก็จะไป เท่านั้นแหละ ชิชะ เหมือนแหย่รังแตน
นึกในใจ อย่าได้มาแหยมกะหญิงไทย กรูอดทนอดกลั้น อดทุกอย่างจนขนาดนี้แล้วยังทำแบบนี้
เมิงไม่ต้องไป กรูไปเอ๊งงงงงงงงงงงงงงง ............
ไวเท่าความคิด ลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อ คว้ากระเป๋าตังค์ เดินออกจากบ้านทันที
ใจมุ่งไปที่โรงแรมใกล้บ้าน (ประมาณ 3 กม) คุณปั๋วเรียกถามจะไปไหน กลับมานี่เลย
เราก็สวนไปว่ายูไม่ต้องไปไหนหรอก ไอไปเอง นี่มันบ้านยู ไม่ใช่บ้านไอ เชิญอยู่ไปคนเดียวละกัน
แล้วก็เดิน เดิน เดิน เดิน ตอนนั้นมันก็ประมาณห้าทุ่มเศษๆแล้ว
เดินไปเรื่อยๆจนเจออยู่บ้านนึงนั่งปาร์ตี้กันอยู่หน้าบ้าน (ห้าทุ่มเนี่ยนะ???)
ในระยะ 100 เมตรก็เห็นว่ามีคนในกลุ่มพยายามมองมาที่เรา เราเลยรีบหันหลังกลับ
ใจคิดแต่ว่ากลัวเค้านึกว่าเราเป็นขโมยมาซุ่มดูลาดเลาแล้วโทรแจ้งตำรวจ เดี๋ยวมีปัญหากับที่ทำงาน
เดินไปซักพักก็คิดถึงแต่เรื่องตำรวจ สาวเท้าไวขึ้น กลัวตำรวจตามทัน (ไม่รู้เค้าแจ้งรึเปล่าอ่ะ กลัวไว้ก่อน)
คิดไปคิดมา เดินกลับบ้านดีกว่า (เอิ๊กกกกกกก นึกว่าจะเก่ง )
เดินอยู่ประมาณเกือบชั่วโมงนะนั่น กลับถึงบ้านก็ไม่เห็นคุณปั๋วแล้ว รถก็ไม่อยู่
คิดเองว่าเค้าคงขับไปหาเพื่อนปรับทุกข์ ซักประมาณ 20 นาที คุณปั๋วก็กลับมา
แล้วก็บอกว่าไอขับตามหายูซะทั่วเลย ...ยัง..มันยังไม่หายเคือง สวนกลับไปว่า
ไม่เห็นจะต้องตาม ต่างคนต่างอยู่ไปซิ ... คืนนั้นไม่คุยด้วยทั้งคืน มาคุยอีกทีคืนวันถัดมา
เราเอ่ยปากขอโทษก่อน แล้วก็บอกว่าอะไรที่ยูทำให้ไอเสียใจ ไอก็จะให้อภัย
เค้าก็บอกว่าไอเหมือนกัน รู้มั้ยว่าเมื่อคืนขับรถตามหาเป็นชั่วโมง ลงโทษเค้าด้วยวิธีอื่น
อย่าลงโทษเค้าแบบนี้.. เค้าว่าเค้าเครียดกับงานมากไปเลยทำตัวเหมือนผีเข้า
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อารมณ์แปรปรวน วันรุ่งขึ้นก็เลยไปแจ้งลาพักร้อน 1 อาทิตย์
เฮ้อ เนี่ยแหละนะ เค้าถึงว่าชีวิตคู่เนี่ยมันมีช่วงยากเย็นแสนสาหัสอยู่
อารมณ์มันต่างกับทะเลาะกันตอนเป็นแฟนโดยสิ้นเชิง
ที่ผู้ใหญ่สอนว่า อดทนอดกลั้น ขอโทษ ให้อภัย และเข้าใจกันเยอะๆเนี่ย มันเป็นแบบนี้นี่เอง

