ชั้นเหรอ.......... ตอนนี้เป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่กำลังจะเข้าไปเรียนในกรุงเทพ
ไปผจญภัย ในที่ซึ่งกำลังร้อนระอุทางการเมือง

เอาจริงๆชั้นก็ไม่ชอบมันเท่าไหร่นักหรอกการเมืองนั่นหน่ะ มันน่าเบื่อ และดูจะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่เขา

ตอนนี้ชั้นอายุ สิบแปดได้แล้วหล่ะ แล้วก็จบมอหกจากโรงเรียนชื่อดังของจังหวัดซ่ะด้วย
แต่เกรดมันก็ออกมาไม่ค่อยดีหรอก สามจุดต๋อย หน่อยๆ ฉันเรียนคณิต-วิทย์ สายพิเศษ

(หมายถึงเด็กกิฟท์ เด็กที่...ทางโรงเรียนเรียกว่ามีความสามารพิเศษด้านใดด้านหนึ่ง
ซึ่งฉันเข้าใจว่าตัวเองมีความสามารถพิเศษด้าน "ภาษาอังกฤษ")
ในตอนนั้นเหรอ ตอนที่เลือกที่จะเข้าสายนี้ ฉันก็มีความคิดเหมือนเด็กเก่งทั่วๆไป
เพราะตอนมอต้นจะเรียกชั้นว่าเป็นเด็กชั้นนำของโรงเรียนเลยก็ว่าได้
เรียนเเก่งแล้ว ก็ควรจะไปอยู่คณิต-วิทย์สิ ไม่มีใครหรอกที่เรียนได้เกรดสูงแล้วจะไปเรียนสายอื่น
ทั้งๆที่มอต้นชั้นเรียนจีนมาถึงสองปีแต่ นั่นก็ไม่ได้แปลว่าชั้นจะเปลี่ยนไปเรียนวิทย์ไม่ได้นิ
อีกอย่างที่ทำให้เลือกสายวิทย์คงเพราะเด็กสายศิลป์ ที่โรงเรียนชั้น ส่วนใหญ่แล้วจะอยู่ห้องหลัง
และนอกจากนั้นก็เป็นเด็กผู้หญิงที่ชื่นชอบและมีความสามารถพิเศษด้านการแต่งหน้า!! ซึ่งชั้นไม่มี
และอีกอย่างที่แย่ไปกว่านั้น!! ชั้นไม่สามารถอยู่ห้องทีมีเลขเยอะๆได้ เพราะว่า เคยชินเหลือเกินกับห้องที่มีเลข
สวยๆและลำดับน้อยๆ ชั้นเชื่อนะ เด็กหลายคนคิดเหมือนชั้น ว่าเลขห้องมันสำคัญอยู่....

พอเข้ามาเรียน ชั้นก็ค้นพบว่า...  อะไรเนี่ย!!! มันไม่ใช่ตัวชั้นเลย เกรดลดลงเรื่อยๆ ถึงจะอยู่ในเกณฑ์ดี(แต่ไม่มาก)
แต่ชั้นก็ต้องการมากกว่านั้น เพราะชั้นเป็นถึงลูกอาจารย์... และนี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง ที่ใครๆ ก็ตามต้องเรียนรู้

"ศักดิ์ศรีลูกอาจารย์มันคำคอ"  เอามากๆเลยหล่ะ
ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นั่นแหละ ที่ทำให้ชั้นไม่พอใจ กับเกรดที่มันออกมา เพื่อนชั้นที่เป็นลูกอาจารย์เหมือนกันทำไม
มันบอนทูบีที่จะเรียนสายวิทย์นัก แต่เกรดตอนนี้มันต่างกันอย่างเห็นได้ชัด ไม่ใช่เรียนไม่ได้หรอก
แต่ชั้นไม่ค่อยชอบอะไรที่จะต้องมานั่ง อ่านเยอะๆ ถ้าเป็นภาษาชั้นสามารถเรียนรู้มันได้จากหนังและการ์ตูน
หรือไม่ก็เพลง มันสบายกว่ากันเยอะ ชั้นเลยใช่เวลาส่วนใหญ่ศึกษาภาษาต่างๆ มากกว่าจะเรียนวิทย์
ภาษาต่างๆหน่ะอะไร ก็อย่างเช่น ภาษาอังกฤษ ภาษาจีน ญี่ปุ่น และเกาหลี สองภาษาแรกชั้นเรียนอย่าง
ค่อนข้างเอาจริงเอาจัง อีกสองภาษาชั้นก็หาชาวต่างชาติตามเน็ทสอนเอา มันไม่ยากหรอก
แต่ชั้นเขียนสองภาษานั้นไม่ได้หรอกนะ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ

