เขาช่องกระจก

อยากรู้จังว่าเมื่อคุณเห็นภาพแล้วคิดถึงอะไรเป็นอย่างแรก




ไปประจวบขับผ่านตลอด เขาช่องกระจก ขึ้นจริงถึงรู้ว่าตัวเองแก่ บันใดไม่ถึง 400 ขั้น แต่เล่นเอาขาสั่น แถมขึ้นไม่ดูเวลาพระอาทิตย์เกือบตรงหัว แต่ก็ดีมือสั่นถ่ายภาพก็ไม่มีใครรู้ เมื่อกลับมาขอสัญญากับตัวเองว่าจะใช้แต่บันใด ละเว้นการใช้ลิฟท์ถ้าไม่เกินความสามารถ

เห็นวัดเห็นธรรม นี่ก็สิ้น ส.ค. 56  น่าจะเข้าใกล้เทศกาลกินเจ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะประมาณเดือน ต.ค. ของทุกปี เรื่องนี้ผมขอคิดต่าง และอยากจะพิมพ์อะไรไว้เพื่อสักวันจะมีใครหลุดเข้ามาอ่านความคิดขอผมบ้าง ก่อนอื่นบอกก่อนผมไม่ใช่พุทธ ผมเป็นคาทอลิก และเป็นคนหนึ่งที่ถูกอบรมสั่งสอนถึงบุญบาป มามากพอที่จะคิด ผมพูดเรื่องนี้ที่ไรเพื่อนมันบอกว่าผมมันคาทอลิก ผมมันคิดแบบฝรั่ง แต่จริง ๆ แล้วคาทอลิกก็มีเทศกาลวันสำคัญ ๆ ที่สอนให้พวกเราละเว้นการทานเนื้อสัตว์ เกริ่นไว้พอสมควร คงไม่ถูกโยนออกเป็นมารศาสนา เริ่มเลยดีกว่า

ผมเป็นคนที่ชอบคิดกลับ และ เรื่องละเว้นการทานสัตว์โดยเฉพาะสัตว์ใหญ่ผมคิดไว้นานมากแล้วน่าจะตั้งแต่เด็ก เช่น

        - ถ้าตอนเด็กเราถูกสอนว่าต้นไม้ ผัก เกิดมาน่าสงสาร แดดร้อนก็ต้องทน ฝนตกก็เปียกใบฉีกขาดเจ็บปวด หนาวเหน็บร้องบอกใครได้ มนุษย์ยังจะมาตัด มาเด็ดใบ เด็ดยอดกิน ยางหรือเลือดไหลด้วยความเจ็บปวด จะร้อง จะหนี้ จะบอกใครถึงความเจ็บปวดไม่ได้เลย บางต้นทนไม่ไหวก็ค่อยๆตายไปอย่างทรมานสุด ๆ และเงียบเหงา

        - สัตว์ใหญ่ทั้งหลายทำไมไม่ไปจับมากิน ตัวเดียวชีวิตเดียวกินได้ทั้งหมู่บ้าน กินสัตว์เล็ก ปลา กุ้ง ต้นไม้ ผัก กี่ชีวิตถึงจะพอสำหรับหนึ่งมื้อ

          ถ้าคิดดังนี้ คุณคิดว่าคนตัวเล็ก ๆ เป็น ร้อย พัน หมื่น หรือมากว่า จะยอมทรมาน ตาย เพื่อคนใหญ่คนโตไหม ?

Create Date : 29 สิงหาคม 2556		3 comments
Last Update : 29 สิงหาคม 2556 23:10:55 น.
Counter : 2457 Pageviews.
Share Tweet