ปิดท้ายบล็อกวันนี้ด้วยข่าวไม่ดี
เพิ่งจะรู้ว่าพี่สาวคนนึงที่รู้จักกันจากเว็บไซต์ที่นึงมาเสียไปตอนเดือน มีค
เราเจอพี่เค้าที่สถานทูตอเมริกา 2 ครั้งเพราะรับวีซ่าพร้อมกัน พี่เค้าบอกแค่ว่าไม่ค่อยสบาย
จะมาอเมริกาช่วง spring ประมาณ 4 เม.ย ซื้อตั๋วไว้เรียบร้อยแล้ว
เราก็ไม่กล้าถามว่าป่วยเป็นโรคอะไร ดูมันละลาบละล้วงชีวิตส่วนตัวเค้าไปนิด
หลังจากนั้นก็มีเมล์คุยกันสม่ำเสมอ จนเมล์สุดท้ายช่วงเดือนมี.ค พี่เค้าเมล์มาว่าเพิ่งออกจาก ร.พ
ช่วงนี้อาการไม่สู้ดีนัก แต่คิดถึงนะ ถ้าเรา 2 คนอยู่รัฐใกล้กันคงจะดี
พี่เค้าจะได้มีเพื่อนคุยเพราะรู้สึกผูกพันและถูกชะตากับเรา
เราก็ตอบกลับไปว่าคิดถึงพี่เค้าเหมือนกัน ถ้ามาถึงเมื่อไหร่ให้เมล์บอกด้วย จะขอเบอร์ไว้โทรคุยกัน
..............หลังจากนั้นก็ไม่ได้รับเมล์จากพี่เค้าอีก ...........
คิดอยู่ในใจว่าคนที่รู้จักกันทางเน็ตมักจะไม่ค่อยมีความสัมพันธ์แบบยั่งยืนถาวร
พี่เค้าอาจจะเป็นหนึ่งในนั้นก็ได้ จนเมื่อวานนี้ได้มีโอกาสเข้าไปเว็บไซต์ที่เจอพี่อีกครั้ง
มีคนที่รู้จักพี่ในเว็บไซต์นั้นเหมือนกันมาโพสท์ข่าวให้ทุกคนรู้เมื่ออาทิตย์ก่อนว่าพี่เสียแล้ว
เราเองได้แต่ช็อก แอบด่าตัวเองว่ามีเบอร์พี่ที่ไทยอยู่ก็น่าจะโทรไปคุยด้วย
ไม่น่าปล่อยมาขนาดนี้เลย นึกในใจว่าพี่มีโอกาสได้อ่านเมล์สุดท้ายของเรามั้ยนะ

ขอโทษนะคะพี่อ๋อยที่เอเลินเล่อกับความรู้สึกพี่ไป
ขอให้พี่มีความสุขทุกวันไม่ว่าตอนนี้พี่อ๋อยจะอยู่ ณ ที่ไหน ภพไหนก็ตาม
ด้วยรัก เคารพ และคิดถึงอย่างจริงใจ


ชีวิตคือความไม่แน่นอน......ที่แน่นอน.....จริงๆ

บุญรักษาและสวัสดีวันอาทิตย์ทุกคนค่ะ



Create Date : 07 มิถุนายน 2553
Last Update : 7 มิถุนายน 2553 0:48:31 น. 10 comments
Counter : 748 Pageviews.

 
ดีใจด้วยค่ะกับงานใหม่ ขอให้มีความสุขกับงานและครอบครัวทุกวันนะคะ


โดย: ##TUKTA## วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:2:33:02 น.  

 


โดย: นนนี่มาแล้ว วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:16:27:20 น.  

 
หวัดดีค่ะ....เรื่องขาหมูจะว่าทำยากไหม๊.....ทำไม่ยากเลยค่ะ....แต่ปัญหาคือ....ขาหมูที่ขายตามร้านซุปเปอร์ เช่น ไจเอ้นท์ซุปเปอรมาเก๊ตน่ะมันขาใหญ่เกินไป.....เวลาจะทำก็ต้องหาซื้อหม้อใบใหญ่ ๆสำหรับต้มขาหมู.....และทำแต่ละทีมันก็เยอะจนกินกันจนเบื่อไปข้างนึงเลย....คริ ๆ.....อีกอย่างจะเสียเวลาในการเคี่ยวนานประมาณสอง-สามชั่วโมงเลยค่ะ