พอมอหก ชั้นก็พยายามที่จะสอบหลายๆ ที่
ที่แม่บอก... แม่มักบอกว่าอะไรที่มันเหมาะกับชั้น ทั้งๆที่ชั้นว่าอะไรๆที่แม่เลือกมันไม่เหมาะเลย
ชั้นชอบ สถาปัต แต่แม่ว่ามันไม่มีงาน เรียนบัญชีสิ
ชั้นก็อืมๆ เพื่อนชอบถามว่าทำไมตามแม่ เหอะๆ ชั้นก็เคยค้านเหมือนกันว่า
ไม่อ่ะมันไม่ใช่ สามคูณห้ายังได้แปดเลย เวลารีบมักจะพลาดบ่อยๆ
ตอนเด็กชั้นเรียน คูณกันหลังมากหน้า ใช่มั๊ยเวลาตั้งคูณ แต่เลขที่มันออกมาต้องเอาหน้ามาหลังไปใส่
คำตอบคือสามหกห้า ชั้นคูณทีละหลักก็ได้ ห้าก่อนแล้วก็ได้หก แล้วค่อยได้สามช่ายมะ
ชั้นก็ ตอบห้าหกสาม ผิดดดดดด
อยากจะตาย
แต่เหตุผลชั้นกับแม่มันค้านกันไม่ได้หรอก

แล้วเหมือนๆความคิดแม่จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนชั้นก็เริ่มจะอ่านหนังสือตามไม่ทัน
บัญชี วิทยาสุขภาพ วิทยา แล้วแม่ก็บอกว่าเรียนวิทย์สุขภาพเนี่ยจะไม่ตกลงาน
แต่ชั้นไม่สนใจหรอกว่าจะสอบได้ไม่ได้ แล้วก็ไม่ค่อยจะอ่านหนังสือด้วย
ชั้นแค่พักเอ็มเอสเอ็นไปนิดนึง แล้วก็อ่านหนังสือนิดนึง
ถามว่ากลัวมั๊ยถ้าจะไม่มีที่เรียน กลัวนะ แต่มันไม่ใช่ตัวชั้นนิ วิทยาอะไรนั่น

แต่สุดท้ายชั้นก็ติดวิทยประยุกต์ที่เดียวในประเทศไทย ที่พระนครเเหนือ......
น่าทึ่งจริๆง อันที่จริงแล้วชั้นร้องไห้จะเป็นจะตายที่ติด
ชั้นทำอะไรเยอะแยะที่จะให้ไม่ติดคณะวิทย์ แต่มันผิดคาด
ชั้นไม่ชอบมันเลย แต่แม่บอกว่า นั่นไง ชั้นเกิดมาเพื่อคณะนี้
>O< ทำไมกัน ชั้นงงตัวเองมาก มันไม่ได้เกี่ยวกันเลยนะ การที่ชั้นคะแนนถึง
แล้วเขาก็เรียก ไป ก็เท่านั้น
ชั้นกำลังคิดว่าชั้นหมดสิทธิ แล้ว หมดสิทธิที่จะสอบแอดมิด เพราะแม่คงให้เอาแน่ๆ
ชั้นควรจะให้สัมภาษณ์ว่า หนูไม่อยากเรียนคะ ฮ่ะๆๆๆ
แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นหรอก
ทุกคนเห็นว่าชั้นเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ เพราะมันเป็นความบังเอิญอย่างเหลือเชื่อ
ชั้นไม่ได้เลือกสาขานี้
ชั้นยืนยันสิ่งนี้จนวันที่ประกาศผล แต่ก็เพราะยืนยันสิ่งนี้ แต่สิ่งที่ไม่น่าเกิดมันก็เกิดขึ้น อันที่จริงแล้วมันเป็นความผิดพลาด
ชั้นเลือกอันนี้ ทำไมชั้นไม่เห็นตั้งแต่วันที่ชั้นเข้าไปเช็คหลายๆรอบ
มันติด!! ชั้นไม่มีคำบรรยายใดๆ นอกจากคำว่าไม่ชั้นจะไม่เอาจนถึงหน้าห้องสัมภาษณ์




..............................................................