จขบ.ได้ทำงานแล้วมีความสุข.....ก็ดีใจด้วยนะคะ....เพราะทำงานแล้วมีความสุขแถมมีรายได้เข้ากระเป๋านี่สำคัญ.....จะได้ไม่เบื่อเนอะ

มาถึงเรื่องชีวิตคู่เนี่ย...มันเป็นธรรมดาเนอะ...ลิ้นกะฟัน....ก็ต้องอดทนอดกลั้นกันต่อไป.....ถ้าคิดว่ารักกันจากใจจริง.....มันมีกันทุกคู่ก็ว่าได้....ยกตัวอย่าง....อย่างเมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา...ส้มกะคุณสามีก็ทะเลาะกันจนเรามีน้ำหูน้ำตา.....ก็เรื่องจุกจิกไร้สาระ....พอเข้านอนสามีนอนบนโซฟา....เราเข้าไปนอนในห้องนอน.....พอตื่นเช้ามาคุณเธอออกไปหาซื้อการ์ดเพื่อเขียนขอโทษ....บอกว่า...โซ..สเตรส..ออล..วีค...และ...โอเวอร์ไทร์เอิด.....เราก็เข้าใจ...ก็ให้อภัยกันไป

และขอยกมือเห็นด้วยจริง ๆค่ะว่า....ชีวิตคือความไม่นอนนอน....ที่แน่นอน...จริง ๆ


โดย: thaibo_pa วันที่: 7 มิถุนายน 2553 เวลา:23:38:57 น.  

 
ได้ทุกอารมณ์ บล็อควันนี้
.
ฟังดูน่าสนุก ทั้งที่เป็นงานใหม่ปกติต้องเครียดนะครับ แต่เท่าที่อ่านก็รู้ว่าน่าสนุกจริงๆ แถมได้อยู่กับคนที่รักด้วย ดูมีความสุขนะครับ แต่อย่างว่าขึ้นชื่อว่าชีวิตคู่ ไม่มีอะไรง่าย แต่คนที่เค้าอยู่ร่วมกันเป็นสิบยี่สิบปีก็มีให้เห็นออกเยอะ ถ้าเข้าใจกันซะอย่าง
.
เสียใจกับการจากไปของพี่สาวคนนั้นด้วยนะครับ ชีวิตเราไม่แน่นอนจริงๆ Rest In Peace ครับ


โดย: i.am.Victor วันที่: 10 มิถุนายน 2553 เวลา:22:55:00 น.  

 

ยังนึกเรื่องไม่ออกเลยครับ แฮ่ๆๆ
แต่ใกล้แล้ว มีหนังสือใกล้จะอ่านจบครับ


โดย: i.am.Victor วันที่: 21 มิถุนายน 2553 เวลา:22:00:20 น.  

 
หวัดดีจ้าน้องเอ.....แท้งงงงกิ้วววววมาก ๆจ้าที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อก.....เรื่องขาหมูที่ขายในร้านไจแอ้น ซุปเปอร์มาเก็ตที่พี่ไปฟู๊ดช๊อบปิ้งอยู่เป็นประจำก็จะมีขายแต่ Pork Picnic Shoulder(เป็นขาหน้าหรือเปล่าพี่ไม่แน่ใจ) อ่ะจ้า....พี่ก็เลยซื้อเจ้านี่แหล่ะมาทำ....คริ ๆ....แต่ว่าขามันใหญ่ค่อด ๆ....กินกันจนเบื่อไปเลย....ส่วนเจ้า pork knuckle (เป็นขาหลังหรือเปล่าพี่ก็ไม่แน่ใจอีกแหล่ะ).....ถ้ายังไงก็ลองทำดูนะจ๊ะ....นาน ๆทำกินที...ก็อร่อยจนลืมอ้วนไปเลย

เรื่องอากาศร้อน ๆเนี่ยขนาดร้อนค่อด ๆพี่กะสามีก็ยังพาเด็ก ๆไปให้แดดเผาเล่นมาอีกแล้ว(พาเด็ก ๆไปเล่นของเล่นที่ State Fair (njfair.com) มาจ้า ) ร้อนแสนร้อน...พอกางร่มหน่อยพวกฝรั่งบางคนก็ชอบเดินมาแซวจนเราอายไม่กล้ากางซะงั้น.....คนยิ่งดำ ๆ.....ก็ยิ่งดำ...ด๊ำ...ดำไปใหญ่เลย.....ถ้าอยู่บ้านอากาศร้อน ๆแบบนี้....พอได้เล่นน้ำก็เย็นชื่นใจดีเหมือนกัน

ปล. ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะจ๊ะ
ปล.อีกที...น้องเอซื้อข้าวกล่องเป็นอาหารไทยหรือว่าเทศจ๊ะ?



โดย: thaibo_pa วันที่: 23 มิถุนายน 2553 เวลา:10:54:00 น.  

 
หวัดดีจ้าน้องเอ....สบายดีป่าวเอ่ย?....แวะมาหาช้าก็ไม่เป็นไรจ้า...พี่เข้าใจคนุมีงานมีการทำ.....ขนาดพี่เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกเฉย ๆไม่มีงานประจำทำ...พี่ก็ยังขี้เกียจค่อด ๆเช่นกันจ้า....ไม่เป็นไรเนอะ ๆ....เข้าใจจ้า...เข้าใจ

เรื่องมีแพลนไปเที่ยวที่ไหนเนี่ย?....พี่ไม่มีเลยจ้า....เพราะสามีเขางานยุ่งมากจนไม่มีเวลาพาครอบครัวไปเที่ยวที่ไหนเลย(คุณเธอบอกว่าถ้าอยากไปก็ให้ขับรถไปเอง...แต่ถ้าให้พี่พาเด็ก ๆไปกันเองพี่ไม่อยากจะไปเลย...เพราะว่าต้องเหนื่อยแน่ ๆที่่ต้องมาเดียลกับเด็ก ๆคนเดียวโดยไม่มีสามีไปช่วยด้วย...แฮ่ะ ๆ)....คงไว้รอให้เด็ก ๆโตกว่านี้...และคุยกันรู้เรื่องกว่านี้

เรื่องโปรเจ็คทำอาหารขายเป็นไอเดียที่ดีมาก ๆเลยจ้า....จะได้มีรายได้เพิ่มขึ้น.....ส่วนเรื่องเมนูอาหารพี่ว่าคงไม่ยากจนเกินไปหรอกจ้า....ถ้าคิดไม่ออกจริง ๆก็เข้าไปขอความเห็นจากเพื่อน ๆห้องแม่บ้านต่างแดนก็ได้.....(หรือว่าถามพี่ก็ได้เช่นกัน....แล้วพี่จะช่วยคิดนะจ๊ะ)

ดีจังเลยจ้าที่น้องเอไปซื้ออาหารกลางวันทานที่ทำงานจะได้ไม่ต้องมาทำเองให้ยุ่งยาก.....สามีพี่เขาจะห่อจากที่เหลือจากอาหารเย็นไปเป็นอาหารกลางวันซะส่วนใหญ่.....แต่ถ้าวันไหนเขาเบื่อกับข้าวฝีมือเราจริง ๆ....ถึงไปซืีอทูน่าฟิช แซนด์วิซกินเอาอ่ะจ้า

ยังไงก็ขอให้สนุกในการทำงานนะจ๊ะ....แล้วจะแวะมาเยี่ยมใหม่จ้า


โดย: thaibo_pa วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:3:08:21 น.  

 
อัพบล็อคแล้วนะครับ คุณเอ ไปแวะอ่านหน่อยนะครับ


โดย: i.am.Victor วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:22:38:09 น.  

 
ก๊อก ๆ....หวัดดีจ้าน้องเอ....เมื่อไหร่จะอัพบล๊อกน๊อ?......คงงานยุ่งเนอะ......ยังไงก็ขอให้สนุกกับการทำงานนะจ๊ะ

แล้วจะแวะมาทักทายใหม่จ้า


โดย: thaibo_pa วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:10:03:46 น.  

 
ไฮ ๆจ๊ะน้องเอ.....น้องเอคงงานยุ่งเนอะ....เมื่อไหร่จาอัพเดทบล๊อกซะทีเนี่ย...หยากไหย้เต็มปายหมดแล้วววววจ้า


โดย: thaibo_pa วันที่: 31 สิงหาคม 2553 เวลา:19:59:45 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

sati_always
Location :
กรุงเทพฯ United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add sati_always's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.